10 lutego - Niebo

„Wiemy, że kiedy namiot, w którym mieszkamy tu na ziemi, zostanie zwinięty, otrzymamy od Boga jako mieszkanie budowlę niewzniesioną rękami, lecz wieczną, w niebie. Dlatego teraz wzdychamy, pragnąc ubrać się w nasze mieszkanie z nieba, o ile tylko po zdjęciu ziemskiego ubrania nie okażemy się nadzy. Będąc bowiem w obecnym namiocie, wzdychamy i uginamy się jak pod ciężarem, ponieważ nie chcemy zdjąć go z siebie, ale na niego staramy się nałożyć następne ubranie, aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie (2 Kor 5,1-4).

1. Niebo jest miejscem oraz stanem najwyższego błogosławieństwa, szczęścia, w którym dobrzy aniołowie i ludzie sprawiedliwi cieszą się nadprzyrodzonym posiadaniem Boga.

Mówi się, że jest ono stanem-, tylko w nim w sposób pełny może być zaspokojona każda nasza tęsknota i każde nasze pragnienie prawdy, dobra, radości. Całe stworzenie nie mogłoby nigdy zaspokoić tego naszego pragnienia. W nim dusza, przeniknięta łaską Bożą, nabywa siły mocy Bożej, dzięki której w nadprzyrodzony sposób pozna Boga, pokocha Go i będzie się Nim cieszyć tak samo, jak Bóg w naturalny sposób zna siebie, kocha siebie i cieszy się sobą.

Mówi się, że jest ono miejscem: ponieważ już od dawna funkcjonuje myśl | teologów, zgodna z przekonaniem ojców Kościoła i nauczaniem 86 Kościoła, ze Niebo jest miejscem. Gdzie ono się znajduje i jakie jest, tego nie wiemy; jest to miejsce, w którym razem mieszkają uświęcona przez Chrystusa ludzkość, Błogosławiona Dziewica Maryja, święci i dobrzy aniołowie.

2. Szczęście niebieskie polega na widzeniu Boga, na miłości i radości wiecznej.

Mówi się „wieczny odpoczynek”, ponieważ jest to termin odnoszący się do trudu i do pracy. Mówi się „życie wieczne” ponieważ jest to życie najprawdziwsze, duchowe; prawdziwe życie Boże; jest wieczne, ponieważ nie będzie miało ani końca, ani śmierci. Mówi się „nagroda” ponieważ jest to premia, jaką Bóg daje swoim wiernym sługom.

Mówi się również o „uczcie z Bogiem”, co wskazuje na zażyłość relacji z Panem zgodnie ze słowami: „Oto stoję przed drzwiami i pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy Mi drzwi, wejdę do niego i spożyjemy wieczerzę” (Ap 3, 20). Albo jeszcze mówi się „wieniec sprawiedliwości” zgodnie z Bożą obietnicą daną każdemu, kto na ziemi podejmie walkę. Mówi się: chwała, honor, blask, królestwo niebieskie, wizja uszczęśliwiająca, niebieskie Jeruzalem, radość, światłość wiekuista, szczęście, błogosławieństwo, ojczyzna niebieska, wieczne brzemię chwały, Raj.

3. "Wierzę w życie wieczne”. Boski Mistrzu, ześlij na mnie swojego Ducha, aby moja wiara była coraz mocniejsza. Tam, na górze, czeka na mnie Bóg, czeka Jezus Chrystus, Najświętsza Dziewica, | święci. Jestem mieszkańcem Nieba; tutaj jestem tylko przez chwilę, jak na wygnaniu; w podróży do Raju. Tam będę miał stałe mieszkanie.

Rachunek sumienia. - Wszystko zostało mi dane, abym z tego korzystał Tak jak mogę skorzystać z miejsca w pociągu. Czy uważam się za pielgrzyma, wędrowca? Czy z rzeczy tego świata korzystam, widząc w nich jedynie środki? Obojętnie? Bez przywiązywania się do nich?

Postanowienie. - W górę serce! Moje serce zawsze będzie skierowane ku Niebu.

Modlitwa. - Duchu Święty, wyryj we mnie słowa św. Pawła Apostoła: Bracia! „Mówię wam: czas jest krótki. Niech więc ci, którzy mają zony, tak żyją, jakby ich nie mieli. Ci, którzy płaczą, jakby nie płakali. Ci, którzy się cieszą, jakby się nie cieszyli. Ci, którzy kupują, jakby nie nabywali. Ci, którzy korzystają z tego świata, jakby z niego nie korzystali. Przemija bowiem postać tego świata”.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.