25 lutego - Wola - I

Panie, Ty jesteś moim udziałem; przyrzekłem strzec słów Twoich. Błagam Cię z całego serca: Zmiłuj się nade mną zgodnie z Twoją obietnicą! Rozważam drogi Twoje i kieruję kroki do Twoich pouczeń. Nie lękam się, jestem gotów zachowywać Twoje nakazy. Oplotły mnie więzy bezbożnych, lecz nie zapomniałem Twego Prawa" (Ps 119,57-61).

1. Człowiek woli to ktoś, kto panuje nad sobą; kto kieruje sobą dzięki stałości w podjętej życiowej decyzji; kto kieruje wszystkimi wymiarami swojej duszy oraz zmysłami, mając zawsze na uwadze dojście do wyznaczonego celu. Wola jest królową panującą nad wszystkimi władzami człowieka. Jest niczym kierowca, który ze swojego fotela rozumnie i zdecydowanie kieruje pracą i zachowaniem samochodu. Jest jak namiestnik wojska. Żaden lęk nie jest jej straszny, żadne uwodzenia nie są w stanie jej skusić, żadne żądze nie biorą nad nią góry.

Człowieka woli można rozpoznać po trzech rzeczach: podejmuje decyzje w sposób prawy i wspaniałomyślny: mając na uwadze całe swoje jestestwo, jest podporządkowany pięknu wyznaczonego celu oraz dąży do niego bez względu na to, z jak wielkim wysiłkiem musi się mierzyć. Innymi słowy: programem swojego życia uczynił słowa: „Leniwy pożąda, mówi Duch Święty, ale nie zaspokaja swych pragnień” (por. Prz 13, 4). Zawsze trzeba mieć silną wolę: zarówno w pełnej zapału modlitwie, jak i w momentach przeciwności oraz zniechęcenia, jakie się pojawiają.

Człowiek woli jest wytrwały do końca. Dlatego potrzeba, aby każdego roku w czasie rekolekcji, każdego miesiąca w czasie dnia skupienia, każdego dnia w czasie rachunku sumienia odnawiać swoje postanowienie i ożywiać wolę dzięki odpowiednim medytacjom.

2. Życie jest wyjątkowym darem Bożym. Będziemy sądzeni z tego, jak je wykorzystaliśmy. Dar życia zawiera w sobie wszystkie dary natury i łaski.

Co zrobiłeś ze swoim życiem? - zapyta Pan. Dla wielu życie będzie sukcesem: ze stałością woli będą dążyć do realizacji swojego celu. Dla wielu życie będzie porażką: poznają cel, z tęsknotą będą o nim rozmyślać; ale zabraknie im wytrwałości, żeby za wszelką cenę do niego dążyć. Ci pierwsi to ludzie woli, drudzy to ludzie pozbawieni woli.

3. Panie, teraz rozumiem słowa aniołów: „Pokój ludziom dobrej woli” (Łk 2, 14). Rozumiem, że istnieją ludzie o złej woli: chcą zaspokajać swoją żądzę przyjemności, grzeszyć. Ludzie pozbawieni jakiejkolwiek woli: żyją, ale są martwi, są obojętni na wieczność: wystarcza im zadowolenie z dobra, jakie mają teraz. Są też jednak ludzie dobrej woli, których myśli i serce ukierunkowane są na Niebo: ich wola ze wszystkich sił skupia się tylko na tym, aby dojść do Raju.

Rachunek sumienia. - Należę do grupy ludzi złej woli? Czy może do ludzi pozbawionych jakiejkolwiek woli? Czy do ludzi dobrej woli?

Postanowienie. - Chcę posadzić moją wolę na tronie, jako królową wszystkich moich władz i każdego mojego działania.

Modlitwa. - Człowiek, który naprawdę kieruje swoim życiem, to ten, który ma stałą wolę nakierowaną na cel. Chcę iść za radą tego świętego, który prosił młodych, aby się zatrzymali i przez dziesięć minut powtarzali: „Chcę, ciągłe chcę, niezmiennie chcę”. Duchu Święty, oświeć i umocnij moją wolę, abym z pomocą Twojej łaski potrafił panować nad całym sobą i kierował się w życiu tylko i wyłącznie tym, co podoba się Bogu.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.