25.01. - Nawrócenie św. Pawła

„Dzięki składam Temu, który mnie umocnił, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu. On uznał mnie za godnego zaufania i powierzył posługę, choć niegdyś byłem bluźniercą, prześladowcą i gnębicielem. Doznałem jednak miłosierdzia, ponieważ gdy nie wierzyłem, nie wiedziałem, co czynię. A łaska naszego Pana obficie zaowocowała we mnie wiarą i miłością w Chrystusie Jezusie" (1 Tm 1,12-14).

1. Jest to jedyne nawrócenie, które w ciągu roku liturgicznego jest wspominane w specjalnej uroczystości, którą obchodzi się 25 stycznia.

Szaweł, czyli Paweł, najpierw zawzięty prześladowca, który później stał się gorliwym apostołem. Jego nawrócenie jest cudowne, pełne, bardzo pożyteczne dla Kościoła.

Jest cudowne. Szaweł był faryzeuszem, mocno utwierdzonym w tradycji mojżeszowej; był przekonany, że Jezus Chrystus dokonał zamachu na kult należny Bogu jedynemu, dlatego zasłużył na ukrzyżowanie, na śmierć zasługują więc także wszyscy Jego wyznawcy. Odegrał on wielką rolę, pomimo swojego młodego wieku, w męczeństwie Szczepana oraz w niszczeniu rodzącego się Kościoła. Księga Dziejów Apostolskich mówi: „Szaweł natomiast wciąż pałał nienawiścią i chęcią mordowania uczniów Pana. Poszedł więc do najwyższego kapłana i poprosił o listy polecające do synagog w Damaszku. Chciał bowiem odszukać zwolenników tej drogi, zarówno mężczyzn, jak i kobiety, aby ich pojmać i przyprowadzić do Jeruzalem. Był właśnie w podróży i zbliżał się już do Damaszku, gdy nagle poraziło go światło z nieba. Upadł na ziemię i usłyszał słowa: "Szawle, Szawle! Dlaczego Mnie prześladujesz?". A on zapytał: «Kim jesteś, Panie?". I usłyszał: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i idź do miasta. Tam dowiesz się, co masz czynić". A ludzie, którzy z nim podróżowali, oniemieli ze zdumienia, gdyż słyszeli głos, lecz nikogo nie widzieli. Szaweł podniósł się z ziemi. Otworzył oczy, ale nic nie widział. Trzymając go za ręce, doprowadzili go do Damaszku. Tam przez trzy dni nic nie widział. Nie jadł też ani nie pił. Przebywał zaś w Damaszku pewien uczeń o imieniu Ananiasz. Pan powiedział do niego w widzeniu: «Ananiaszu!». A on odpowiedział: «Słucham, Panie!». Pan mu rozkazał: «Idź natychmiast na ulicę Prostą i odszukaj w domu Judy Szawła z Tarsu. On modli się w tej chwili». A Szaweł miał widzenie. Ujrzał Ananiasza, który wchodzi do domu i kładzie na nim ręce, aby odzyskał wzrok. Wówczas Ananiasz odrzekł: «Słyszałem od wielu ludzi, ile zła wyrządził ten człowiek Twoim świętym w Jeruzalem. Otrzymał on od wyższych kapłanów pełnomocnictwo, aby także tutaj więzić tych, którzy wyznają Twoje imię». Lecz Pan mu odpowiedział: «Idź! Wybrałem go sobie za narzędzie. On zaniesie moje imię do pogan i królów, i narodu izraelskiego. Objawię mu | także, jak wiele będzie musiał wycierpieć z powodu mego imienia». Wówczas Ananiasz poszedł. Wszedł do owego domu, położył na niego ręce i powiedział: «Szawle, bracie! Pan Jezus, który ukazał ci się w czasie podróży, przysyła mnie do ciebie, abyś odzyskał wzrok i aby napełnił cię Duch Święty». A natychmiast jakby łuski spadły mu z oczu i znów zaczął widzieć. Potem wstał i przyjął chrzest” (Dz 9, 1-18).

2. Nawrócenie pełne: umysł, serce, życie. Wierzył w jedność Boga; wielbił Najświętszą Trójcę; czyli także Syna Bożego, wcielonego, w którym wcześniej widział wichrzyciela. W swoim umyśle zrozumiał, jak religia mojżeszowa znajduje swoje dopełnienie w chrześcijaństwie, Synagoga w Kościele, faryzeizm w doskonałości ewangelicznej świętości. Najpierw nienawidził Jezusa Chrystusa i prześladował Go w osobach wszystkich członków Jego mistycznego Ciała; następnie, już w samym Damaszku, wprawiał w osłupienie Żydów, przekonując ich, że Jezus jest Chrystusem, i mówiąc, że dla Niego musi pozyskać wszystkich. Najpierw był faryzeuszem o sercu ciasnym, później stał się apostołem powszechnego zbawienia: nie przez uczynki prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa.

3. Nawrócenie najbardziej pożyteczne dla Kościoła. On stał się „naczyniem wybranym” (Dz 9, 15), tak „pełnym Ducha Świętego”, że „wszystkie narody mogą czerpać z jego pełni i uczyć się, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym”. Pracował więcej niż inni apostołowie, założył wielką liczbę Kościołów; wiele narodów przyłączył do Rzymu.

Jego imię zawsze łączone jest ze św. Piotrem; dwa filary Kościoła. Piotr pierwszy we władzy, Paweł pierwszy w pracy; obaj całkowicie oddani pracy na rzecz budowania Kościoła, mistycznego Ciała Chrystusa, obaj męczennicy.

Rachunek sumienia. - Jakie było moje nawrócenie do Boga? Chętne? Pełne? W umyśle? W sercu? W życiu? Trwałe? Pożyteczne dla dusz?

Postanowienie. - Każdego dnia będę powtarzał: Nawróć nas, Boże, nasz Zbawicielu.

Modlitwa. - Boże, który dzięki misyjnej pracy św. Pawła Apostoła nauczałeś cały świat, spraw, abyśmy czcząc dzisiaj jego nawrócenie i naśladując jego przykład, mogli dojść do Ciebie.

Uświęceni sakramentem Mszy św. staliśmy się częścią ciała Jezusa Chrystusa, prosimy Cię, Panie, aby nie zabrakło nam wstawienniczej modlitwy św. Pawła, którego ustanowiłeś naszym patronem i chcesz, by nas bronił i wspomagał.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.