10 sierpnia - Msza Święta - II

„Poświadcza nam to i Duch Święty. Po słowach bowiem: Takie będzie przymierze, które zawrę z nimi po tych dniach - mówi Pan: Moje prawa umieszczę w ich sercach i wypiszę je w ich umysłach... a ich grzechów ani nieprawości nie będę już pamiętał" (Hbr 10,15-17).

1. Są cztery cele składania Ofiary Mszy św.: uwielbienie, dziękczynienie, wynagradzanie, błaganie. Istotnie jest to ofiara latreutyczna, eucharystyczna, wynagradzająca, błagalna.

Cel latreutyczny. Bóg jest najwyższym dobrem: więcej, On sam jest Dobrem. Nie ma żadnego dobra, które nie pochodziłoby od Niego. On jest początkiem i kresem wszystkiego. Niezliczone są Jego doskonałości, a każda doskonałość jest nieskończona. Jest Wieczny, Wszechmogący, jest Sprawiedliwością, Miłosierdziem, jest Nieskończony, Wszechwiedzący.

Niczego nie potrzebuje, ponieważ sam w sobie zawiera pełnię szczęścia; również Miłość, z której rodzą się nowe miłości szukające tego wszystkiego, co jest poza Nim. Wszelkie stworzenia powinny uznać w Nim Boga i oddać Mu należną cześć i należne uwielbienie. Niestety nie czynią tego, nie oddają Mu czci proporcjonalnej do Jego wielkości. Tylko Jezus Chrystus, prawdziwy człowiek, ale także prawdziwy Bóg, może oddać Bogu należną Mu cześć. I czyni to we Mszy św., w czasie której przyjmuje postawę ofiary, którą składa sam z siebie. Ta postawa potwierdza najwyższe panowanie Boga nad wszystkimi rzeczami.

2. Cel eucharystyczny. Wszystko, co posiadamy, pochodzi od Boga. „Co masz, czegoś nie otrzymał” | (1 Kor 4, 7). Stworzenie, Odkupienie, uświęcenie pochodzą od Boga. W Bogu swój początek ma dusza i wszystkie jej władze, ciało oraz zmysły. Wszystkie dobrodziejstwa udzielone światu, Kościołowi, nam samym: „Czym się Panu odwdzięczę za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Pana” (Ps 116, 12-13). Jezus Chrystus, zanim dokonał konsekracji chleba, złożył dziękczynienie Ojcu; zanim dokonał konsekracji wina, tak samo dziękuje. To oznacza, że ta ofiara ma charakter „eucharystyczny”. Czy może być dziękczynienie bardziej godne od tego, które składa Ojcu Jego Wcielony Syn? Ma ono nieskończoną wartość: Bogu się ono podoba, zgodnie ze słowami modlitwy: Racz na nie (dary) wejrzeć przejednanym i łaskawym obliczem i przyjąć tak mile...”. Wszystkie ofiary Starego Prawa oraz krew milionów męczenników to za mało: ale Krew Jezusa Chrystusa jest krwią Boga, który stał się człowiekiem.

3. Cel wynagradzający. Za każdym razem, kiedy ponawia się ofiarę, na nowo dokonuje się dzieło Odkupienia. W czasie Ostatniej Wieczerzy, dokonując konsekracji, Jezus mówił o swoim ciele: „dla was będzie ono wydane na śmierć” (por. 1 Kor 11, 24). O swojej Krwi również mówi, że „będzie za was wylana” (por. Mt 26, 28; Mk 14, 24). Dlatego Sobór Trydencki naucza o Mszy św.: „Jest to ofiara wynagradzająca; dzięki niej grzesznicy mogą otrzymać łaskę żalu i pojednać się z Bogiem. Oprócz tego Msza św. jest pomocą dla dusz czyśćcowych, ponieważ wynagradza winy, jakie jeszcze mają zaciągnięte u Boga”.

Rachunek sumienia. - Rozumiem, jakie są cele Mszy św.? Moje wewnętrzne usposobienie jest zgodne z intencjami i dążeniami, dla których Jezus Chrystus złożył samego siebie w ofierze? Upodabniam się do Niego, Ofiary i głównego Kapłana?

Postanowienie. - Posługując się Mszalikiem, będę chciał pełniej uczestniczyć we Mszy św., aby lepiej poznać wszystkie jej elementy, obrzędy, modlitwy, pouczenia; oraz by prosić o łaski, o które prosi sam Jezus Chrystus.

Modlitwa. - Cel błagalny. Jest dobrze wyrażony w modlitwie „Składamy Ci je przede wszystkim za Kościół Twój Święty, powszechny: racz Go obdarzyć pokojem, strzec, jednoczyć i rządzić Nim na całym okręgu ziemskim, wraz ze sługą Twoim Papieżem naszym N., i Biskupem naszym N., i ze wszystkimi prawowiernymi powszechnej i apostolskiej wiary wyznawcami. Pomnij, Panie, na sługi i służebnice Twoje N.N. i na wszystkich tu obecnych, których wierność jest Ci wiadoma, a gorliwość znana, za których Tobie ofiarujemy i którzy Ci składają tę ofiarę uwielbienia za siebie samych i za wszystkich swoich, za odkupienie dusz swoich, w nadziei zbawienia i ocalenia swego, oddając dary swoje, Tobie, Bogu wiecznemu, żywemu i prawdziwemu”.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.