11 sierpnia - Msza Święta - III
„Ten zaś, po złożeniu jednej ofiary za grzechy, na zawsze zasiadł po prawej stronie Boga, czekając odtąd, aż On położy Jego wrogów jako podnożek pod Jego stopy. Przez tę jedną ofiarę uczynił bowiem na zawsze doskonałymi tych, którzy dostępują uświęcenia" (Hbr 10,12-14).
1. Mszę św. można podzielić na trzy części: katechezę, ofiarę, komunię. Oczywiście jest również wprowadzenie i dziękczynienie. Podział ten jest powszechnie przyjmowany oraz łatwy do zrozumienia.
Jezus Chrystus, definiując samego siebie, powiedział: Ja jestem Prawdą, Drogą i Życiem. Sens tych słów jest rdzeniem Dogmatyki, Teologii Moralnej, Liturgiki, w ich najbardziej szerokim zastosowaniu.
Mówiąc o Mszy św., podział jest bardzo jasny:
a) Nauczanie, prawda, do momentu Ofiarowania;
b) Ofiara, droga, do momentu Ojcze nasz
c) Komunia, droga, do momentu zakończenia.
Dobrze będzie przedstawić tu krótkie wyjaśnienie. Charakterystyczne ujęcie odnosi się do trzech władz człowieka: rozumu, woli, uczucia, które mimo że są od siebie różne, wzajemnie się przenikają, dopełniają, wchodzą ze sobą w interakcję: działają razem oraz w sposób uporządkowany.
Człowiek jest wspaniałą projekcją, odbiciem Trójcy Świętej; czyli jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga trójjedynego: Ojca, Syna i Ducha Świętego. W upadku Adama brały udział wszystkie trzy władze; i każda z nich teraz ponosi tego konsekwencje. W dziele Odkupienia Jezus Chrystus odnawia człowieka, na nowo tworzy nadprzyrodzony wymiar jego władz. Dlatego Jezus Chrystus jest Prawdą, Drogą i Życiem. W ten sposób umysł na nowo otrzymuje światło, zostaje wyniesiony na wyższy poziom i co więcej, otrzymuje poznanie największych tajemnic; wola zostaje umocniona, ponownie zasiada na tronie i staje się zdolna do osiągnięcia doskonałości bosko-ludzkiej; uczucie zostaje uszlachetnione do tego stopnia, że może utożsamić się, przyjąć formę Serca samego Jezusa Chrystusa. Dlatego w Jezusie Chrystusie mamy prawdę, drogę i życie.
Msza św. jest skrótem, kompendium Wcielenia, Życia, Posługi, Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Widziana w ten sposób Msza św. sprawia, że możemy:
a) dostrzec i przyjąć prawdę Bożą, pokarm naszego umysłu, istotę naszej wiary. Jest ona bardzo szeroka w swoim przedmiocie, artykułach, nauczaniu.
Są nam one podawane w części dydaktycznej Mszy św., aż do Ofiarowania; kawałek chleba każdego dnia w epistole, a szczególnie w Ewangelii. Introit oraz Oremus zazwyczaj kładą akcent na to, co przede wszystkim należy przyjąć, czego się nauczyć i co wyznawać.
b) Droga jest naznaczona w drugiej części Mszy św.: iść po śladach Jezusa Chrystusa. „Jeśli ktoś chce iść za Mną... niech weźmie swój i niech Mnie naśladuje” (Mt 16, 24). Do jakiego stopnia Jezus Chrystus umiłował Ojca? Aż do złożenia ofiary z samego siebie: „Niech się dzieje Twoja wola” (Łk 22,42). Do jakiego stopnia umiłował człowieka? Dając mu całego siebie: „Umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie (Ga 2, 20). W jaki sposób odnowił wszystko, jak wprowadził Boży porządek? On jest „Drogą” (J 14,6): w Chrystusie przedstawiamy nasze uwielbienie, godne dziękczynienie, wynagradzamy i przedstawiamy prośby, które Ojciec przyjmuje: Przez Niego, z Nim i w Nim.
c) Życie Boże, które mamy dzięki ofierze, staje się naszym udziałem w Komunii św. W niej jest łaska, pokarm, radość, nadprzyrodzoność uczuć. Wówczas żyje w nas Chrystus: nasze życie jest Chrystusowe, chrześcijańskie.
Rachunek sumienia. - Czy Msza św. jest dla mnie rzeczywistością najbardziej żywą na ziemi?
Postanowienie. - Rozważę, część po części, Mszę św.
Modlitwa. - Błogosławiona Dziewico, wraz z Tobą będę stał u stóp krzyża w czasie Mszy św.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.