12 sierpnia - Msza Święta - IV

„Wykrzykuj z radości, Syjonie! Wołaj radośnie, Izraelu! Ciesz się i wesel całym sercem, Jerozolimo! Pan oddalił od ciebie wyroki, usunął twojego nieprzyjaciela. Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie! Nie będziesz się już lękać złego! (So 3,14-15).

1. Owoc najbardziej ogólny. Ofiara Mszy św. jest składana przez Kapłana w imieniu Kościoła. Pomaga ona wszystkim: Bogu, ponieważ powoduje wzrost Jego chwały; aniołom i świętym w Niebie, którym daje radość; duszom czyśćcowym, dla których jest niebieską rosą i ochłodzeniem; wszystkim niewiernym: schizmatykom, heretykom, grzesznikom, przynajmniej w sposób pośredni, przynaglając ich ku temu, aby stali się żywymi członkami Kościoła. Kapłan, alter Christus, posiada serce Jezusa: ono obejmuje i zawiera w sobie wszystkich. W Chrystusie Ojciec Niebieski chce odnowić wszystko: to, co jest w Niebie, i to, co jest na ziemi. Na wszystkie potrzeby Jezus odpowiedział na krzyżu; tak samo na ołtarzach; Kapłan składa Boską Ofiarę z tym samym Sercem Jezusa. Naśladowanie Chrystusa mówi: „Kiedy kapłan odprawia Mszę św. - Boga uwielbia, uwesela aniołów, buduje wiernych, wspiera żywych, uprasza pokój zmarłym, a sam staje się uczestnikiem wszelkiego dobra”. Zależy od Kościoła i od Jezusa Chrystusa, głównego składającego ofiarę.

2. Owoc ogólny. Cieszą się wszyscy biorący udział we Mszy św.: kto przyczynił się do wzniesienia budynku Kościoła, do wychowania i formacji Kapłana, do nabycia paramentów i wszystkich sprzętów potrzebnych do Mszy św. Cieszą się kantorzy, ministranci, wszyscy asystujący. Tak samo ten, kto ofiarował hostie, wino i kto materialnym datkiem wspiera sprawowanie liturgii. Wszyscy otrzymują pomoc w postaci wstawiennictwa oraz wynagradzania. Owoc ten nie zależy od intencji Kapłana sprawującego liturgię, ale od wiary i pobożności wiernych. Są oni w jakiś sposób tymi, którzy składają Ofiarę, cieszą się przywilejem kapłaństwa królewskiego, ponieważ składają ją przez Kapłana należącego do Boga.

Owoc szczególny. Cieszy się nim ten, kto składa jałmużnę na odprawienie Mszy św.: czyli ten, kto decyduje, w jakiej intencji Msza św. jest sprawowana. Ten owoc zależy od intencji Kapłana: może mieć odniesienie zarówno do żywych, jak i zmarłych. Zamawianie Mszy św. jest wielką łaską i przywilejem: zawsze ten, kto daje jałmużnę,

zyskuje wielkie korzyści duchowe; często są to również dobra i korzyści doczesne. Msza św. jest słońcem wszystkich nabożeństw, jest centrum kultu, jest największą chwałą, jaką można oddać Bogu, jest największą zasługą dla dusz. Przede wszystkim warto przyczyniać się do odprawiania Mszy św. za żyjących, jest to ogromna pomoc; zyskuje się wówczas owoc pewniejszy i bardziej obfity.

3. Owoc specjalny to ten, który otrzymuje Kapłan sprawujący liturgię: należy tylko do niego. To jest największa godność oraz największe źródło zasług księdza. Ołtarz jest dla Kapłana niewymownym pocieszeniem, tajemnicą pośród wszelkich trudów, podporą we wszystkich próbach, pokusach, zawodach wynikających z postępowania ludzi: dobremu Kapłanowi wystarczy ołtarz, niczego więcej me potrzebuje.

Rachunek sumienia. - Czy angażuję się w pełni w uczestnictwo we Mszy św.: od jej początku do końca? Jeśli mogę, to zamawiam Msze św.? Zdobywam wiedzę na temat Mszy św.?

Modlitwa. - We Mszy iw. praktykuję największą miłość do Boga i do ludzi Niech moje Msze św. niosą Tobie, Panie, jak największą chwałę; niech będą wielką korzyścią dla dusz. Nie zawsze jestem w stanie podejmować dzieła miłości o charakterze materialnym: ale zawsze mogę dawać dobra duchowe. Boże, jak wielki skarb dałeś mi do ręki! Msza św. jest skarbem, który mogę rozdawać zawsze i wszędzie i który nigdy się nie wyczerpie, jak mówił św. Alfons. Msza św. oddaje chwałę Trójcy Świętej, daje radość aniołom, wyprasza przebaczenie grzesznikom, sprawiedliwym udziela pomocy i łaski, daje wytchnienie duszom czyśćcowym, dla całego Kościoła walczącego jest dobrem duchowym; temu, kto ją celebruje i kto w niej asystuje, daje ucieczkę oraz lekarstwo na wszelkie codzienne grzechy i choroby. Udziel mi, Panie, łaski wielkiego nabożeństwa oraz prawdziwej czci dla Mszy św.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.