13 sierpnia - Komunia Święta - I
„Po co wydajecie pieniądze na to, co nie jest Chlebem? Dlaczego się trudzicie, by osiągnąć to, co nie może nasycić? Słuchajcie Mnie uważnie, a będziecie jeść najlepsze potrawy i będziecie się rozkoszować pożywnym pokarmem. Nakłońcie uszu i przyjdźcie do Mnie, słuchajcie, a ocalicie swoje życie! Zawrę z wami wieczne przymierze, wypełniając wobec was obietnice łaskawości dane Dawidowi, które są wiarygodne" (Iz 55,2-3).
Eucharystia jest źródłem wszelkich łask, ponieważ jest Jezusem Chrystusem.
1. Powoduje wewnętrzną jedność i jest zażyłą przyjaźnią między duszą a Jezusem Chrystusem: „Kto spożywa Moje ciało i pije Moją krew trwa we Mnie a Ja w nim” (por. J 6, 57). Jezus Chrystus i dusza | stają się jednym, w taki sposób, że ten, który kocha, łączy się z kochającym, prawda łączy się z umysłem. Miłość Boża nie jest leniwa: odkąd istnieje, dokonuje wielkich dzieł; czyli dzięki mocy tego Sakramentu nie tylko wzrasta łaska i świętość, ale człowiek czuje się przynaglony do działania. „Miłość Chrystusa przynagla nas” (2 Kor 5, 14). Dusza czuje wielką potrzebę działania dla Boga i dla zbawienia bliźniego. Dusza przekształca się w Jezusa Chrystusa: jest elementem niższym, który przekształca się w wyższy, tak jak chleb przekształca się w ciało, a wino w krew. Święty Augustyn mówi: „Jestem pokarmem dla dorosłych; rośniesz i mnie spożywasz; to nie ty przekształcisz mnie w siebie, ale Ja przekształcę cię we Mnie”. Rzeczywiście element mocniejszy wchłania w siebie ten słabszy. Można powiedzieć, że Jezus Chrystus zastępuje, wchodzi na miejsce człowieka: „Żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20). Jest to jedność moralna, wewnętrzna, rzeczywista, przekształcająca. Człowiek posiada życie nadprzyrodzone oraz wszystkie cnoty i zasługi od Boga i w Bogu „przez Jezusa Chrystusa”, od którego w obfity sposób spływają wszelkie rzeczy dobre i radosne. Ale źródłem i głową tego wszystkiego w sposób szczególny jest Eucharystia. Ona ukazuje nam Jezusa Chrystusa złożonego w ofierze dla naszego zbawienia.
2. Komunia św. jest symbolem oraz płomieniem wewnętrznej i zażyłej miłości łączącej wiernych. Sobór Trydencki mówi. „Eucharystia dąży do tego, aby każdy wierny brał udział oraz czerpał korzyść z tego znaku jedności, z tego węzła miłości, z tego | symbolu wzajemnej miłości. Dzięki Komunii św. stajemy się członkami jednego Ciała, zjednoczonymi z Głową, Jezusem Chrystusem. Tak jak wiele ziaren potrzebnych jest, aby powstał chleb i wiele winnych gron, aby powstało wino eucharystyczne: tak my wszyscy tworzymy jedno ciało w Chrystusie: «Aby wszyscy byli jedno» (J 17, 22)”.
Komunia św. daje specjalne prawo do chwały niebieskiej. „Jest nam dana jako znak przyszłej chwały”. Jezus Chrystus mówi: „Kto spożywa Moje ciało i pije Moją krew, ma życie wieczne (J 6, 55).
Oprócz tego sieje ona w ciele ziarno zmartwychwstania. „Kto spożywa Moje ciało, ten ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”. Leon XIII mówi: „Boża hostia przekazuje naszemu podlegającemu zniszczeniu ciału zmartwychwstanie, ponieważ zostawia w nim znak wieczności”.
3. Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałaś swoim apostołom: „Pokój zostawiam wam, pokój mój wam daję” (J 14, 27), nie zważaj na nasze grzechy, lecz na wiarę swojego Kościoła i zgodnie z Twoją wolą napełnij go pokojem i doprowadź do pełnej jedności. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Rachunek sumienia. - Czy Komunia św. zajmuje w moim życiu należne jej miejsce? Często ją przyjmuję? Spełniam warunki konieczne do jej przyjęcia? Ponieważ kto przyjmuje Komunię św. niegodnie, ten sam na siebie podpisuje wyrok potępienia.
Modlitwa. - Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, który z woli Ojca za prawą Ducha Świętego, przez śmierć swoją świat ożywiłeś, wybaw mnie przez to Przenajświętsze Ciało i Krew Twoją od wszelkich nieprawości moich i od wszelkiego zła i spraw, bym zawsze strzegł przykazań Twoich i nie dozwól, bym się kiedykolwiek odłączył od Ciebie, który z tymże Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz, Bóg na wieki
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.