16 kwietnia - Wiara - II

„Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli mówimy, że trwamy z Nim w łączności, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą. Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On jest w światłości, mamy łączność między sobą, a krew Jezusa, Jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu" (1J 1,5-7).

1. Wiara jest światłem oświecającym drogę człowieka do Nieba. To ona odróżnia chrześcijanina od filozofa, tak jak rozum odróżnia człowieka od zwierzęcia. Poznanie, które pochodzi  z objawienia, jest doskonalsze, większe i pewniejsze niż poznanie mające swoje źródło w rozumie i zmysłach. Wiara czyni nas uczestnikami mądrości Boga; jednoczy nas z Bogiem; dzięki niej światło, przy pomocy którego Bóg poznaje samego siebie, staje się naszym światłem; mądrość Boga staje się naszą mądrością; Jego umysł - naszym umysłem; Jego życie - naszym życiem. Wiara jest „źródłem światła dla rozumu, siłą i pocieszeniem dla woli, zasadą pozyskiwania zasług dla duszy”. Ona rozszerza nasze przekonania o Bogu i boskich rzeczach: o Bogu, który objawił swoje tajemnice i swoje wewnętrzne życie; o naszym uwzniośleniu, które dokonało się w Chrystusie, o zamieszkaniu Ducha Świętego w nas i o całym organizmie duchowym, który sprawia, że możemy żyć i działać w porządku życia wiecznego. Cała ewangeliczna moralność, absolutnie doskonalsza, wyższa, szersza i pełniejsza od moralności naturalnej, została nam objawiona przez Jezusa Chrystusa w Kazaniu na górze. Wiara daje nam nowe życie prawdziwych dzieci Bożych, które zostały przybrane przez Boga; naśladowanie Jezusa Chrystusa. na górze. Wiara daje nam nowe życie prawdziwych dzieci Bożych, które zostały przybrane przez Boga; naśladowanie Jezusa Chrystusa.

2. Wiara jest siłą i pocieszeniem: pozwala nam na rozważanie wiecznej nagrody: „Teraz mnie czeka wieniec sprawiedliwości” (2 Tm 4, 8). „Nasze obecne niewielkie i przemijające utrapienie prowadzi nas do niewysłowionej chwały wiecznej” (2 Kor 4, 17), mówi św. Paweł. I w innym miejscu: „Sądzę, że obecnych cierpień nie da się porównać z przyszłą chwałą” (Rz 8, 18). Dlatego teraz trzeba się trudzić, walczyć z żądzami, działać gorliwie, z radością pełnić codzienne obowiązki, bo: „Tym | zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara” (1 J 5, 4).

Wiara jest źródłem zasług; ponieważ każdy akt wiary sam w sobie jest już zasługą. Daje prawą intencję w naszych dobrych dziełach. I jeszcze: wiara gwarantuje tym większe zasługi, im bardziej człowiek wystawiany jest na niebezpieczeństwo jej utraty.

3. Wiara jest darem Boga; dlatego należy modlić się o jej wzrost. Jest naszym zupełnie dobrowolnym przylgnięciem do objawienia; dlatego potrzebny jest nasz wysiłek. Dzięki modlitwie i ćwiczeniom wiara staje się bardziej niezłomna, lepiej działająca, prostsza, pełniej oświecona.

Dumny i pełen pychy umysł jest powodem, dla którego wiele osób nie wierzy albo posiada wiarę słabą, nieskuteczną, wątpiącą w obliczu konfrontacji z niebezpieczeństwem czy wrogiem.

Wiara może być jednak udoskonalana aż do momentu, kiedy stanie się życiem człowieka: „Sprawiedliwy z wiary żyć będzie” (Hbr 10, 38).

Rachunek sumienia. - Moja wiara jest żywa? Radosna? Stała? Działająca? Mocna?

Postanowienie. - Z wielką pobożnością odmówię Wierzę oraz Akt wiary.

Modlitwa. - Panie, przez pełne wylanie Ducha Świętego, daj nam dary mądrości i rozumu. Abym żył wiarą! Abym we wszystkim widział Twoją dłoń, która kieruje osobami, rzeczami, wydarzeniami. Abym myślał, działał, mówił | przez modlitwę, przykłady, słowa, dzieła, poznanie Ewangelii. Abym był prawdziwym synem Kościoła; zawsze pokornym, uległym, gorliwym.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.