17 grudnia - Maryja w czasie działalności publicznej Jezusa

„Moje owce są Mi posłuszne. Ja je znam, a one podążają za Mną. Ja też daję im życie wieczne i nigdy nie zginą, ani nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Mój Ojciec, który jest większy od wszystkich, dał Mi je i nikt nie może ich wyrwać z ręki Ojca" (J 10,27-29).

1. Święty Epifaniusz mówi: „Maryja nieustannie towarzyszyła Jezusowi; i nigdy nie została pozbawiona Jego towarzystwa”. W życiu prywatnym, w życiu publicznym, w życiu bolesnym, w życiu chwalebnym. Matka była zjednoczona z Synem od pierwszej zapowiedzi Odkupienia.

„Za Jezusem szło wiele kobiet...”. Wszystkie musiały instynktownie skupiać się wokół Maryi; tak jak Dwunastu i pozostali uczniowie wokół Jezusa. Ona była jakby węzłem gwarantującym jedność pomiędzy tymi kobietami a Jezusem; wprowadzała je w piękne przesłanie Ewangelii; była pierwszą w słuchaniu Go i w usługiwaniu; chociaż, na ile to możliwe, pozostawała w ukryciu. Ewangelia zaledwie kilka razy wspomina Maryję, ale to dlatego, że był to czas, w którym postać Jezusa musiała rozbłysnąć swoim blaskiem nad wszystkim: był wielkim Mistrzem.

2. Zachowanie Maryi było bardzo skromne, sposób mówienia wstrzemięźliwy; życie w ukryciu, duch ofiary i delikatność cudowne. Życie Maryi musiało objawić się wszystkim jako wierne echo odbijające osobę Jezusa; co więcej, jako żywa Ewangelia niemal zrozumiała i uchwytna w życiu praktycznym. Maryja, pomimo ograniczeń wynikających z Jej ludzkich uwarunkowań, stała się zdobywczynią dusz dzięki apostolstwu modlitwy, przykładu, słowa. Jezus działał publicznie; Maryja pozostawała w ukryciu, jak w sercu Kościoła, ale żyła aktywnie, działała w sposób niewidoczny. Obydwoje w służbie odkupieniu ludzkości.

3. To jest misja katolików świeckich; szczególnie kobiet.

Apostolstwo życia wewnętrznego: kto jest święty, ten dostarcza mistycznemu Ciału Chrystusa krew czystą i ożywiającą.

Apostolstwo świętych pragnień, modlitwy; apostolstwo dobrego przykładu, który pracuje w absolutnej ciszy i sprawia, że słychać, co mówi Bóg, reprezentowany na ziemi przez człowieka sprawiedliwego; apostolstwo cierpienia, które | przypieczętowuje i nadaje skuteczności wszystkim innym formom apostolstwa; apostolstwo posługi wspierającej trud kapłanów.

Rachunek sumienia. - Moje życie jest zjednoczone z Kościołem? Towarzyszę Kościołowi w jego działaniach? Daję pokarm duszom?

Postanowienie. - Chcę żyć w Kościele, z Kościołem i przez Kościół jako członek jego ciała.

Modlitwa. - Maryjo, która na swoich ramionach nosiłaś rodzący się Kościół, udziel mi swojego ducha: abym Cię naśladował w Twoich cnotach objawionych w działaniu publicznym. Aby dzieła świeckich apostołów w Kościele były pokorne, wspaniałomyślne, wytrwałe. Błogosław wszystkim, którzy kochają Kościół i pracują z Kościołem i przez Kościół, podejmując różne dzieła apostolskie.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.