17 października - Zaginiona owca

„Zwróć się ku mnie i zmiłuj się nade mną, bo jestem samotny i ubogi! Ulżyj udrękom mego serca, uwolnij mnie od utrapień! Spójrz na udrękę mej niedoli, odpuść wszystkie grzechy moje! Popatrz, jak wielu jest mych wrogów i jak niesłusznie mnie dręczą!" (Ps 25,16-19).

1. „Schodzili się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Faryzeusze jednak i nauczyciele Pisma szemrali: «On przyjmuje grzeszników i jada z nimb. Opowiedział im wtedy tę przypowieść: «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie szuka tej zaginionej, aż ją znajdzie? A kiedy ją znajdzie, bierze ją z radością na ramiona. Po powrocie do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów i mówi im: Cieszcie się ze mną, bo znalazłem moją | zaginioną owcę. Mówię wam: Większa będzie radość w niebie z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Albo gdy jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czy nie zapala lampy, nie zamiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A kiedy ją znajdzie, zwołuje przyjaciółki i sąsiadki i mówi: Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam. Mówię wam: Taka sama jest radość wśród aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca»” (Łk 15, 1-10).

2. Epistoła (1 P 5, 6-11) przestrzega nas, byśmy strzegli się demona, który nieustannie szuka przystępu do naszej duszy.

Jeśli jednak chrześcijanin popadnie w grzech, niech nie rozpacza: jest Boże miłosierdzie. Dobroć Boga przywołuje grzesznika. Jezus jest oskarżany o to, że przyjmuje grzeszników i jada z nimi. Rzeczywiście bowiem wielu celników i grzeszników, przyciągniętych Jego dobrocią, chodziło za Jezusem, aby Go słuchać. On, przyjmując postać dobrego Pasterza, mówi: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie szuka tej zaginionej, aż ją znajdzie?” (Łk 15, 4). I dalej: „Albo gdy jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czy nie zapala lampy, nie zamiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie?” (Łk 15, 8). Kiedy dusza popadnie w grzech, Pan sprawia, że słyszy ona wyrzuty sumienia, | zaproszenia, natchnienia; przywołuje do porządku poprzez wydarzenia, fakty, rzeczy.

Dobroć Boga przyjmuje skruszonego grzesznika. Dobry pasterz, odnalazłszy zagubioną owcę, z radością bierze ją na ramiona; wraca do domu, zaprasza przyjaciół i wydaje ucztę, i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która się zgubiła”. Podobnie kobieta, która odnalazła zagubioną drachmę, zbiera przyjaciółki i mówi: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam”. I tak w niebie Aniołowie Pana cieszą się z każdego grzesznika, który się nawraca. Pan w swojej wielkiej dobroci przebacza grzesznikowi oraz daje mu wielkie pocieszenie i łaskę.

Jeszcze: dobroć Pana pomaga nawróconemu grzesznikowi wytrwać na dobrej drodze. Syn marnotrawny wrócił na swoje miejsce: nie jako sługa, ale jako najdroższe dziecko; św. Piotr został utwierdzony w swojej funkcji powszechnego pasterza; św. Augustyn otrzymał po swoim nawróceniu tak wielkie łaski, że stał się przykładem pokuty, Biskupem i Doktorem łaski.

3. „O Twoich łaskach, Panie, będę śpiewać wiecznie” (Ps 89, 2). „Z łaski Pana żyjemy, gdyż nieskończone jest Jego miłosierdzie” (Tren 3, 22).

Rachunek sumienia. - Gdzie bym był w tym momencie, gdyby nie szczególne miłosierdzie Jezusa Chrystusa? Jak wielki był On w przywoływaniu mnie do porządku? W przyjmowaniu mnie? W umacnianiu mnie po upadku? Odpowiedziałem na to? Podjąłem drogę prawdziwej pokuty?

Postanowienie. - Będę pokorny: jestem niczym przestępca skazany na śmierć; a jednak ułaskawiony!

Modlitwa. - Boże, Ty ukazujesz swoją wszechmoc szczególnie wtedy, gdy szczędzisz kar i dajesz swoje miłosierdzie; pomnóż, prosimy, nad nami Twoje miłosierdzie, aby ci, którzy pragną spełnienia Twoich obietnic, stali się uczestnikami dóbr wiecznych. Przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.