18 kwietnia - Wielki Czwartek

"Pan to sprawił i jest to cudem w oczach naszych. Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy! O Panie, wybaw! O Panie, daj pomyślność! Chwała temu, który przychodzi w imię Pana!" (Ps 118, 23-26).

1. Kościół w jedynej Mszy św. tego dnia celebruje pamiątkę ustanowienia Najświętszej Eucharystii oraz Kapłaństwa powszechnego. Ta Msza św. jest realizacją polecenia danego przez Jezusa Chrystusa: "Czyńcie to na Moją pamiątkę" (Łk 22, 19). W chwili, w której ludzie przygotowywali Jego śmierć, Zbawiciel ustanawiał sposób, dzięki któremu na wieki mógł przedłużyć swoją obecność pośród ludzi. Dlatego Kościół zawiesza na moment żałobę, aby z radością celebrować wspomnienie tego wydarzenia. Ubiera swoje Sługi w białe paramenty, śpiewa "Gloria", przy pomocy świec, welonów i kwiatów ozdabia się tak zwany Święty Grób.

Najlepszym sposobem odpowiedzi na miłość Jezusa jest przyjęcie Jego zaproszenia: "Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje" (Mt 26, 26). Przyjęcie dzisiaj albo przynajmniej w tych dniach paschalnych; co więcej, przyjmowanie gorliwe i częste Komunii św. oddaje wielką chwałę Bogu, Jezusowi cześć, a duszy daje pokój.

2. Dziś Biskup poświęca Święte Oleje: olej chorych (nazywany często po prostu "Olejem Świętym"). Jest on materią Sakramentu Ostatniego Namaszczenia. Następnie "Olej Krzyżma", który jest materią Sakramentu Bierzmowania. Jego poświęcenie następuje w sposób bardzo uroczysty, ponieważ wykorzystywany jest on później przy konsekracji Biskupów, Kościołów, ołtarzy, kielichów, przy namaszczeniu chrzcielnym. Jest jeszcze olej "Katechumenów", który wykorzystuje się przy udzielaniu Chrztu, Święceń Kapłańskich oraz przy namaszczeniu królów.

Olej karmi, oświeca, leczy choroby, wskazuje dary przekazywane przez Ducha Świętego.

Liturgia ta jest sprawowana przez Biskupów w ich katedrach. Czymś bardzo cennym jest zjednoczenie, przynajmniej duchowe, z Kościołem, mając te same intencje; prośba o łaskę przyjęcia, w stosownym czasie i w sposób pełny, oleju chorych.

3. Wzięcie udziału w Oficjach Wielkiego Tygodnia jest wielką zasługą dla każdego chrześcijanina. Trzeba przynajmniej, zgodnie z duchem Kościoła, czyli z wiarą i miłością, oddać cześć Najświętszej Eucharystii; nawiedzić i dziękować Jezusowi ukrytemu w świętym tabernakulum. Pius VII udzielił odpustu zupełnego wszystkim wiernym, którzy po odbyciu spowiedzi i przyjęciu Komunii św. poświęcą godzinę na jakąś praktykę modlitewną (brewiarz, czytanie duchowne, medytacja), wspominając ustanowienie Najświętszej Eucharystii. Udzielił również odpustu zupełnego wszystkim, którzy nawiedzą Najświętszy Sakrament w Ciemnicy lub Grobie Pańskim w Wielki Czwartek lub Wielki Piątek i będę się modlić w intencjach Ojca Świętego.

Jezus Chrystus jest źródłem łaski. W Wielkim Tygodniu możemy znaczeni pomnożyć naszą łaskę oraz wzbogacić się o liczne zasługi.

Rachunek sumienia. - Oddaję cześć Bożej Eucharystii? uznaję rzeczywistą obecność Jezusa? Dobrze uczestniczę we Mszy św.? Dobrze przyjmuję Komunię św.? Pragnę łaski Wiatyku? Ostatniego namaszczenia?

Postanowienie. - W Wielki Czwartek, w miarę możliwości, wezmę udział w liturgii sprawowanej przez Kościół, oraz nawiedzę Ciemnicę.

Modlitwa. - Panie, od którego Judasz za swoją zbrodnie otrzymał zasłużoną karę, a łotr otrzymał nagrodę za swoje wyznanie, udziel nam łaski smakowania owoców Twojego miłosierdzia, aby tak jak Jezus Chrystus w czasie swoje Męki, kiedy jednego i drugiego potraktował stosownie do ich zasług, podobnie obszedł się z nami i niszcząc w nas wady starego człowieka, udzielił nam łaski dostąpienia Jego miłosierdzia.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.