2 listopada - Dzień Zaduszny

„Wspomnij na jego los, bo taki będzie i twój: «Wczoraj ja, a ty dzisiaj». Z odpoczynkiem zmarłego niech spocznie jego pamięć, nie zamartwiaj się, skoro już duch go opuścił" (Syr 38,22-23).

1. Dogmat o Świętych Obcowaniu ukazuje ścisłą jedność między trzema częściami jednego Kościoła Jezusa Chrystusa: walczącego, cierpiącego, tryumfującego. Dziś jesteśmy zaproszeni do tego, aby pamiętać o Kościele cierpiącym: on potrzebuje modlitw Kościoła walczącego i tryumfującego. Sobór Trydencki zdefiniował, że „istnieje Czyściec oraz że modlitwa wiernych, szczególnie Msza św., jest dla nich wielką pomocą”.

Do Czyśćca idą dusze, które odchodzą | z tego świata w stanie łaski Boga, ale mają jeszcze zaciągnięty jakiś dług względem Bożej sprawiedliwości. Czyli muszą jeszcze odbyć jakąś karę za grzechy już odpuszczone; albo mają grzech powszedni, świadomą niedoskonałość, przywiązanie, ziemskie uczucie albo oziębłość w służbie Bogu.

Niebo jest najczystszym światłem; nic, co jest ciemne czy brudne, nie może tam wejść. Tu, na ziemi, Bóg przyjmuje naszą pokutę; możemy też korzystać ze świętych odpustów. W drugim życiu za wszystko trzeba zapłacić odpowiednim cierpieniem.

2. W Czyśćcu dusze cierpią z powodu odbywania kary, zwanej utratą: są pozbawione możliwości oglądania Boga. Dusza ma naturalną potrzebę, inklinację szukania Boga. Jest spragniona prawdy, sprawiedliwości, miłości; Bóg jest czystą prawdą, pełnią sprawiedliwości, nieskończoną miłością. Ale jeśli dusza nie jest czysta. Bóg odrzuca ją od siebie. Stan łaski, w wyniesieniu do porządku nadprzyrodzonego, zwiększa to pragnienie duszy, płonie ono potężnym ogniem, ale Bóg, widząc, że dusza jest splamiona, trzyma ją daleko od siebie. Dusza odczuwa więc smutek i głęboki żal za swoje grzechy, za to, że obraziła Boga, który jest pełnym miłości Ojcem. Myślenie o tym, że miało się swój wkład w cierpienia, w agonię, w koronę cierniową Jezusa będzie dla duszy niewyobrażalną torturą: połączenie bólu i miłości, wprowadza duszę w stan trudnej do zniesienia melancholii. Przykład tego mamy w osobach Żydów, którzy na wygnaniu w Babilonii rozpaczali z tęsknoty za Jerozolimą: „Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy i płakali, wspominając Syjon. Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze liry...”.

Wielkim cierpieniem ducha jest myśl: jak mało było trzeba, żeby uniknąć Czyśćca, jeśli tylko bym chciał; i tak jak Najświętsza Dziewica, Święci, jak wiele dusz być może mniej obdarzonych darami Boga, mógłbym już być w Niebie... Dusza będzie myśleć, że gdyby było nieco więcej gorliwości, można było zapewnić sobie przejście z łoża śmierci bezpośrednio do Nieba.

Kara dla zmysłów. Najmniejsze cierpienie w Czyśćcu jest większe niż największe cierpienie, jakie może spotkać człowieka na ziemi.

3. Panie, nieskończona sprawiedliwości, Ty oczyszczasz dusze w płomieniach cierpienia i miłości. Ale tu na ziemi dajesz mi wszelkie środki potrzebne do tego, aby odpowiednio wcześniej mogło dokonać się moje oczyszczenie; dajesz mi czas. Udziel mi ducha pokuty i umartwienia; ale w sposób szczególny proszę Cię o miłość tak żywą, że będzie ona w stanie zakryć moje niezliczone grzechy. Daj mi świętą troskę o nabywanie świętych odpustów.

Rachunek sumienia. - Jeśli umarłbym teraz, zostałyby mi jeszcze jakieś kary, za które nie wynagrodziłem Panu? Czy nie byłbym ciągle zbyt oziębły i obojętny wobec miłości Boga i bliźniego? Miałbym jeszcze braki w doskonałości i ziemskie przywiązania?

Postanowienie. - Ludzie leniwi łatwo godzą się na swoje zejście do Czyśćca. Ja chcę temu zapobiec.

Modlitwa. - Boże, Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, udziel duszom zmarłych sług i służebnic Twoich odpuszczenia wszystkich grzechów: niech przez pokorne prośby nasze dostąpią miłosierdzia, którego zawsze pragnęły. Boże, miłosierny Panie, daj duszom zmarłych sług i służebnic Twoich miejsce w Niebie, błogosławiony pokój i jasność Twojego światła.

Boże, dawco przebaczenia i miłośniku zbawienia ludzkiego, w Twojej dobroci prosimy Cię, aby dusze Twoich sług i służebnic, którzy odeszli już z tego świata, za przyczyną Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy i wszystkich świętych Twoich, osiągnęły udział w wiecznej szczęśliwości.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.