2 sierpnia - Bierzmowanie - III

„W dniach ostatecznych wyleję mojego Ducha na każde stworzenie. I będą prorokować wasi synowie i wasze córki, młodzieńcy wasi będą mieć widzenia, a starcy - sny. Także na moje sługi i na moje służebnice w tych dniach wyleję mojego Ducha i będą prorokować" (Dz 2,17-18).

1. Święci Ojcowie nazywają bierzmowanie pełnią łaski. Dzięki niemu | rozwija się życie duchowe dane we Chrzcie. „Przyszedłem, aby moje owce miały życie, i to życie w pełni” (J 10, 10).

Materią tego sakramentu jest święty olej: czyli olej wymieszany z odrobiną balsamu, poświęcony w Wielki Czwartek przez Biskupa.

Olej ma potrójne znacznie: moc, czystość, pełnia łaski.

Moc. Olejem namaszczano królów, proroków i kapłanów; ale także smarowali się nim atleci przed wielkimi zawodami. Moc potrzebna jest do walki z demonem oraz z ciałem; potrzebna jest do tego, aby umieć przyjąć każde cierpienie dla Jezusa Chrystusa, a także by cierpliwie znosić wszelkie i nieuniknione cierpienia, jakie niesie życie. „Doświadczanie wielkich cierpień” dla zbawienia jest cechą wyróżniającą ludzi mocnych. Jezus Chrystus wykazał się wielką mocą, kiedy zechciał przyjąć niewyobrażalny ból związany z Męką: cały czas milczał i był łagodny wobec swoich katów. Niektórzy są przekonani, że mocny jest tylko ten, kto zwycięża swoich wrogów. Mocniejszy jest jednak ten, kto zwycięża samego siebie, niż ten, kto szturmem bierze całe miasto.

2. Czystość sumienia. Jest to stan łaski; jest to święta prostota; jest to niepohamowana nienawiść do grzechu i każdego niebezpieczeństwa podejmowania złych uczynków. Jest przeciwieństwem zła: są ludzie młodzi, którzy po otrzymaniu bierzmowania zachowują godną podziwu prostotę duszy szukającej jedynie Pana. Inni natomiast, z dnia na dzień coraz bardziej lgną do zła. Chlubią się tym, że nie są już dziećmi. Jednak niewinność i prostotę dziecka trzeba zachować na zawsze. Czyż | oznaczałoby to, że nic już nie może nas zgorszyć? Że dotknęło się dna przepaści? Nie możemy sobie pozwolić ani na złe słowa, ani na gorszące myśli, ani na wolne działanie: wielkie i różnorakie jest zło, które stoi w opozycji do wewnętrznej obecności w nas Ducha Świętego.

3. Pełnia łaski. W Bierzmowaniu otrzymuje się wzrost wiary, więcej nadziei i większy płomień miłości. Ale nie tylko; również dary Ducha Świętego w jakiejś mierze zstępują na duszę: w ten sposób człowiek staje się doskonałym chrześcijaninem. „Spocznie na nim duch Pana, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch znajomości i bojaźni Pana”24. W ten sposób formuje się człowiek podobny do Jezusa Chrystusa: dlatego o takim chrześcijaninie można mówić, że jest doskonały, a także, że jest drugim Chrystusem.

Rachunek sumienia. - Rozumiem wielkie dobro i wielką łaskę Bierzmowania? Mam w sobie owoce umocnienia? Owoce czystej duszy? Jawię się w całej pełni jako chrześcijanin, zarówno prywatnie, jak i w społeczeństwie?

Postanowienie. - Często będę wracał do łaski Bierzmowania, żyjąc jak prawdziwy chrześcijanin.

Modlitwa. - Duchu Święty, który w dniu Pięćdziesiątnicy zstąpiłeś na apostołów, a w bierzmowaniu na mnie: spraw, aby nieustannie rosła we mnie Twoja łaska; coraz bardziej bierz w swoje posiadanie moją duszę. Napełnij ją swoim światłem, abym kochał Boga całym swoim umysłem; z całej mocy, abym kochał Boga ze wszystkich moich sił, rozpal mojego ducha Twoim ogniem, abym kochał mojego Boga z całego serca.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.