20 listopada - Sobota ku czci Najświętszej Maryi

1. Niedziela jest dniem, w którym w każdym tygodniu w sposób szczególny oddaje się cześć Bogu. Ludzie pobożni chcieli, aby także Maryi został poświęcony jeden dzień tygodnia: wybrano sobotę, ponieważ jest ona dniem bezpośrednio przygotowującym nas do Dnia Pana; po niedzieli jest to najważniejszy dzień tygodnia.

Cele: oddanie czci Najświętszej Dziewicy, która dała światu Zbawiciela; medytacja chwały Maryi, Jej przywilejów, cnót, władzy; przyzywanie Jej miłosierdzia w naszych potrzebach.

Wielu wiernych, podejmując małe akty pobożności, uświęca każdą sobotę miesiąca przez cały rok; inni pierwszą sobotę każdego miesiąca; inni piętnaście sobót przypadających przed świętem Różańca; inni pięć sobót.

2. Bóg zjednoczył z Jezusem Chrystusem Jego Matkę w życiu, w odkupieniu, w chwale, w kulcie. Dlatego chrześcijanie w niedzielę wspominają zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa Odkupiciela, a w sobotę wspominają Maryję, Współodkupicielkę. Nie można myśleć o Owocu, nie pamiętając jednocześnie o Łonie, które Go nosiło. Jezus jest źródłem łaski, Maryja jest naszą pośredniczką u Niego.

Do dobrego praktykowania soboty poświęconej Maryi zaleca się:

1. Spowiedź i Komunię św. przyjętą w tym dniu; spowiedź można odbyć wcześniej.

2. Odmówienie Różańca, całego albo przynajmniej trzeciej jego części.

3. Medytację, albo czytanie duchowe na temat życia i chwały Najświętszej Maryi.

4. Jakiś dobry uczynek, jako akt pobożności, może to być na przykład pokuta, nawiedzenie świętego obrazu albo kościoła dedykowanego Maryi, jałmużna, akt posłuszeństwa itd.

3. Najświętsza Dziewica przyjmuje każdą najmniejszą nawet rzecz, ważne tylko, żeby była ona czyniona wytrwale: i zawsze odpowiada na nią jakąś łaską czy pocieszeniem. Źródło, z którego wypływają Jej łaski, nigdy się nie wyczerpuje: co więcej, staje się ono obfitsze, kiedy są większe potrzeby. Znany autor piszący na temat mariologii mówi: „Pewnym jest, że w sobotę, tak żyjącym jak i zmarłym, Maryja chce hojniej rozdawać łaski i otwierać przed nimi swoją matczyną i królewską dłoń”. Napisano wielką księgę, której celem jest zaczepienie tej praktyki.

Rachunek sumienia. - Czy praktykuję poświęcanie soboty Maryi? Propaguję tę formę pobożności? Jakie podejmuję inicjatywy, by oddać Jej cześć?

Postanowienie. - W sobotę będę blisko Najświętszej Dziewicy, ponieważ prowadzi mnie Ona do swojego Syna. Jezus niech mnie oczyszcza i uczyni godnym świętowania dnia Pana.

Modlitwa. - Matko nasza, Maryjo, tak wiele dobrodziejstw otrzymaliśmy od Ciebie. Nieustannie jednak potrzebuję Twojej laski i opieki. Jak więc mógłbym o Tobie nie pamiętać i nie stawać przed Tobą w szczególny sposób w jeden dzień tygodnia? Matko, jeśli zdarzyłoby mi się zapomnieć, proszę, Ty mi przypomnij. W Niebie służą Ci Aniołowie; wielkie szczęście znajdują w służeniu swojej Królowej. Przypomnij mi więc, przez szczególne natchnienie mojego Anioła Stróża albo iw. Archanioła Gabriela.

Prawdą jest, że każdego dnia chcę oddawać Tobie cześć; tak jak każdego dnia dziecko prosi matkę o chleb. Ale dziecko wie, że w sobotę mama przygotowuje wszystko na niedzielę. Tak samo Ty dla mnie: żywy żal za grzechy i spowiedź; żarliwa miłość i pragnienie dobrej Komunii św. w niedzielę. Przygotuj mnie dla Jezusa; daj mi Jezusa; zaprowadź mnie do Jezusa, który jest w Niebie. Wraz z Tobą chcę na wieki śpiewać Mu Magnificat.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.