20 marca - Łaska habitualna - II
"Ja jestem krzewem winorośli, a wy gałązkami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi obfity owoc, gdyż beze Mnie nic nie możecie uczynić" (J 15,5).
1. Łaska habitualna jest działaniem, które Duch Święty regularnie podejmuje w duszy, aby ją pobudzić, umocnić, oświecić. Często dzieje się tak, że praca tej łaski jest wykonywana przez Pana bez udziału duszy. Częściej jednak dusza prosi o tę łaskę i podejmuje z nią współpracę.
Czasem łaska nas uprzedza, czasem nam towarzyszy, czasem podążą za nami. Kiedy pomaga pokonać słabość naszej natury, mówi się, że ma ona charakter uzdrawiający, ponieważ dodaje nam sił; kiedy wspomaga nasze władze i zdolności w pełnieniu czynów nadprzyrodzonych, mówi się, że ma charakter podnoszący.
Każdy niewierny oraz grzesznik potrzebuje jej, by móc dotrzeć do wiary i do życia w łasce: daje ona dobre myśli, pobożne pragnienia, poruszenia serca, boskie inspiracje: "Obmyjcie się, bądźcie czyści..." (por. Iz 1, 16-20).
Jest ona konieczna także dla duszy sprawiedliwej, aby mogła pełnić czyny wyjednujące zasługi: "Podobnie jak winna gałązka nie może owocować sama z siebie, gdy nie trwa w krzewie, tak też i wy, jeśli nie będziecie trwać we Mnie" (J 15,4). "Beze Mnie nic nie możecie uczynić" (J 15,5). Nic: ani mało, ani dużo: pozbawieni łaski nic nie możemy zyskać dla naszego zbawienia.
2. Szczególna łaska habitualna potrzebna jest także sprawiedliwemu, nawet świętemu, aby mógł wytrwać na dobrej drodze. Dlatego zawsze, zawsze należy mieć w sobie świętą bojaźń, nie popadać w pychę, modlić się i wykorzystywać wszelkie środki: "Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie", mówi Jezus Chrystus (Mt 26,41).
Zupełnie wyjątkowa łaska potrzebna jest w wytrwaniu aż do śmierci w powołaniu i świętości: taka wytrwałość jest wielkim darem Boga. Święty Paweł pisze: "Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło zbawienia, doprowadzi je do końca..." (por. Flp 1,6). Święty Piotr dodaje: "Najłaskawszy Bóg, który was powołał do wiecznej chwały... udoskonali, umocni, utwierdzi i ugruntuje wasze dzieło" (por. 1 P 5,10). Dlatego Kościół modli się o zbawienie nasze i wszystkich innych ludzi: "Od wiecznego potępienia wybaw nas, Panie", "Nie pozwól, abym oddalił się od Ciebie".
Pomoc Boża i specjalny przywilej potrzebny jest również duszom najlepszym, aby przez całe życie mogły ustrzec się grzechu, także powszedniego, lekkiego.
3. Panie, w swoim nieskończonym miłosierdziu udziel nam wszelkich łask potrzebnych do zbawienia. Daj je zatwardziałym grzesznikom i niewierzącym. Jeszcze więcej udzielaj ich sprawiedliwym, aby mogli wypełnić Boże przykazania. Pierwsza łaska udzielana jest z czystego miłosierdzia; wszystkie następne można wyprosić na modlitwie. Ktokolwiek tego pragnie, może osiągnąć Niebo.
Rachunek sumienia. - Jestem głęboko przekonany co do istoty łaski habitualnej? Zdaję sobie z niej sprawę? Modlę się, aby ją otrzymać? Odpowiadam na nią?
Postanowienie. - Rozważę słowa św. Augustyna: "Ten, który cię stworzył bez twojego udziału, bez twojego udziału nie będzie mógł cię zbawić". Stworzył cię bez twojej wiedzy; ale zbawi cię tylko wtedy, jeśli naprawdę będziesz chciał być zbawiony.
Modlitwa. - Panie, łaska i współpraca są mi potrzebne do osiągnięcia zbawienia. "Nakłoń nasze serca na Niego, abyśmy mogli iść Jego drogami"; "Skłoniłem moje serce, abym zawsze mógł pełnić Jego przykazania"; "Panie, otwórz usta moje"; "Otworzyłem usta, aby zaczerpnąć ducha"; "Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste".
Panie, bądź dla mnie miłosierny, udziel mi swojej łaski. I okaż mi jeszcze swoje miłosierdzie: dając mi łaskę gorliwej odpowiedzi.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.
Każdy niewierny oraz grzesznik potrzebuje jej, by móc dotrzeć do wiary i do życia w łasce: daje ona dobre myśli, pobożne pragnienia, poruszenia serca, boskie inspiracje: "Obmyjcie się, bądźcie czyści..." (por. Iz 1, 16-20).
Jest ona konieczna także dla duszy sprawiedliwej, aby mogła pełnić czyny wyjednujące zasługi: "Podobnie jak winna gałązka nie może owocować sama z siebie, gdy nie trwa w krzewie, tak też i wy, jeśli nie będziecie trwać we Mnie" (J 15,4). "Beze Mnie nic nie możecie uczynić" (J 15,5). Nic: ani mało, ani dużo: pozbawieni łaski nic nie możemy zyskać dla naszego zbawienia.
2. Szczególna łaska habitualna potrzebna jest także sprawiedliwemu, nawet świętemu, aby mógł wytrwać na dobrej drodze. Dlatego zawsze, zawsze należy mieć w sobie świętą bojaźń, nie popadać w pychę, modlić się i wykorzystywać wszelkie środki: "Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie", mówi Jezus Chrystus (Mt 26,41).
Zupełnie wyjątkowa łaska potrzebna jest w wytrwaniu aż do śmierci w powołaniu i świętości: taka wytrwałość jest wielkim darem Boga. Święty Paweł pisze: "Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło zbawienia, doprowadzi je do końca..." (por. Flp 1,6). Święty Piotr dodaje: "Najłaskawszy Bóg, który was powołał do wiecznej chwały... udoskonali, umocni, utwierdzi i ugruntuje wasze dzieło" (por. 1 P 5,10). Dlatego Kościół modli się o zbawienie nasze i wszystkich innych ludzi: "Od wiecznego potępienia wybaw nas, Panie", "Nie pozwól, abym oddalił się od Ciebie".
Pomoc Boża i specjalny przywilej potrzebny jest również duszom najlepszym, aby przez całe życie mogły ustrzec się grzechu, także powszedniego, lekkiego.
3. Panie, w swoim nieskończonym miłosierdziu udziel nam wszelkich łask potrzebnych do zbawienia. Daj je zatwardziałym grzesznikom i niewierzącym. Jeszcze więcej udzielaj ich sprawiedliwym, aby mogli wypełnić Boże przykazania. Pierwsza łaska udzielana jest z czystego miłosierdzia; wszystkie następne można wyprosić na modlitwie. Ktokolwiek tego pragnie, może osiągnąć Niebo.
Rachunek sumienia. - Jestem głęboko przekonany co do istoty łaski habitualnej? Zdaję sobie z niej sprawę? Modlę się, aby ją otrzymać? Odpowiadam na nią?
Postanowienie. - Rozważę słowa św. Augustyna: "Ten, który cię stworzył bez twojego udziału, bez twojego udziału nie będzie mógł cię zbawić". Stworzył cię bez twojej wiedzy; ale zbawi cię tylko wtedy, jeśli naprawdę będziesz chciał być zbawiony.
Modlitwa. - Panie, łaska i współpraca są mi potrzebne do osiągnięcia zbawienia. "Nakłoń nasze serca na Niego, abyśmy mogli iść Jego drogami"; "Skłoniłem moje serce, abym zawsze mógł pełnić Jego przykazania"; "Panie, otwórz usta moje"; "Otworzyłem usta, aby zaczerpnąć ducha"; "Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste".
Panie, bądź dla mnie miłosierny, udziel mi swojej łaski. I okaż mi jeszcze swoje miłosierdzie: dając mi łaskę gorliwej odpowiedzi.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.