22 listopada - Wcielenie

„Będę wysławiał łaski Pana, dzieła Pana chwalebne, wszystko to, co Pan dla nas uczynił, i wielką dobroć dla domu Izraela, którą okazał nam w swym miłosierdziu i w ogromie łask swoich" (Iz 63,7).

1. „Zbawiciel uspokoił gniew Boga i przyniósł nam swoją łaskę”, mówi św. Augustyn. Niezmierzone dobro! Mógł on ukarać człowieka, mógł go zostawić w jego beznadziejnej kondycji; i mógł mu również wybaczyć. Wybrał natomiast drogę, która najlepiej ukazuje Jego dobroć, wszechmoc i sprawiedliwość; która najbardziej wywyższa człowieka. Syn Boży stał się człowiekiem, aby móc umrzeć, ale ponieważ jest Bogiem, Jego męki mają nieskończoną wartość. Człowiek będzie wywyższony, ponieważ będzie zjednoczony z Jezusem Chrystusem i wszystkie dobre czyny człowieka dzięki Niemu zyskają miano zasług na życie wieczne. „Ciebie Boga wysławiamy... by świat zbawić swoim zgonem, przyoblókłszy się w człowieka nie wzgardziłeś Panny łonem”. On stał się ciałem, czyli stał się taki, jak stworzenia. „Stwórca człowieka uniżył samego siebie, stając się człowiekiem, stał się tym, co sam stworzył, zrobił to po to, aby Jego stworzenie nie zginęło. Czy może być większe miłosierdzie?” (św. Augustyn). Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek mógł stać się Bogiem.

2. Bóg chciał, aby w dziele odkupienia miała udział także kobieta, tak jak kobieta miała udział w pierwszym upadku. Wybrał Maryję, do której posłał Anioła Gabriela, aby poprosił Ją o wyrażenie na to zgody.

Przyjrzyjmy się tajemniczym drogom Boga. Wybiera Maryję, bardzo młodą dziewczynę, ubogą, poślubioną cieśli, mieszkającą w zapomnianej przez wszystkich mieścinie położonej na granicy Galilei. Dlaczego? Dlatego, że jest dziewicą, że jest pokorna, jak mówi św. Bernard: „Spodobało się Bogu, aby dzięki swojemu dziewictwu i swojej pokorze została Matką Chrystusa”. Maryja była gotowa nie przyjąć godności Matki Boga, byle tylko nie stracić swojego dziewictwa, dlatego słysząc propozycję dotyczącą Wcielenia, z niepokojem zapytała: „Jak to się może stać, skoro jestem dziewicą?”. Wyjaśnienia i zapewnienia Anioła przywróciły Jej spokój.

Najświętsza Dziewica poczuła się zawstydzona, kiedy Anioł wygłaszał peany na Jej cześć: „Łaski pełna, Pan jest z Tobą, będziesz błogosławiona między kobietami” (Łk 1, 28). Ona uważała się za prostą służebnicę Boga, co później otwarcie potwierdziła: „Bóg wejrzał na pokorę swojej służebnicy”. To właśnie te przymioty przyciągają łaskę Bożą: czystość i pokora. Bóg nie osądza według zasad tego świata, ale zgodnie z prawdą i tym, co ma prawdziwą wartość.

3. Syn Boży przyjął ludzką naturę; to znaczy stał się podobny do nas we wszystkim, oprócz grzechu. Ten, który był Bogiem, ukazał się jako człowiek czujący pragnienie, głód, ból a nawet pokusy. Stał się dzieckiem; kiedy Adam został stworzony jako człowiek dorosły. Narodził się z kobiety, „urodzony przez kobietę” (Hi 14, l)137, aby stać się głową rodu odkupionego rodzaju ludzkiego.

Rachunek sumienia. - Zastanowię się, czym jest dobroć, mądrość, wszechmoc Boga w tajemnicy Wcielenia. Czy jestem wdzięczny Jezusowi Chrystusowi? Idę Jego drogą, | stając się współpracownikiem w dziele odkupienia dusz?

Postanowienie. - Będę pamiętał: Kto nie kocha Jezusa, niech będzie wykluczony.

Modlitwa. - Tylko Twoje myśli, Panie, pełne są pokoju, a nie potępienia. Ty nie tylko oszczędziłeś kary grzesznemu człowiekowi, ale wziąłeś tę karę na siebie, została ona wymierzona Tobie zamiast nam. Przyjąłeś ją, mój Jezu, wraz z szeregiem niezliczonych upokorzeń: objawiłeś się jako człowiek, dziecko potrzebujące mleka, aby móc przeżyć.

„Niech będzie chwała Jezusowi Chrystusowi! Niech będzie chwała Zbawicielowi”: to będzie mój wieczny kantyk.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.