23 lipca - Miłość Serca Jezusa
„Po tym rozpoznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i postępujemy zgodnie z Jego przykazaniami. Miłość Boga polega na przestrzeganiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie" (1J 5,2-3).
1. Jest to najprostsza, najłatwiejsza i najkrótsza droga prowadząca do świętości. Nie potrzeba, aby ta miłość była wyjątkowo wrażliwa, potrzeba, żeby była praktyczna.
Miłość do Serca Jezusa niszczy w nas każde nieuporządkowane uczucie względem osób i rzeczy; budzi nienawiść i wstręt do tego wszystkiego, co nie podoba się Panu. Najmniejszy grzech jawi się jako wielkie zło.
Ta miłość prowadzi do wypełnienia tego wszystkiego, co jest przedmiotem pragnień Jezusa: chociażby była to rzecz najmniejsza; do wypełnienia, które jest pilne, staranne, radosne i natychmiastowe.
Ta miłość wzbudza pragnienie umartwiania się, podejmowania dzieł pokutnych, robienia wielkich rzeczy dla Pana.
Ta miłość skłania do modlitwy, przygotowuje powołania, napełnia duszę radością nawet w chwilach największych trudności.
Ta miłość wzbudza apostołów, zdolność do czynów heroicznych, budzi żywe pragnienie Nieba. Wyrzuca wszelkie lęki i nieufność.
2. Miłość do Jezusa jest jak roślina, która do wzrostu potrzebuje odpowiedniego klimatu oraz stosownego nawożenia.
Wymaga umartwień. Nasze serce powinno ponad wszystko przedkładać Boga: Bóg jest Najwyższym Dobrem. Nie można kochać Pana i jednocześnie darzyć miłością coś, co Jemu się nie podoba. Im bardziej serce kocha Boga, tym bardziej Go doświadcza i cieszy się Nim oraz dystansuje się od tego, co nie jest ani Boskie, ani też nie jest Jego wolą.
Należy umartwić ciekawość tego, o czym wiedza nie jest nam potrzebna; umartwić oczy, by serce nie zostało zdominowane przez próżności; umartwić język, słuch, dotyk; umartwić uczucia próżne i zmysłowe; umartwić gniew, zazdrość, pychę. Światowość krok po kroku gasi miłość do Boga.
Oprócz tego potrzebne jest skupienie: święta samotność naszego serca. Ogranicza ona nasze pragnienia do tego stopnia, że człowiek szuka jedynie Boga i Jego świętej woli. Skupienie prowadzi do medytacji, do modlitwy, do koncentracji przy codziennych obowiązkach, które są wolą Boga wobec nas. Wtedy człowiek kocha Boga i czuje się przez Niego kochany.
Rachunek sumienia. - Słucham zaproszenia Jezusa. „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście. Ja dam wam wytchnienie!”. Po owocach poznaje się drzewo: znajduję w sobie owoce prawdziwej miłości?
Postanowienie. - Będę czuwał na tym, aby stale zachowywać | skupienie; umartwię moje serce w jego pragnieniach.
Modlitwa. - Boskie Serce Jezusa, rozpal moją duszę ogniem świętej miłości. Ona jest Twoim darem; nie chcę szukać niczego innego. Ty jesteś całym moim dobrem.
Jesteś moim pokojem i zaufaniem, moim bezpiecznym schronieniem. Spraw, aby także o mnie można było powiedzieć: nie pochłaniają go żadne inne sprawy. Oddał wszystko i niczego nie szuka poza Bogiem: w Bogu odpoczywa, w Bogu jest bogaty, tylko w Bogu się unosi, biegnie, cieszy się, jest wolny i jest szczęśliwy.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.