23 października - Płacz nad Jerozolimą

„Nakazy Pana są prawe, rozweselają serce. Przykazanie Pana jest jasne, oświeca oczy. Bojaźń Pana jest czysta, trwa na wieki. Sądy Pana są słuszne, wszystkie są sprawiedliwe. Godniejsze pożądania niż złoto i mnóstwo drogich kamieni, słodsze od miodu, od słodyczy, która sączy się z plastra. Także Twój sługa jest o nich pouczony, a kto je zachowuje, otrzyma wielką nagrodę. Kto dostrzeże swe błędy? Oczyść mnie z tego, co przede mną ukryte" (Ps 19,9-13).

1. Odpowiadanie na łaski Boże oraz lęk przed karą przeznaczoną dla upartych: te dwa owoce należy zaczerpnąć z dzisiejszej Mszy św. Pan jest dobrym Ojcem, który prowadzi nas, udzielając nam nieustannie darów swojej dobroci: chce, abyśmy dostąpili zbawienia; chce, abyśmy byli święci. Biada jednak temu, kto jest głuchy na Jego zaproszenia i natchnienia.

Żaden inny naród nie był tak bardzo umiłowany przez Boga jak Izrael, nazywany par excellence narodem wybranym. O żadne inne miasto nie troszczył się Zbawiciel w taki sposób, jak o Jerozolimę. Izrael trwał w uporze; Jerozolima pozostawała głucha na pełne miłości wezwania Jezusa; przygotowała Mu ukrzyżowanie i śmierć. Oto dzisiejsza Ewangelia:

„W owym czasie, gdy Jezus zbliżył się do miasta, na jego widok zapłakał i mówił: «Gdybyś i ty tego dnia pojęło, co służy pokojowi. Lecz teraz jest to zakryte przed twoimi oczami. Nadejdą bowiem dla ciebie dni, gdy twoi wrogowie otoczą cię wałem, obiegną i ścisną ze wszystkich stron. Zrównają cię z ziemią i zgładzą twoje dzieci. Nie pozostawią w tobie kamienia na kamieniu, dlatego żeś nie poznało czasu twego nawiedzenia». Kiedy wszedł do świątyni, zaczął wyrzucać sprzedających, mówiąc im: «Napisano: Dom mój będzie domem modlitwy, a wy zamieniliście go w kryjówkę bandytów». I nauczał codziennie w świątyni” (Łk 19,41-47).

2. Również epistoła bardzo wyraźnie mówi nam o braku wdzięczności Żydów, którzy na pustyni popadli w bałwochwalstwo; tam adorowali złotego cielca.

„Bracia: To stało się dla nas ostrzeżeniem, abyśmy nie pragnęli rzeczy złych, jakich oni (Żydzi) zapragnęli. Nie bądźcie czcicielami bożków, jak niektórzy z nich, bo napisano: Zasiadł lud, by jeść i pić, i powstali, by się oddawać rozkoszom. Nie oddawajmy się rozpuście, jak to oni czynili - i jednego dnia padło ich dwadzieścia trzy tysiące. Nie wystawiajmy Chrystusa na próbę, jak to czynili niektórzy z nich i poginęli od jadu węży. Nie narzekajcie, jak niektórzy z nich narzekali i zostali wytraceni przez niszczyciela. To wszystko, co ich spotkało, było zapowiedzią i zostało spisane ku naszej przestrodze, dla nas, którzy żyjemy u kresu czasów. Tak więc ten, któremu się wydaje, że stoi, niech uważa, aby nie upadł. Nie byliście kuszeni ponad ludzkie siły. Bóg, który jest wierny, nie pozwoli, byście byli kuszeni ponad siły, lecz dopuszczając pokusę, wskaże sposób jej przezwyciężenia” (1 Kor 10, 6-13).

3. Pośród Żydów wielu było takich, którzy odpowiedzieli na łaski Boże i dostąpili oni zbawienia. W narodzie wybranym Bóg miał sługi, którzy byli Mu absolutnie wierni i osiągnęli świętość. Również wtedy, gdy Jezus Chrystus głosił swoją niebieską doktrynę, wielu Go przyjęło, na przykład apostołowie i wielu Żydów. Dziś powtarza się taka sama sytuacja. Są tacy, którzy mają uszy, ale nie słyszą; są tacy, którzy mają język, ale się nie modlą, nie proszą. W przeciwieństwie do nich, są piękne dusze, które słuchają, modlą się, praktykują; i się zbawiają.

Rachunek sumienia. - Mam wrażliwość na łaskę Bożą? Odpowiadam na dobre natchnienia?

Postanowienie. - Muszę słuchać, medytować, czerpać owoc z tego fragmentu Ewangelii. Będę się modlił, aby słowo Boże nie padało na serce niewrażliwe.

Modlitwa. - Duchu Święty, naucz mnie tego, co głosił Jezus. Daj mi mądrość, abym zrozumiał; pamięć, abym zachował; uległą wolę, abym  praktykował; serce wspaniałomyślne, abym odpowiedział na Twoje wezwanie. Zniszcz we mnie serce kamienne i stwórz serce nowe, wrażliwe.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.