24 lipca - Sakramenty - I

„Inaczej jednak ma się rzecz z łaską niż z upadkiem. Bo jeśli w następstwie upadku jednego człowieka umarło wielu, to w o wiele większym stopniu łaska Boga i dar jednego człowieka, Jezusa Chrystusa, spłynęły na wielu" (Rz 5,15).

1. W chrześcijaninie równocześnie toczą się dwa życia: naturalne i nadprzyrodzone. Życie nadprzyrodzone w pewien sposób jest podobne do życia naturalnego. Człowiek rodzi się, rośnie, je, przyjmuje lekarstwa, aby pokonać choroby; jako członek społeczeństwa podlega władzy i musi pracować na rzecz rozwoju społeczności, w której żyje.

W podobny sposób Jezus Chrystus ustanowił życie nadprzyrodzone: człowiek się rodzi we Chrzcie; chrześcijanin rośnie i umacnia się w Bierzmowaniu, karmi się Eucharystią; jeśli popadnie w chorobę, odzyskuje zdrowie dzięki Pokucie; po chorobach odzyskuje pierwotne zdrowie dzięki Ostatniemu namaszczeniu; dzięki Małżeństwu następuje ciągłość rodzaju ludzkiego; dzięki Święceniom Kościół oraz dusze mają życie duchowe.

2. Sakramenty są wielkim dobrodziejstwem. Zostały ustanowione jako widzialne znaki łaski, którą rzeczywiście zawierają i przekazują. I na przykład woda oraz słowa: „Ja ciebie chrzczę itd.” zawierają skutek, który realizuje się | w duszy: oczyszczenie z grzechu pierworodnego oraz udzielenie nowego życia, Bożego. Eucharystia wskazuje na to, że tak jak chleb i wino utrzymują ciało przy życiu, tak przez ten Sakrament jest karmione i rozwijane życie nadprzyrodzone duszy. W prowadzonych przez ludzi sądach wydawane są wyroki, uniewinnienia i ułaskawienia: tak w Sakramencie Pokuty kapłan wypowiada słowa rozgrzeszenia i przez Boga grzech zostaje odpuszczony. Małżeństwo podnosi ludzką umowę do rangi i godności sakramentu; w niesłychany sposób uszlachetnia to, co Bóg już wcześniej ustanowił w momencie stworzenia człowieka; co więcej, udziela ono łask i Bożej pomocy potrzebnej do wypełnienia poważnych obowiązków życia małżeńskiego, rodzicielstwa oraz kierowania rodziną.

3. Jezu Mistrzu, w Sakramentach uznaję i podziwiam Bożą mądrość, która przy pomocy widzialnych znaków pozwala nam rozumieć skuteczne działanie Boże oraz czyni nas jego uczestnikami; Bożą dobroć, która dostosowuje się do naszej chorej natury; Bożą wszechmoc, która z tak marnymi elementami złączyła niewymowny dar łaski; Boże miłosierdzie, które dało nam znaki umożliwiające odróżnienie wierzących od niewierzących; Bożą łaskawość, która zechciała, abyśmy mieli większe przekonanie o Bożej łasce i która dała nam sposób łatwiejszego wzniesienia się do Boga poprzez możliwość oddawania Mu czci oraz wejście w duchową łączność z Nim.

Rachunek sumienia. - Kochałem Sakramenty? Starałem się przyjmować je z wiarą, nadzieją, żalem za grzechy, miłością?

Postanowienie. - Posługując się słowem, wydawnictwami, prywatnie i publicznie, wszędzie chcę propagować wiedzę o tych wielkich środkach życia duchowego.

Modlitwa. - Jezu Odkupicielu, wielbię Twoje słowa: „Przyszedłem, aby moje owce miały życie i to życie w pełni”. W Sakramentach dajesz życie i wzrost naszym duszom. Jakże drogie są mi słowa: „Udzielajcie chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. „Czyńcie to na Moją pamiątkę”. „Przyjmijcie Ducha Świętego. Tym, którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone”. Udziel mi łaski poznania, kochania i przyjmowania Sakramentów: coraz więcej i coraz lepiej; udziel mi również łaski, aby dzięki mojej posłudze były one bardziej znane, kochane i praktykowane przez wiele dusz.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.