25 września - Liturgia - II

„Czyż post, jakiego pragnę, to dzień, w którym człowiek się umartwia? Czyż jest mm zwieszenie głowy jak trzcina albo leżenie w worze i popiele? Czyż coś takiego możesz nazwać postem i dniem miłym Panu? Lecz taki jest post, którego pragnę: zdjąć kajdany bezprawia, rozwiązać więzy jarzma, wyzwolić uciemiężonych, połamać wszelkie jarzmo" (Iz 58,5-6).

1. Liturgia, oprócz tego, że oddaje cześć Bogu, skutkuje jednością dusz z Chrystusem; i przez Chrystusa z Bogiem. Bóg chce coraz bardziej oczyszczać duszę z grzechu oraz z przywiązania do rzeczy ziemskich; chce, aby dusza coraz ściślej jednoczyła się z Chrystusem, jak część ciała jednoczy się z głową, jak latorośl łączy się z winnym krzewem. Aby człowiek stawał się coraz bardziej podobny do Niego i od Niego czerpał natchnienie oraz siłę, której potrzebuje. W taki sposób, by człowiek odczuwał coraz skuteczniejszą motywację do czynie dobra, do życia wiarą, do gorliwego praktykowania cnót, zgodnie z tym, czego uczył św. Paweł; „Wy należycie do Chrystusa, a Chrystus do Boga. Dlatego centrum Liturgii stanowi Eucharystia, jako rzeczywista Obecność, Msza św., Komunia św. Wszystko, także spowiedź, musi prowadzić do Jezusa-Hostii.

2. To, że człowiek zbliża się do Boga, jest wypełnieniem przykazania miłości. Cała liturgia jest dobrze przemyślana i zorganizowana zgodnie z pragnieniami Jezusa Chrystusa oraz jest oparta na mądrości Kościoła. Przez nauczanie doktryny chrześcijańskiej, przez zachętę do zachowywania przykazań, liturgia przygotowuje miejsce na działanie ściśle kapłańskie i uświęcające. Usposabia duszę do bardziej wewnętrznej kontemplacji życia Jezusa, do głębszego wniknięcia w tajemnice wiary, do większego pragnienia doskonałości i świętości. W ten sposób wszystko prowadzi do Eucharystii; z niej człowiek wychodzi umocniony i rozsiewa wokół woń Chrystusa. Wielką korzyść czerpią z niej rodziny, życie prywatne, małżeńskie i społeczne: odbija się ona także na środowisku, a nawet na działaniach politycznych i ekonomicznych. Wszystko dla Jezusa-Hostii; wszystko z Jezusa-Hostii. Wszyscy w Chrystusie, od Chrystusa wszystko.

3. Święty Paweł uczy nas: „Mamy więc pewność, że wejdziemy do miejsca świętego dzięki krwi Jezusa. On otworzył dla nas nową, życiodajną drogę przez zasłonę, którą jest Jego ciało. On jest wielkim Kapłanem nad domem Bożym. Zbliżmy się więc do Niego ze szczerym sercem i pełnym zaufaniem, skoro jesteśmy oczyszczeni ze złych skłonności serc i obmyci na ciele czystą wodą. Trzymajmy się | niewzruszenie wyznawanej nadziei... Bądźmy wzajemnie za siebie odpowiedzialni, dążąc do gorliwej miłości i dobrych uczynków.

Rachunek sumienia. - Posiadam prawdziwą wiedzę liturgiczną? Uczestniczę w Liturgii jako obojętny widz, czy jako ktoś, kto aktywnie włącza się w posługi liturgiczne? Postępuję w zachowywaniu przepisów liturgicznych ustanowionych przez Kościół?

Postanowienie. - Rozważę słowa Piusa XII skierowane do Biskupów: „Pamiętajcie, że poczucie pełnej realizacji waszej gorliwości apostolskiej będziecie mieli tylko wtedy, gdy zobaczycie, jak wasze duchowe dzieci w wielkiej liczbie przystąpią do Bożej uczty: jest to Sakrament pobożności, znak jedności, węzeł miłości".

Modlitwa. - Jezu, który mieszasz w Sakramencie swojej miłości, przyciągnij do siebie wszystkie dusze. Aby żyły Tobą i dla Ciebie. Spraw, abym zrozumiał i coraz lepiej wyznawał „przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, Boże Ojcze wszechmogący, w jedności z Duchem Świętym wszelka cześć i chwała”.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.