26 października - Dobry Samarytanin

„Rzadko umiera ktoś za człowieka sprawiedliwego. Może jeszcze odważyłby się ktoś umrzeć za człowieka szlachetnego. Tymczasem Bóg okazuje swoją miłość do nas przez to, że Chrystus umarł za nas, kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami. O ileż więc bardziej teraz, jako usprawiedliwieni przez Jego krew, dzięki Niemu zostaniemy wybawieni od gniewu!" (Rz 5,7-9).

1. [Dziś] Kościół każe nam rozważać dzieło Jezusa Chrystusa i dzieło Kościoła prowadzone na rzecz zbawienia dusz. Nie są to dwie odrębne, ale jedna misja.

Ewangelia mówi nam: "W owym czasie, zwracając się na osobności do uczniów, Jezus powiedział: ((Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo mówię wam, że wielu proroków i królów chciało zobaczyć to, co wy widzicie, a nie | zobaczyli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli». Pewien znawca Prawa wystąpił i zapytał Go podchwytliwie: "Nauczycielu, co powinienem czynić, aby otrzymać życie wieczne?». On mu odrzekł: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?». On odpowiedział: "Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak samego siebie». Powiedział mu: "Odpowiedziałeś poprawnie. Czyń tak, a będziesz żył!». On zaś, chcąc siebie usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?». Jezus, nawiązując do tego, powiedział: "Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce bandytów. Oni go obrabowali, pobili i zostawiając ledwie żywego, odeszli. Przypadkiem schodził tą drogą pewien kapłan. Gdy go zobaczył, ominął go z daleka. Podobnie i lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, ominął go z daleka. Pewien zaś Samarytanin, będąc w drodze, przechodził obok niego. A gdy go ujrzał, ulitował się. Podszedł i opatrzył jego rany, zalewając je oliwą i winem. Potem wsadził go na swoje juczne zwierzę, zawiózł do gospody i opiekował się nim. Nazajutrz wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i powiedział: Opiekuj się nim, a jeśli wydasz więcej, oddam ci, gdy będę wracał. Jak sądzisz, który z tych trzech okazał się bliźnim napadniętego przez bandytów?". On odpowiedział: «Ten, który okazał mu miłosierdzie)). Jezus powiedział do niego: «Idź i ty czyń podobnie»” (Łk 10, 23-37).

2. Ewangelię rozumie ten, kto przyjmuje ją | z prostotą dziecka; natomiast ludzie o pysznym sercu, jeśli chodzi o rzeczy duchowe i niebieskie, trwają w niewiedzy i ciemności.

Człowiek, który z Jerozolimy schodzi do Jerycha, wskazuje na Adama, wychodzącego ze stwarzających rąk Boga. Adam został stworzony jako człowiek niewinny i święty; w pełni obdarowany, również darem życia nadprzyrodzonego, ale dał się zwieść pokusom demona, który pozbawił go wszelkich dóbr nadprzyrodzonych i zranił jego ludzką naturę: ale pozostawił go jednak przy życiu.

Żydowski kapłan oraz lewita, którzy przechodzą obok pobitego Samarytanina i nie zadają sobie trudu, aby w jakikolwiek sposób próbować mu pomóc, symbolizują prawo Mojżeszowe oraz żydowskie kapłaństwo i ofiarę. Wszystko to było dobre, ale nie mogło przywrócić człowiekowi życia nadprzyrodzonego.

Syn Boży, nieskończenie doskonały, był również nieskończenie oddalony od człowieka. Jednak zstąpił z Nieba i zjednoczył się z człowiekiem tak ściśle, że o pełniejszym zjednoczeniu nie może być mowy: naturę ludzką i naturę boską zjednoczył w jednej osobie. Swoją krwią obmył duchowe rany człowieka: uzdrowił go olejem łaski i winem Eucharystii. Następnie powierzył go Kościołowi, symbolizowanemu przez właściciela gospody, mówiąc: „Opiekuj się nim” (Łk 10, 35), ponieważ sam musiał wrócić do Ojca. Gospodarzowi dał dwa denary, będące symbolem Sakramentów Chrztu i Eucharystii. Kościół wypełnia swoją misję; jest Bożą wspólnotą ludzi. Jego | misja jest pełniona poprzez przepowiadanie prawd chrześcijańskich, duchowe prowadzenie dusz, uświęcenie, które dokonuje się przede wszystkim w sakramentach. Jezus naprawdę jest Zbawicielem: "Jezu Zbawiciel ludzi".

Jezus w czasie życia na ziemi pełnił swoją misję jako osoba z krwi i kości; pełni ją na przestrzeni dziejów jako osoba mistyczna, którą w dziejącej się aktualnie historii jest Kościół.

3. Każdy z nas musi naśladować Chrystusa, który zbliża się do braci, aby ich zbawić: „Każdemu polecił troskę o bliźniego” (por. Syr 17, 14); niektórzy nawiązują relację z bliźnim, aby doprowadzić go do zguby; inni są zupełnie obojętni na sprawę zbawienia braci.

Apostolstwa modlitwy, przykładu, słowa, wydawnictw i dzieł sprawiają, że zbliżamy się do innych ludzi, aby ich podbudować, ocalić i zbawić.

Rachunek sumienia. - Praktykuję prawdziwe apostolstwo? Uświęcam i niosę dobro wszędzie tam, gdzie idę, i każdemu, kogo spotykam?

Postanowienie. - Będę się starał zrobić dobre wrażenie na każdym, kogo spotkam.

Modlitwa. - Jezu, Zbawicielu świata, spójrz na rzeszę zagubionych owiec, które idą drogą wiecznego upadku. Zachowaj wszystkich od grzechu; ocal wszystkich od wiecznego potępienia. Rozpal w naszych sercach prawdziwą gorliwość. Pomóż nam pełnić apostolstwo modlitwy, | przykładu, wydawnictw. Spraw, abym zawsze pamiętał, że kiedyś będę musiał zdać Ci sprawę z każdej okazji i możliwości uczynienia dobra. Pomnóż liczbę powołanych do apostolstwa i uświęć ich swoją łaską. Jezu, wieczny Pasterzu dusz naszych, wyślij dobrych robotników na swoje żniwo.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.