26 września - Rok liturgiczny - I

„Pan jest królem, okrył się majestatem. Pan przyodział się potęgą i przepasał; tak umocnił świat, że się nie zachwieje. Twój tron stoi mocno; Ty jesteś Przedwieczny" (Ps 93,1-2).

1. Rok kościelny albo liturgiczny rozpoczyna się Pierwszą niedzielą Adwentu; kończy się w sobotę wypadającą po 24. niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego. Dzieli się na pory roku lub czasy zwane okresami czasu lub proprium de tempore albo po prostu cyklami właściwymi danemu okresowi roku liturgicznego albo cyklami niedziel. Rok liturgiczny ukazuje nam, przez Mszę św. i Brewiarz, w sposób szczególny Jezusa Chrystusa w Jego tajemnicach Wcielenia, Odkupienia, Wywyższenia w chwale oraz w życiu Ducha w Kościele.

Zwykły lub niedzielny dzieli się jeszcze na Okres Wcielenia, Okres Wielkanocny, Okres Zesłania Ducha Świętego. Pierwszy obejmuje Adwent, Boże Narodzenie, Objawienie Pańskie. Drugi obejmuje dziewięć niedziel przed Męką, Mękę, Zmartwychwstanie. Trzeci obejmuje Zesłanie Ducha Świętego oraz czas przypadający po Zesłaniu Ducha Świętego.

2. W roku liturgicznym zawarte jest pełne oraz organiczne następstwo świąt, z których wyłania się postać Chrystusa i jaśnieje blaskiem Jego światła oraz Jego zbawczej miłości. Nie chodzi tutaj jedynie o pobieżne wspomnienie historyczne; liturgia ma na celu nakłonić wszystkich jej uczestników do aktywnego uczestnictwa, w taki sposób, aby Jezus - Boska Głowa żył w nich w całej pełni prawdy i świętości. Wierni wraz z Chrystusem i w Chrystusie adorują, wielbią, dziękują i starają się przebłagać Ojca. W Bożym Narodzeniu, w działalności publicznej, w Męce wierni widzą najświętsze przykłady Jezusa i starają się je naśladować: dzięki temu w ciągu całego roku upodobniają się do Niego w różnych cnotach.

Syntezą całej Religii jest naśladowanie Tego, którego adorujemy. W czasie Adwentu oczekuje się i przyzywa Mesjasza: czyli odrzucamy grzech, ponieważ Jezus przychodzi i rodzi się w nas ze swoją laską. W Bożym Narodzeniu Kościół prowadzi nas do Żłóbka, abyśmy oddzielili serce od wszystkich rzeczy i żyli zgodnie z nauczaniem małego i godnego miłości Mistrza. Objawienie oraz życie publiczne Jezusa sprawiają, że uczestniczymy w rozpowszechnianiu słowa Bożego; Wielki Post oraz Męka mają na celu pojednać nas z Bogiem; Pascha chce nas doprowadzić do nowego życia w Chrystusie zmartwychwstałym.

3. W okresie Zesłania Ducha Świętego, który obejmuje około 26 tygodni, Kościół poprzez swoje przykazania i swoje dzieła wzywa nas do tego, byśmy byli ulegli na działanie Ducha Świętego. On chce rozpalić w naszych duszach ogień Bożej miłości: abyśmy żyli Ewangelią, byśmy praktykowali cnoty, byśmy byli podobni do Jezusa Chrystusa naszego Pana i do Jego Ojca, którzy są święci.

Rachunek sumienia. - Znam rok liturgiczny? Angażuję się w poszczególne jego okresy, by naśladować Chrystusa i coraz bardziej w Nim żyć? Czy w każdej tajemnicy roku liturgicznego rośnie we mnie łaska?

Postanowienie. - Chcę w tym roku żyć w duchu świętej Liturgii.

Modlitwa. - Spraw, o Jezu, abym podążał za Kościołem, Mistrzem wiary, świętości i modlitwy. Spraw, abym przeżywając Twoje tajemnice, naprawdę był drugim Tobą: Alter Christus, prawdziwym chrześcijaninem, takim, jakiego mnie pragniesz.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.