27 grudnia - Święty Jan Ewangelista

"Jednym z tych, którzy zajmowali miejsce najbliżej Jezusa, był uczeń, którego Jezus miłował. Jemu to Szymon Piotr dał znak, aby dowiedział się, o kim mówił. On więc oparł się na piersi Jezusa i zapytał: "Panie, kto to jest?" (J 13, 23-25).

1. Jan, Syn Zebedeusza, brat Jakuba większego, najpierw był uczniem Jana Chrzciciela. Później, kiedy wraz z ojcem i bratem suszyli sieci, został powołany przez Jezusa Chrystusa; natychmiast poszedł za Nim. Był umiłowanym uczniem Boskiego Mistrza, ponieważ zachował czystość. W czasie Ostatniej Wieczerzy złożył głowę na piersi Jezusa; na Kalwarii otrzymał zadanie zastąpienia Jezusa w wypełnianiu obowiązków, jakie miał On wobec Maryi. Po Wniebowstąpieniu wraz z Piotrem przewodził Kościołowi Jerozolimskiemu, udał się do Samarii i pozostał w Palestynie. Po śmierci Maryi schronił się w Efezie i zarządzał Kościołami w Azji. Prześladowany przez Domicjana, w Rzymie, został wrzucony do kotła z wrzącym olejem; w cudowny sposób nie odniósł żadnej rany.

Został wygnany na wyspę Patmos, gdzie napisał Księgę Apokalipsy. Po śmierci Domicjana powrócił do Efesu, gdzie umarł w wieku niemal stu lat. Napisał również czwartą Ewangelię oraz trzy  list.

2. Święty Hieronim mówi, że św. Jan napisał swoją Ewangelię, aby dowieść boskiego pochodzenia oraz bóstwa Jezusa Chrystusa. Święty Klemens Aleksandryjski mówi, że o ile trzech pierwszych ewangelistów w szerokim ujęciu ukazuje naturę ludzką Jezusa Chrystusa, św. Jan ukazuje Go jako Syna Bożego oraz Mesjasza. Święty Jan jest uczniem, którego cechowała miłość i głęboka zażyłość z Jezusem i Najświętszą Dziewicą; dlatego napisał Ewangelię, która według św. Augustyna "wykracza ponad poziom Aniołów i zwraca się bezpośrednio do Boga". "Została napisana piórem miłości" po wielu latach medytacji poruszeń serca oraz słów Boskiego Mistrza. Święty Jan jest prawdziwym biografem Jezusa; jego symbolem jest orzeł, który unosi się ponad wszystkim.

3. Rozważę Ewangelię według św. Jana. Znajduję w niej harmonijną jedność, która rozciąga się wokół zdań prologu: "Światłość w ciemności świeci (jest nią Jezus); lecz ciemność (świat) jej nie ogarnęła" (J 1,5); Dokonuje się wielka walka pomiędzy światłością a ciemnością.

Najpierw: światło zostało przyjęte przez ludzi dobrych i świeci spokojnie nad Jerozolimą, nad Judeą, nad Samarią i Galileą.

Później światło zostało zasłonięte przez ciemności; w Jerozolimie i w Galilei.

Zatem ciemność jest w stanie zasłonić światło i odnieść nad nim ewidentne zwycięstwo; aż do momentu, w którym chwała Zmartwychwstania rozbłyśnie w sposób definitywny światłem zwycięstwa miłości i życia. Walka kończy się prymatem Piotra, nieomylnym światłem dla świata.

Żywotność, głębia, wrażliwość, prawość - to wszystko podziwiamy w tej Ewangelii.

Rachunek sumienia. - Kocham, adoruję, czytam Ewangelię?

Postanowienie. - Zawsze będę nosił przy sobie tekst Ewangelii.

Modlitwa. - Słowa Ewangelii niech zgładzą moje grzechy. Lektura Ewangelii niech będzie dla nas wybawieniem i ochroną. Jezus Chryste, Synu Boży, wyjaśnij nam słowa Ewangelii. 

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.