28 lipca - Chrzest - III

„Czy chcemy przez to powiedzieć, że powinniśmy trwać w grzechu, aby łaska się upowszechniła? Ależ nie! Skoro umarliśmy dla grzechu, jakże moglibyśmy nadal w nim żyć? Czy nie wiecie, że my, którzy zostaliśmy ochrzczeni w Chrystusie Jezusie, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierci?" (Rz 6,1-3).

1. We Chrzcie św. ma miejsce zawarcie swoistego paktu pomiędzy Bogiem a człowiekiem. Przyjmujący Chrzest prosi Kościół o możliwość dojścia do życia wiecznego. Bóg stawia warunki.

1) Wyrzeczenia. „Wyrzekasz się Szatana?”. „Wyrzekam się!”. Szatanowi udało się zapanować nad wieloma umysłami, nad wieloma sercami. Jego królestwo zbudowane jest z błędów, nienawiści, bałwochwalstwa, wad, ciała i światowości. Podnosi on swój sztandar i woła ludzi, aby się pod nim gromadzili. Wyrzekając się diabła, wyrzekamy się także przekonań i próżności świata, niedozwolonych przyjemności ciała.

Oprócz tego. Warunek: wiara w Boga Ojca wszechmogącego, w Jezusa Chrystusa Jego Syna Jednorodzonego, w Ducha Świętego, w Kościół katolicki i w życie wieczne. To zakłada potępienie wszystkich błędów odnoszących się do religii, herezji; zobowiązuje jeszcze do wiary we wszystkie prawdy, które | Kościół podaje wiernym do wierzenia, oraz obowiązek przyjęcia nauczania w zakresie doktryny chrześcijańskiej. Przyjmujący Chrzest obiecuje jeszcze zachowywanie przykazań oraz wyraża wolę zjednoczenia się z Jezusem Chrystusem jako prawdziwy uczeń i naśladowca.

2. Kiedy dziecko zostaje przyniesione do Kościoła, aby zostało ochrzczone, stawia mu się pytanie: „Co otrzymasz dzięki wierze? i przez usta rodziców chrzestnych odpowiada: „Życie wieczne”. Bóg, ze swojej strony, zobowiązuje się dać nowo narodzonemu Niebo oraz wszystkie łaski potrzebne do tego, aby mógł tam dotrzeć. Niebo jest wizją Boga; czyli poznaniem Boga w taki sposób, w jaki On zna samego siebie; posiadaniem Boga jako najwyższego dobra; uczestnictwem w radości Boga, w Jego świętości i szczęściu. Niebo jest dobrem nadprzyrodzonym, do którego człowiek sam z siebie nie może aspirować, ale Pan zobowiązuje się udzielić mu łaski, jaką jest życie Boże w nas, zamieszkanie Trójcy Świętej. Zobowiązuje się jeszcze do udzielenia wszelkiej pomocy, aby człowiek mógł wierzyć, żyć zgodnie z przykazaniami, kochać Pana z całego serca.

3. Jezu Chryste Boski Mistrzu, dziękuję Ci, że przez Chrzest powołałeś mnie do życia wiecznego. Świadomy zadań, jakie wziąłem na siebie wraz z Chrztem, z całej duszy pod nimi się podpisuję i potwierdzam. To, o co mnie prosisz, jest niewspółmiernie małe do tego, co mi obiecujesz. Całym sercem wielbię Cię, Dobroci nieskończona.

Rachunek sumienia. - Dochowałem obietnic | chrzcielnych? Nigdy nie uległem Szatanowi, ciału, światu? Byłem wierny przykazaniom?

Czy kiedykolwiek przez grzech złamałem przyjaźń z Bogiem?

Postanowienie. - Często będę odnawiał przyrzeczenia chrzcielne.

Modlitwa. - Mój Boże, zawsze dochowujesz wierności swoim obietnicom; a ileż razy ja nie dorosłem do najświętszych i uroczyście deklarowanych zadań! Żałuję i pokornie proszę o przebaczenie. Jak bardzo czułbym się obrażony, gdyby ktoś nie dotrzymał danego mi słowa! Przebacz mi, Panie, i udziel tej łaski, abym od dzisiaj zawsze już był wierny. Obiecuję, że chcę w Ciebie wierzyć, Ciebie kochać i być Ci posłusznym; że chcę oprzeć się wszelkim pokusom ciała, Szatana i świata. Za wstawiennictwem Maryi udziel mi łaski coraz większej i lepszej modlitwy, abym był godny Twoich obietnic: „Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusa".

za: J. Alberione, Krótkie medytacja na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.