29 listopada - Maryja w Niebie - I
„Przyjdź z Libanu, oblubienico! Przyjdź z Libanu, przybywaj! Zejdź ze szczytu Amany, ze szczytów Seniru i Hermonu; z legowisk lwów, z gór lampartów! Oczarowałaś mnie, moja siostro, oblubienico, oczarowałaś mnie jednym twym spojrzeniem..." (Pnp 4,8-9).
1. Maryja wraz z Jezusem musiała odnieść pełne zwycięstwo nad demonem. Śmierć była jedną z najcięższych form zła przyniesionych światu przez diabła. Zwycięstwo Jezusa i Maryi nad śmiercią zostało dopełnione w momencie, kiedy opuścili swoje groby. Dziewicze ciało Maryi nie było poddane procesom rozkładu w grobie. Maryja była Niepokalana; rozkład natomiast jest ściśle połączony z grzechem.
2. W Niebie Maryja została ukoronowana przez Trójcę Świętą na Królową Nieba i ziemi.
Maryja została wyniesiona ponad wszystkie chóry Aniołów i Świętych.
Maryja została ustanowiona pośredniczką i szafarką łaski, ponieważ może korzystać z pełni owoców Odkupienia.
Pomyślmy: grób jest upokorzeniem, ponieważ w nim człowiek wraca do ziemi, z której został stworzony.
Ale dusza nie będzie na wieki oddzielona od ciała: zjednoczy się z nim na nowo w dniu ostatecznym. Wybrani będą mieć ciało całkiem przemienione: ponieważ będzie nieśmiertelne i nie będzie odczuwać żadnego bólu; jaśniejące i uduchowione; uczynione w taki sposób, aby było godne mieszkania wraz z Panem i Aniołami.
Co więcej: Maryja jest w Niebie z dwóch powodów: aby cieszyć się wysłużoną nagrodą oraz aby pełnić swoją rolę szafarki łask: dawać Jezusa duszom. Święty Bernard mówi: „Zgaście słońce, które 506 wszystko oświeca, ogrzewa i wszystkiemu daje życie; cóż zostanie na ziemi oprócz niezmierzonej ciemnej mgły, śmiercionośnego zimna, które napełnia smutkiem naturę? Tak samo by było, gdyby ustał deszcz łaski zsyłany przez Matkę Bożą; cóż więc zostałoby ludziom oprócz nędzy, cierpienia i śmierci?”.
3. Chwalebnie zmartwychwstaną święci, męczennicy, patriarchowie, prorocy, wyznawcy, dziewice. Także my zmartwychwstaniemy w chwale, jeśli odmówimy ciału tego wszystkiego, co jest zabronione i niegodne. Chwalebnie zmartwychwstaniemy, jeśli wszystkie siły drzemiące w naszym ciele wykorzystamy w służbie Bogu.
Kto pragnie łask, niech wie, że w Niebie ma Matkę, której ręce pełne są wszelkich łask; która ma wielkie pragnienie, aby je rozdawać; która słucha naszych modlitw; która chce gorliwie pełnić swoją misję szafarki.
Rachunek sumienia. - Jaka jest moja ufność w odniesieniu do Maryi? Proszę Ją o dobra duchowe? Proszę o łaskę uświęcenia mojego ciała?
Postanowienie. - Maryi poświęcę i oddam w opiekę moją duszę i ciało.
Modlitwa. - Witaj, Królowo, Matko miłosierdzia, życie, słodyczy i nadziejo nasza, witaj. Do Ciebie wołamy, wygnańcy, synowie Ewy. Do Ciebie wzdychamy, jęcząc i płacząc na tym łez padole. Przeto, Orędowniczko nasza, one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć. A Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż. O, łaskawa, o, litościwa, o, słodka Panno Maryjo.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.