3 września - Święcenia - I

„Każdy niech uważa nas za sługi Chrystusa i zarządców tajemnic Boga. Od zarządców zaś oczekuje się, by każdy z nich był wierny" (1 Kor 4,1 -2).

1. Kapłan ma do wypełnienia dwa zadania w Kościele: jedno w odniesieniu do rzeczywistego ciała Jezusa Chrystusa; drugie w odniesieniu do ciała mistycznego.

Odnośnie do rzeczywistego ciała Jezusa Chrystusa: musi on konsekrować Eucharystię, być jej strażnikiem w kościołach, udzielać jej wiernym, oddawać jej należną cześć. Jezus rzeczywiście chciał pozostać na wieki w świętych tabernakulach. Eucharystia jest Ofiarą nowego Prawa: dlatego jest też Kapłan, który celebruje Mszę św. Eucharystia jest pokarmem dusz, niebieskim Chlebem dla naszego ducha; i jest Kapłan, który go rozdaje. Eucharystia jest przechowywana w kościołach i oddaje się jej cześć, | na jaką zasługuje Jezus Chrystus, rzeczywiście w niej obecny: straż, troska i kult są w szczególny sposób powierzone Kapłanowi.

Kapłan, podobnie jak Najświętsza Dziewica w momencie Zwiastowania, we Mszy św. mówi swoje fiat i przez jego ręce dokonuje się wielki cud: transsubstancjacja. Najświętsza Dziewica przedstawiła Dziecię Jezus pasterzom, mędrcom, w świątyni: podobnie Kapłan daje Eucharystię jako pokarm dla wiernych. Najświętsza Dziewica opiekowała się, strzegła, karmiła swojego Syna Jezusa: podobnie kapłan, dotyka, niesie, oddaje cześć Jezusowi Hostii, ponieważ cały Jezus złożył się w jego rękach. Niewyobrażalna godność i boska władza!

2. Kapłan ma również zadania w odniesieniu do mistycznego ciała Jezusa Chrystusa, które zbudowane jest z członków należących do Kościoła. On formuje to ciało mistyczne przez słowo Boże: rzeczywiście bowiem apostołowie otrzymali polecenie: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16, 15). A św. Paweł mówił: „Zrodziłem was przez Ewangelię” (1 Kor 4, 15). Oprócz tego Kapłan dzięki sakramentom przekazuje duszom życie duchowe: we Chrzcie daje mu początek; w Bierzmowaniu umacnia i daje wzrost; w Eucharystii karmi; w Pokucie odnawia; w Ostatnim namaszczeniu dopełnia i udoskonala. Jeszcze: Kapłan kieruje owczarnią Jezusa Chrystusa, trzyma ją z dala od zatrutych pastwisk, strzeże przed drapieżnymi wilkami i niebezpieczeństwami wszelkich czasów. Jest on przewodnikiem, który stoi na czele i prowadzi ludzi do Boga i do życia | wiecznego. Jego troska, jego zadanie jest takie samo, jakie miał sam Jezus Chrystus: być zbawicielem dusz: „Przyjdźcie do Mnie; uczynię was rybakami ludzi” (Mt 4, 19; Mk 1, 17). Jest więc uczestnikiem wiecznego Kapłaństwa Jezusa Chrystusa, do którego odnoszą się słowa: „Ty jesteś kapłanem na wieki, na wzór Melchizedeka” (Ps 110, 4).

3. Kapłan jest więc drugim Chrystusem albo Wikariuszem Jezusa Chrystusa. Ma uczestnictwo w Jego władzy i zadaniach. Rozumiem zatem obowiązki: wielkiej czci, nie tyle ze względu na jakość poszczególnych cnót, jakie osobiście posiada Kapłan, ale ze względu na to, że zajmuje on miejsce Chrystusa. Oprócz tego obowiązek ufności w niezmierzone i wieczne dobra, które przechodząc przez jego ręce, docierają do człowieka; są one bowiem przejawem woli Jezusa Chrystusa, który pragnie poprzez posługę Kapłana dać nam życie wieczne. Miłość: ponieważ wszelkie uczucia, jakie mamy w odniesieniu do księdza, uczestnika Kapłaństwa Jezusa Chrystusa, w rzeczywistości są uczuciami wobec samego Jezusa Chrystusa.

Rachunek sumienia. - Noszę w sobie szacunek do Kapłana? Ufność? Miłość? Zawsze mają one charakter nadprzyrodzony?

Postanowienie. - Także tutaj muszę mieć głęboką wiarę, ponieważ Kapłan jest człowiekiem, jeśli chodzi o materię; ale w odniesieniu do zadań i władzy pełni funkcję Boga na ziemi.

Modlitwa. - Boski Mistrzu, dziękuję Ci za ustanowienie Kapłaństwa, w którym przedłużasz na wieki swoją obecność między nami i nieustannie udzielasz nam swoich dóbr. W nim uznajemy, oddajemy cześć i kochamy Twoje wieczne i najwyższe Kapłaństwo, dzięki któremu ofiarowałeś samego siebie, Hostię pokoju dla świata. Daj nam wielką ufność, szacunek oraz miłość do Kapłanów. Spraw, abyśmy z pokorną uległością umieli korzystać z ich posługi. Udziel nam łaski, by w momencie naszej śmierci towarzyszył nam Twój gorliwy sługa.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.