30 listopada - Maryja w Niebie - II

„Nektar spływa z twoich warg, oblubienico, miód i mleko są pod twym językiem. Twoje suknie pachną wonią Libanu. Jesteś zamkniętym ogrodem, moja siostro, oblubienico, ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym! Twoje pędy są rajem granatów z najwyborniejszymi owocami: henną i nardem, nardem i szafranem, wonną trzciną i cynamonem, i ze wszystkimi pachnącymi drzewami; mirrą i aloesem, i ze wszystkimi wybornymi zapachami. O źródło, które zrasza ogrody, krynico źródlanych wód tryskających z Libanu!" (Pnp 4,11-15).

1. Po Wniebowzięciu Maryja prowadzi życie najdoskonalsze i wieczne, żyjąc w sercu wiernych.

Tam, w górze, cieszy się nagrodą za swoje najświętsze życie.

Na pierwszym miejscu oddaje chwałę Trójcy Świętej.

Dyryguje wszystkimi Aniołami i Świętymi, którzy śpiewają hymn chwały i dziękczynienia: co więcej, Jej sopranowy głos, jak wyraża się św. Franciszek Salezy, wybijając się spośród wszystkich innych głosów, oddaje Bogu większą chwałę niż wszystkie inne stworzenia razem wzięte. Dlatego Król Nieba zachęca Ją do śpiewania: „Gołąbko moja, Pozwól mi zobaczyć twoją twarz, daj mi usłyszeć twój głos! Bo twój głos jest miły, a twoja twarz jest śliczna”. Maryja, przyjmując prośbę Oblubieńca, gromadzi wokół Jego tronu całe Niebo i intonuje wieczny Magnificat.

2. Na drugim miejscu, tam u góry, Maryja jest najszczęśliwsza i najświętsza. Tak jak zgromadziła w sobie wszystkie zasługi, które zostały podzielone pomiędzy świętych, i wszelkie łaski udzielone Aniołom, tak teraz cieszy się wszystką chwałą.

Maryja widzi Boga. Widzi Go w sposób doskonały, chociaż może Go rozumieć tylko proporcjonalnie do swojej wiary: „Szczęśliwa jesteś, bo uwierzyłaś”, powiedziała Jej św. Elżbieta.

Maryja posiada Boga, który jest najwyższym Dobrem; w którym zawiera się każde dobro. Bóg jest dla wszystkich; ale do Maryi należy w sposób proporcjonalny do posłuszeństwa, jakie okazywała Mu na ziemi. Utożsamienie Maryi z wolą Boga było całkowite.

Maryja cieszy się Bogiem. Weszła do radości swojego Boga. Niebo Maryi jest szczególne: bardziej doskonałe niż Niebo innych Świętych, ponieważ Ona jest Królową. Ona, jako Matka Boga, jest z Nim zjednoczona w zupełnie inny sposób niż my; w odniesieniu do Boga my jesteśmy dziećmi.

3. Święty Augustyn, zwracając się do Świętych, mówił: „Jakie są wasze rozkosze, miłośnicy Boga? Cieszycie się pełnią pokoju: wasze złoto to pokój, wasze srebro to pokój; wasza władza i moc to pokój; wasz Bóg to pokój. Tam wasz Bóg jest wszystkim... nakarmicie się nim w całej pełni...”.

Rachunek sumienia. - Myślę o szczęściu i chwale Maryi w Niebie? Mam świadomość, że ta Matka tam na mnie czeka? Rozwijam wiarę, nadzieję i miłość, aby otrzymać większą nagrodę?

Postanowienie. - Odmówię czwartą i piątą tajemnicę chwalebną.

Modlitwa. - Maryjo, kontempluję Ciebie, jak siedzisz na wielkim tronie chwały, obok Twojego Syna. Rozpal w moim sercu wielkie pragnienie Nieba. „Do nieba, do nieba, do nieba, pewnego dnia pójdę i zobaczę je".

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.