4 października - Ziarenko i zakwas

"Głosiliśmy wam bowiem Ewangelię nie tylko słowem, ale w mocy Ducha Świętego i z pełnym przekonaniem. Wiecie przecież, jacy byliśmy wobec was, gdy przebywaliśmy z wami. Wy staliście się naśladowcami naszymi i Pana, kiedy przyjęliście słowo pośród licznych utrapień, radując się w Duchu Świętym. Tak oto staliście się wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i Achai" (1 Tes 1,5-7).

1, Głoszenie Ewangelii rodzi wspaniały skutek. Sieje ono wiarę, Bożą łaskę, nadzieję na Niebo, które tworzą życie nadprzyrodzone, przewyższające każde życie i działalność naturalną. Można je porównać do małego ziarenka albo do odrobiny zakwasu, ziarno Ewangelii, które jest rozrzucane w świecie dzięki przepowiadaniu Jezusa Chrystusa, zakwas, który ożywia wszystkie siły duszy i owocuje wielkimi sprawami.

Fragment Ewangelii z dzisiejszej niedzieli mówi: „Opowiedział też inną przypowieść: Królestwo niebieskie podobne jest do ziarna gorczycy, które pewien człowiek zasiał na polu. Jest ono wprawdzie najmniejsze ze wszystkich nasion, ale gdy wyrośnie, przewyższa inne krzewy. Staje się drzewem, a ptaki przylatują i zakładają gniazda wśród jego gałęzi. Opowiedział im jeszcze inną przypowieść: Królestwo Boże podobne jest do zakwasu, który pewna kobieta wzięła i wymieszała z trzema miarami mąki, a wszystko się zakwasiło. Wszystko to mówił Jezus do tłumów w przypowieściach. A bez przypowieści nic im nie mówił. Tak wypełniło się słowo przekazane przez proroka: Będę mówił w przypowieściach, będę ogłaszał rzeczy zakryte od początku świata” (Mt 13, 31-35).

2. Głoszenie Ewangelii w świecie jest najpokorniejszą z nauk. Życie Mistrza rozpoczęło się w grocie. Objawi się nam jako najpokorniejszy z ludzi. Kiedy rozpoczął swoje nauczanie, mówił z maksymalną prostotą; jego słuchaczami w większości byli ubodzy, rzemieślnicy, dzieci, kobiety. Jakże wielka różnica w odniesieniu do zwyczajów filozofów i retorów, którzy nauczali w blasku swojej elokwencji i budowali swoje przemówienia na wyszukanych argumentach. A jednak to Jezus Chrystus zmienił świat: zaszczepił w nim życie, moralność, doktrynę, nowy organizm społeczny i nadprzyrodzony. Nie obali go żadna władza imperatorów, partii, światopoglądu; jest On nieomylny, doskonały, uzdrawiający; panuje nad wiekami i rozciąga owoce swojego działania na wieczność.

W każdej duszy słowo Boże działa podobnie jak zakwas. Porusza ludzkie władze: zdobywa, pozyskuje rozum, wolę, uczucia. Cały człowiek poddany jest działaniu nowego, nadprzyrodzonego życia. Owocem wiary, nadziei i miłości jest życie chrześcijańskie. Owoc ten nie ma pochodzenia ziemskiego, jest zasługą na niebo, jest nagrodą, którą jest chwała samego Boga. Chrześcijanin jest cudem, który zrozumiemy dopiero w wieczności.

Kościół, którego symbolem jest drzewo, będzie rósł aż do końca świata; dusza mnoży swoje zasługi aż do końca życia na ziemi. Podziwiamy wielkie królestwo Kościoła; kładziemy w duszy Boży zakwas Ewangelii, czytając i słuchając jej z pobożnością.

Ewangelia jest księgą pochodzącą z Nieba; jest echem, syntezą nauczania apostołów; zawiera słowa i dobrą nowinę zapowiedzianą światu przez Chrystusa. Została napisana przez czterech odrębnych redaktorów, ale stanowi jedną księgę; jest pewne, że powstała z Bożego Natchnienia.

3. Przed czytaniem: Panie Jezu, światłości prawdziwa, który oświecasz każdego, kto na świat przychodzi, przez lekturę Świętej Ewangelii oświeć mój umysł, abym mógł poznać tajemnice królestwa Bożego. Udziel mi ducha pokory i wiary, który zbliża dusze do Twojego najświętszego Serca i uzdalnia je do rozumienia prawdy przekazanej ludziom przez Twojego Ojca.

Matko Słowa Bożego, u Twego Umiłowanego Syna uproś mi łaskę dobrego słuchania oraz prawidłowego zrozumienia zbawczych pouczeń zawartych w tej świętej księdze. Amen.

Rachunek sumienia. - Zastanawiałem się nad nadprzyrodzoną wartością Ewangelii? Słucham jej z ciekawości albo z pragnienia poznania powszechnej nauki? Czy raczej słucham z pokorną uległością, aby otrzymać prawdy podane do wierzenia i przykłady do naśladowania, drogę, po której trzeba przejść, aby osiągnąć Niebo?

Postanowienie. - Będę adorował Świętą Ewangelię, która zawiera i ukazuje mi Jezusa Chrystusa: Prawdę, Drogę i Życie. Księga ta będzie zajmować u mnie miejsce honorowe: jest to księga Boża.

Modlitwa. - Po czytaniu: Jezu, Synu Boga żywego, Ty jesteś bramą. Kto przez nią przejdzie, znajdzie wieczne zbawienie. Proszę, udziel mi łaski, aby w mojej duszy głęboko wyryła się nauka zaczerpnięta z lektury Świętej Ewangelii oraz bym potrafił wprowadzić ją w czyn przez życie prawdziwie chrześcijańskie i w ten sposób zasłużyć na dzielenie z Tobą wiecznej radości, którą mi wysłużyłeś przez swoją śmierć na krzyżu.

Matko Odkupiciela, u Twego umiłowanego Syna wybłagaj mi, aby dla mnie wylana przez Niego Krew nigdy się nie zmarnowała; ale bym na wieki mógł wysławiać Jego miłosierdzie. Amen.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.