5 kwietnia - Obywatel
"Wy zatem, bracia, zostaliście powołani do wolności. Tylko nie pojmujcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, lecz służcie sobie nawzajem z miłością. Przecież całe Prawo zawiera się w tym jednym nakazie: Miłuj bliźniego jak siebie samego. Jeśli natomiast jeden drugiego kąsa i pożera, uważajcie, abyście się wzajemnie nie zjedli" (Ga5, 13-15).
1. Społeczeństwo cywilne jest trzecim środowiskiem, w którym rośnie dziecko. W nim musi żyć, uczestniczyć w dobrach społecznych, wypełnić misję oraz zapracować na Niebo.
Społeczeństwo cywilne jest zgodne z wolą Boga, który stworzył człowieka jako byt społeczny.
Tworzy je rzesza obywateli i władza, która zarządza; celem jest osiągnięcie dobrobytu, któremu służą wspólne środki.
Nie ma takiej władzy, która nie pochodzi od Boga: odnośnie do władzy, każdy ma obowiązek poddaństwa. Kto reprezentuje rząd, ma obowiązek dawać ludowi mądre prawa.
Każdy obywatel w zachowywaniu prawa musi mieć wolność potrzebną do podejmowania własnych czynów; aby mógł żyć w zgodzie z sumieniem oraz budować i ulepszać swoje człowieczeństwo oraz chrześcijaństwo. Wszyscy pracują na rzecz wspólnego dobra, a wspólnota powinna zapewnić każdemu obywatelowi potrzebne mu środki.
2. Kościół respektuje każdą formę władzy; ale każdy rząd musi pracować na rzecz wspólnego dobra. Absolutyzm, despotyzm, liberalizm i komunizm stoją w sprzeczności z dobrem obywateli, a więc sprzeciwiają się również woli Bożej.
Kto rządzi społeczeństwem, pełni w nim funkcję ojca, podobnie jak ojciec rządzi rodziną. W sposób szczególny [powinien] równomiernie rozkładać ciężary i dobra.
Obowiązkiem każdego obywatela jest:
- uczestnictwo w stanowieniu dobrej władzy poprzez oddanie swojego głosu w wyborach, jeśli w wyborach głosuje się na reprezentantów ludu;
- poprzez płacenie podatków uczestnictwo we wspólnych wydatkach;
- obrona wewnętrznego pokoju oraz terytorium kraju przed zewnętrznymi wrogami;
- przestrzeganie prawa oraz szacunek do obywateli.
Mają prawo do tego, aby:
- stanowione prawa były sprawiedliwe;
- podejmowane były wszelkie możliwe inicjatywy mające na celu podniesienie jakości życia, w wymiarze intelektualnym, ekonomicznym oraz moralnym;
- działania organów sprawiedliwości prowadzone były w sposób prawy;
- było zapewnione życie w pokoju i porządku; aby każdy mógł bez przeszkód wypełnić swoje obowiązki religijne.
3. Wiele zasług zdobędą: rządzący, stróże porządku, żołnierze, reprezentanci wymiaru sprawiedliwości: ponieważ są to urzędy publiczne, w których nieustannie praktykuje się sprawiedliwość i miłość.
Poddani: poprzez zachowywanie prawa, wypełnianie w duchu posłuszeństwa własnych obowiązków, tak jak Jezus, który chciał zapłacić podatek za siebie i za Piotra.
Wszyscy obywatele: ponieważ w relacjach społecznych, handlowych, we współpracy pomiędzy pracodawcą i robotnikami, w życiu wspólnym nieustannie praktykuje się pokorę, szacunek, daje się dobry przykład, pełni się uczynki miłosierdzia wobec duszy i ciała względem potrzebujących.
Rachunek sumienia. - Czy jestem dobrym obywatelem? Jak pełnię obowiązki wynikające z mojej pozycji społecznej? Ze swojej strony robię wszystko, aby ją polepszyć?
Postanowienie. - Jestem obywatelem mojej ojczyzny: będę wiernie służył jej prawo; dla braci będę bratem.
Modlitwa. - Panie wszystkich i wszystkiego, pobłogosław tę moją ojczyznę. Daj jej dobrych rządzących, pobożnych obywateli, mądre prawa, wewnętrzny pokój oraz postępujący dobrobyt. Błogosław dobre instytucje, aby młodzież rosła w zdrowiu; aby polityka była uczciwa; aby instytucje społeczne działały zgodnie z duchem Ewangelii i Kościołem. Abym był dobrym obywatelem mojej ziemskiej ojczyzny; a kiedyś bym mógł stać się szczęśliwym obywatelem Nieba.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.