5 września - Święcenia - III
„Niech nikt nie lekceważy twego młodego wieku! Przeciwnie, niech biorą z ciebie przykład w mowie, w postępowaniu, w miłości, w wierze i w czystości. Do czasu mego przybycia pilnuj czytania Pisma, napominania i nauczania. Nie zaniedbuj w sobie daru łaski, który został ci dany, kiedy starsi na podstawie proroctwa nałożyli na ciebie ręce. Troszcz się o to z całkowitym oddaniem. Niech twój postęp będzie widoczny dla wszystkich" (1 Tm 4,12-15).
1. Istnieją święcenia większe, sakramentalne, czyli: prezbiteratu, diakonatu, subdiakonatu. Oprócz nich mamy święcenia mniejsze: akolitatu, egzorcystatu, lektoratu, ostiariatu (przed reformą liturgii). Sakrament Święceń jest jeden, ale ma różne stopnie: stopnie te są udzielane, zaczynając od najprostszych, w miarę jak kandydat nabiera zdolności i zyskuje odpowiednie przygotowanie.
Sakrament Święceń w pierwszej kolejności jest podporządkowany Eucharystii. Kapłan dostarcza i konsekruje Eucharystię, Diakon rozdaje ją wiernym; subdiakon w świętych naczyniach przygotowuje materię ofiary; Akolita przygotowuje ją w naczyniach nieświętych, Egzorcysta oczyszcza z wpływu demonów tych wiernych, którzy nie mogliby przyjąć Komunii św.; Lektor naucza dzieci oraz katechumenów przygotowujących się do przyjęcia Komunii św.; Ostiariusz dba o kościół, w którym przechowywana jest Eucharystia.
2. Święcenia, bardziej niż jakikolwiek inny Sakrament, wymagają bardzo długiego przygotowania moralnego, intelektualnego i praktycznego.
Kandydat zbliża się do ołtarza, pokonując kolejne stopnie. W czasie, gdy rośnie w cnocie i wiedzy, Kościół powierza mu posługi, najpierw mniejsze, później większe i bardziej wymagające. Przede wszystkim zostaje oddzielony od wspólnoty wiernych i włączony do kleru przez znak tonsury, która jest jakby | preambułą do Święceń. Zatem, jeśli daje dowód wrażliwości swojego sumienia, jeśli odznacza się szacunkiem do rzeczy świętych, zostaje mu powierzona troska o kościół, otrzymuje klucze, którymi go otwiera i zamyka; dźwiękiem dzwonów zaprasza wiernych do wejścia. Następnie, jeśli kandydat okazuje się odporny na zakusy demona, może zostać Egzorcystą; jeśli odznacza się pobożnością do Najświętszej Eucharystii, Akolitą; jeśli jest gorliwy o duchowe i Katechetą. Aby otrzymać subdiakonat należy dać dowód tego, że jest się w stanie zachować wstrzemięźliwość oraz być wiernym Świętemu Oficjum; aby przyjąć diakonat, należy odznaczać się wielką miłością do bliźniego. Prezbiterat wymaga, aby człowiek w całej pełni należał już do Boga, powinien być bardziej święty niż zwykły zakonnik, godny tego, by został obrany Wikariuszem Chrystusa. Prezbiterat daje pełnię łask potrzebnych do wypełniania zadań księdza: głoszenia, rozgrzeszania, odprawiania Mszy św., prowadzenia owczarni Jezusa Chrystusa.
3. Kapłaństwo jest wielką górą, na którą mogą wejść tylko ci, którzy mają nieskażone ręce i czyste serce: jest to największa ziemska godność. Kapłan, w życiu, w słowach, w uczynkach, w umyślę, w skłonnościach, musi być człowiekiem wzorowanym na Chrystusie: człowiek z natury, Chrystus w działaniu i zachowaniu. Za św. Pawłem powinien powtórzyć: „Naśladujcie mnie, tak jak ja naśladuję Chrystusa”. Potrzebuje zatem bardzo szczególnych łask.
Rachunek sumienia. - Czy zrozumiałem, jak wielu rzeczy musi wyrzec się kandydat do Kapłaństwa? Jakie cnoty musi zdobyć? Jak wielkie powinno być zainteresowanie wspólnoty tym, aby posiadać godne sługi Boga? Czy wiem, ile godny sługa może zyskać dzięki modlitwie i łasce?
Postanowienie. - Przemyślę słowa: Posiadanie świętych Kapłanów jest najwyższym dobrem każdego narodu, każdego wiernego w każdym czasie.
Modlitwa - Wraz z Kościołem: odmówię trzy Oremus ze Mszy św.: „Christi summi et aeterni Sacerdotis”.
Boże, który dla chwały Twojego majestatu oraz dla zbawienia rodzaju ludzkiego ustanowiłeś Jednorodzonego Syna swojego Najwyższym i Wiecznym Kapłanem, spraw, prosimy, aby Ci, których On wybrał na sługi oraz szafarzy swoich tajemnic, pozostali zawsze wierni w pełnieniu swojej posługi. Przez Chrystusa Pana naszego.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.