6 września - Małżeństwo

„Mężowie, miłujcie swoje żony, tak jak Chrystus umiłował swój Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić przez oczyszczenie kąpielą wody i słowem" (Ef 5, 25-26).

1. Zostało ustanowione przez Boga; następnie Jezus Chrystus uczynił z niego Sakrament. Święty Paweł mówi: „Jest to wielki Sakrament w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła; musi być ono szanowane przez wszystkich”; we wszystkim i u wszystkich, w każdej swojej części. Święty Franciszek Salezy tłumaczy: „Przez wszystkich, ponieważ także osoby niebędące w związku małżeńskim muszą z pokorą je szanować; u wszystkich, ponieważ jest święte, tak w przypadku biednych, jak i bogatych; we wszystkim, ponieważ jego pochodzenie, cel, zalety, forma i materia są rzeczami świętymi”. Dla społeczeństwa cywilnego jest ono źródłem, z którego pochodzą nowi obywatele, podobnie dla Kościoła, ponieważ dzięki niemu ziemia zaludnia się wierzącymi; dla Nieba, ponieważ pomaga dopełnić liczbę wybranych. Czymś dobrym dla wszystkich i pod każdym względem jest zachowywanie wielkiego szacunku i pomoc w uświęceniu małżeństwa.

W złym przygotowaniu i celebracji małżeństw swoje źródło ma wiele cierpień, rodzinnych upadków oraz wiele grzechów.

2. Święty Paweł zachęca: „Mężowie, miłujcie swoje żony, tak jak Chrystus umiłował swój Kościół; żony, miłujcie swoich mężów, tak jak Kościół miłuje Jezusa Chrystusa” (por. Ef 5, 25). To uczucie, rozpalone i konsekrowane w Sakramencie, musi zbudować nierozerwalną jedność serc; ponieważ to Krew Jezusa Chrystusa ich połączyła. Następnie pomiędzy małżonkami musi istnieć wzajemna wierność.

Pan obdarza wielkimi zasługami i zaszczytem małżonków, wzywając ich do współpracy wyrażającej się w pomnażaniu dusz, które na wieki będą Go wielbić w Niebie. Szczególnie ważnym i rodzącym wielkie zasługi przed Bogiem jest wychowanie chrześcijańskie, fizyczne, intelektualne i cywilne dzieci.

Ta wzniosła misja wymaga wielkiej ofiary. Potrzebna jest więc wzajemna cierpliwość: mężczyzna musi znosić słabości moralne i fizyczne kobiety; kobieta adekwatnie u mężczyzny. Uczucie musi być pełne szacunku i troski: wzajemnie małżonkowie muszą widzieć w sobie dwóch towarzyszy, którzy razem odbywają podróż do wieczności, podtrzymując się w chwilach trudnych i niebezpiecznych. Święty Piotr mówi: „Mężowie, bądźcie wyrozumiali dla waszych żon, obchodźcie się z nimi delikatnie jak z kruchymi naczyniami. Okazujcie im szacunek” (por. 1 P 3, 7). Święty Grzegorz z Nazjanzu pisze: „Mężowie, na jakiej podstawie możecie wymagać od waszych żon wstydliwości, jeśli wasze życie nie jest uczciwe? Jak możecie żądać tego, czego sami nie dajecie?”.

Nieustanne zaufanie i zażyłość, a także otwarte serce sprawią, że życie małżeńskie będzie szczęśliwe. Dowodzi tego historia Kościoła, która daje nam świadectwa życia żon i mężów, którzy dostąpili chwały ołtarzy. Święte dzieci, jak na przykład św. Augustyn, św. Andrzej z Fiesole, św. Tomasz z Akwinu, to owoce życia małżeńskiego uświęconego w pobożności i cnotach.

3. Święty Paweł mówi: „Niewierzący mąż uświęca się bowiem dzięki żonie i uświęca się niewierząca żona dzięki wierzącemu mężowi” (1 Kor 7, 14). Święty Franciszek Salezy pisze jednak: „W chwili pokoju słyszalny jest głos Boga; ale Duch Święty nie może mieszkać w domu pełnym krzyków, kłótni i złośliwości”.

Święty Grzegorz z Nazjanzu przypomina, że w jego czasach małżonkowie świętowali rocznice ślubu. Święty Franciszek Salezy pisze: „Również i mnie bardzo by się spodobało, jeśli podobny zwyczaj zagościłby u nas, byle tylko nie poszło wszystko w kierunku światowych i zmysłowych rozrywek; ale mężowie i żony powinni tego dnia się wyspowiadać i przyjąć Komunię św. z większą niż zazwyczaj gorliwością, polecając Bogu pomyślność swojego małżeństwa, odnawiając dobre postanowienia stałego uświęcania swojego związku przez przyjaźń i wzajemną wierność; zyskując nowe siły w Panu, by nieść ciężar swojego stanu”.

Rachunek sumienia. - Mam należyty szacunek do tego Sakramentu? Wiem, jakie niesie skutki wobec rodzin, Kościoła, społeczeństwa cywilnego? Troszczę się o pomoc w poznawaniu wynikających z niego świętości, obowiązków, zasług, owoców?

Postanowienie. - Często będę się modlił za rodziny chrześcijańskie, aby miały swoje oparcie w Jezusie Chrystusie, czyli w Jego łasce, aby żyły po chrześcijańsku; i na przykładzie Rodziny z Nazaretu były ogniskami pokoju i cnót domowych.

Modlitwa. - „Panie, daj się przebłagać naszym prośbom i wejrzyj łaskawie na małżeństwo ustanowione przez Ciebie dla podtrzymania rodzaju ludzkiego, aby to, co mocą Twojej władzy zostało zjednoczone, z Twoją pomocą takim pozostało. Przez Chrystusa Pana naszego’’.

„Boże, Ty swoją potęgą stworzyłeś wszystko z niczego i wprowadziłeś ład na początku wszechświata, a stworzywszy człowieka na Twoje podobieństwo, dałeś mężczyźnie kobietę, jako nieodłączną pomoc, aby we dwoje stanowili jedno ciało. Ty pouczyłeś nas, że tej jedności przez Ciebie ustanowionej nigdy nie wolno rozłączyć; Boże, Ty uczyniłeś związek małżeński tak wielką i świętą tajemnicą, że wspólnota zaślubionych jest symbolem związku Chrystusa z Kościołem; Boże, z Twojej woli żona łączy się z mężem, a związek ten ustanowiony na początku dziejów ludzkości otrzymał od Ciebie tak wielkie błogosławieństwo, że nie zniweczył go ani grzech pierworodny, ani kara potopu. Wejrzyj z miłością na Twoich wyznawców, którzy zawarli związek małżeński, a teraz proszą o Twoje błogosławieństwo. Bądź dla niech węzłem miłości i pokoju;... niech wzajemnie się szanują i pozostaną czyści, spraw, aby szczęśliwie osiągnęli wiek sędziwy i kiedyś przeszli do życia błogosławionych w niebie”.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.