7 lipca - Gorliwość Jezusa - V

"Jezus wołał z mocą: "Kto wierzy we Mnie, wierzy nie tylko we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. I kto Mnie widzi, widzi również Tego, który Mnie posłał.Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby ten, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności" (J 12, 44-46).

1. Posługa Jezusa przyniosła wspaniałe owoce. Posługiwał się On środkami, w których możemy Go czasem naśladować, a czasem podziwiać.

a/ Boża nauka. Jezus jest samą Prawdą. W Nim ukryte są wszystkie skarby mądrości i wiedzy (Kol 2, ). Posiadał więc doskonałą biegłość w mówieniu. Jego słowo dostosowywało się do każdego umysłu. Uczył w sposób tak przyjazny i z taką mocą, że lud natychmiast, pod wpływem chwili, szedł Go słuchać, zapominając nawet o jedzeniu: "Tłum cisnął się wokół Niego, aby słuchać słowa Bożego" (Łk 5, 1). Mówiono o Nim: "Nigdy żaden człowiek tak nie przemawiał" (J 7, 46). Każdy apostoł, jeśli chce nauczać, najpierw musi studiować.

2. b/ Świętość życia. Jezus nie nauczał niczego, czego sam wcześniej nie praktykował. Dlatego Jego słowo jest takim samym prawem, jakim jest Jego życie. Mógł śmiało stawić czoła swoim adwersarzom: "Któż z was może Mi dowieść, że popełniam grzech?" (J 8, 46). Śmiało mógł zachęcać: "Uczcie się ode Mnie" (Mt 11, 29). Jeśli uczył kochać bliźniego, to sam dawał tego przykład: "Jak Ja was umiłowałem" (J 13, 34). 

c/ Boża cnota: widać ją szczególnie w zdolności do czytania w ludzkich sercach, dokonywania cudów, w proroctwach. "Człowiek ten dokonał wielu znaków" (J 11, 47), musieli przyznać, na swoje nieszczęście, jego wrogowie. Dlatego mógł konkludować: "Skoro Mi nie wierzycie, uwierzycie moim czynom" (J 10, 38).

d/ Wytrwałość. Posiadał niebywałą odporność na zmęczenie. Przepowiadaniu poświęcał cały dzień, a noc, zazwyczaj, modlitwie. Trzy lata życia publicznego: ale były to lata bardzo intensywne, pełne rozmaitych działań, jak opisują ten czas Ewangelie; a przecież wiele rzeczy w tych opowiadaniach nie zostało ujętych, jak zauważa św. Jan. Męczył się "fatigatus" (J 4, 6); do Niego i do apostołów przychodziły tak wielkie rzesze ludzi, że "nawet na posiłek nie mieli czasu" (Mk 6, 31).

[3.] Wytrwał: mimo ignorancji ludu i samych apostołów. Mimo sprzeciwu rodziny, która uznała Go za szaleńca. Mimo zawiści i zazdrości uczonych i kapłanów starego prawa, co zauważył nawet Piłat: "Wiedział, że wydali Go z zawiści" (Mt 27, 18).

e/ Modlitwa. Jego modlitwa była pokorna, ufna, wytrwała. Ojciec zawsze Go wysłuchał ze względu na Jego wielkie zasługi: "Ja widziałem, że zawsze Mnie wysłuchujesz" (J 11, 42).

Rachunek sumienia. - Modlę się, aby otrzymać owoc apostolstwa? Moje życie jest budujące dla bliźniego? Jestem wytrwały w dziełach gorliwości?

Postanowienie. - Nie za dużo dzieł gorliwości, ale niech będą dobrze wybrane, dobrze wypełnione; dokładnie.

Modlitwa. - Pan moim pasterzem nie brak mi niczego.

Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach, prowadzi mnie nad wody, bym odpoczął.

Ożywia mnie na nowo, prowadzi mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię.

Choćbym kroczył ciemna doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną!

Twój kij pasterski i laska dodają mi otuchy.

Zastawiasz przede mną stół wobec mych przeciwników. Namaszczasz mi głowę olejkiem. A mój kielich jest napełniony!

Dobroć i łaska niech idą za mną przez wszystkie dni mego życia, abym zamieszkał w domu Pana po najdłuższe czasu.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.