7 marca - Nadprzyrodzony stan Adama

"Bóg stworzył człowieka z ziemi i sprawi, że on do niej powróci. Dał ludziom dni policzone i czas określony, udzielił im władzy nad tym, co się na niej znajduje. Tak jak siebie, przyoblekł ich siłą, uczynił ich na swój obraz. W każdym stworzeniu zaszczepił bojaźń, tak, by mogli panować nad zwierzętami i ptactwem. Otrzymali udział w pięciu władzach Pana, jako szóstej udzielił im rozumu, a siódmą jest słowo wyjaśniające Jego działania. Wolną wolę, język i oczy, uszy i serce dała im do myślenia. Napełnił ich poznaniem mądrości, wskazał im dobro i zło. Złożył w ich sercach bojaźń Pańską, aby ukazać im wielkość dzieł swoich. I pozwolił na wieki chlubić się swoimi cudami, aby rozgłaszać wielkość dzieł Jego. Będą sławić Jego święte imię, aby głosić wspaniałość dzieł Jego. Wyposażył ich w zdolność rozumienia oraz dał im w dziedzictwo Prawo życia, aby pojęli, że choć teraz żyją, są śmiertelni. Zawarł z nimi wieczne przymierze oraz ukazał im swoje sprawiedliwe sądy. Wielkość Jego chwały ujrzały ich oczy, ich uszy słyszały potęgę Jego głosu. Rzekł im: "Strzeżcie się wszelkiej nieprawości" (Syr 17, 1-14).

1. Bóg w nieskończony sposób pokochał człowieka i nie będąc do końca zadowolonym z tego, że uczynił go tylko inteligentnym i wolnym, podniósł go do stanu nadprzyrodzonego. Napełnił go łaską oraz darami preternaturalnymi.

Łaska uświęcająca jest darem, jaki otrzymał Adam; przewyższa ona każdą stworzoną naturę, także aniołów. Natura stworzona, nawet anielska, nie może sobie na nią zasłużyć, prosić o nią czy spodziewać się jej. Jest to dar skończony, stworzony, ale boski. Człowiek zachowuje swoją osobowość, ale w sposób boski, chociaż przypadkowy, zostaje zmodyfikowany w swojej naturze oraz w zdolności działania. Nie staje się Bogiem, ale podobny do Boga. Ze swojej natury został stworzony jako "uczestnik Bożej natury" (2 P 1, 4); dzięki zdolności do działania został stworzony jako ktoś zdolny do podejmowania dzieł zasługujących i nadprzyrodzonych oraz do oglądania Boga twarzą w twarz, widząc Go takiego, jaki jest. To dojdzie do skutku, kiedy łaska zostanie przekształcona w chwałę. Te przywileje przewyższają to, co maja sami Aniołowie z racji swojej natury. Człowiek jest więc uczestnikiem natury, mocy, życia inteligentnego oraz miłości i błogosławieństwa Boga.

Jak wielki to zaszczyt i przywilej dla człowieka! Ze swojej natury jest sługą Boga, ale Bóg chce sprawić, aby stał się najbliższym członkiem Jego rodziny, chce uznać go, adoptować jako swoje dziecko oraz uczynić spadkobiercą swojego królestwa.

Dzięki łasce uświęcającej istnieją cnoty wlane, dary Ducha Świętego oraz pełnia błogosławieństwa.

2. Oprócz tego Bóg udzielił Adamowi trzech darów preternaturalnych, czyli tych których mógł dostąpić tylko byt niebędący człowiekiem, ale natura doskonała, na przykład Aniołowie. Trzy dary preternaturalne to: wiedza wlana, nienaruszalność, nieśmiertelność ciała.

Dzięki wiedzy wlanej Adam, bez żadnego wysiłku studiowania, poznał wszystkie prawdy, które były mu potrzebne do pełnienia swojego zadania, jakim było stanie na czele rodzaju ludzkiego i nauczanie pierwszych ludzi; otrzymał również dar łatwości przyswajania wiedzy doświadczalnej, co przybliżało go do Aniołów.

Dzięki nienaruszalności człowiek był wolny od tej tyranicznej pożądliwości, która teraz sprawie, że tak trudne jest praktykowanie cnót. Bóg nie czyni człowieka nieskazitelnym; ale daje mu cnotę i łatwość panowania nad potrójną pożądliwością. Oczywiście człowiek dąży do przyjemności, do zaszczytów, do dóbr ziemskich; a ponieważ w człowieku istnieje dusza oraz ciało, dlatego występuje również podwójna skłonność. Ale dzięki nienaruszalności wola została podporządkowana Bogu; a władze niższe rozumowi: stąd porządek i prawość.

Nieśmiertelność ciała, dzięki szczególnemu działaniu Opatrzności, sprawiała, że człowiek nie chorował oraz nie umierał: dzięki temu dusza mogła lepiej służyć Bogu.

3. Adam otrzymał te dobra dla siebie i dla ludzkości, która w nim miała mieć swój początek; miał przekazać je później swoim dzieciom. Niestety, tracąc je, nie mógł tego uczynić.

Rachunek sumienia. - Czy wystarczająco dobrze znam historię działania Bożej Opatrzności w dziejach ludzkości? Myślę czasem o Bożej Dobroci?

Postanowienie. - Chcę lepiej przyłożyć się do studiowania doktryny chrześcijańskiej oraz historii religii.

Modlitwa. - Boże, który w cudowny sposób stworzyłeś człowieka i w jeszcze cudowniejszy dokonałeś dzieła odkupienia: prosimy, udziel nam łaski przezwyciężenia pokusy grzechu, abyśmy potrafili iść za głosem rozumu i zasłużyć na wejście do chwały Nieba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Całe stworzenie Cię wielbi, Panie; ale w sposób szczególny wysławia Cię człowiek, które zechciałeś wywyższyć, czyniąc go swoim spadkobiercą i uczestnikiem tego samego szczęścia.

Wszystko czynisz z mądrością. Kochasz wszystko, co stworzyłeś... Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz. Uczyniłeś go niewiele mniejszym od Aniołów (por. Ps 8,6).

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.