8 kwietnia - Obowiązki wynikające ze stanu
"Błagam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani. Z całą pokorą, delikatnością i cierpliwością znoście jedni drugich w miłości. Starajcie się zachować jedność Ducha, złączeni więzią pokoju. Jedno jest Ciało i jeden Duch, jak jedna jest nadzieja waszego powołania, do której zostaliście wezwani" (Ef 4, 1-4).
1. Są trzy główne stany życia: stan małżeński, stan kapłański, stan zakonny. Każdy ze stanów obejmuje różne kategorie osób: przełożony, poddany, ojciec, matka; zwykły kapłan, proboszcz itd.; są jeszcze osoby przygotowujące się do swojego stanu: dziecko w rodzinie, student, młody człowiek itd.
Każdy z tych ról społecznych wiąże się z określonymi obowiązkami. Są to przykazania odnoszące się do każdej osoby będącej w swoich szczególnych okolicznościach życia. Tak więc inne zastosowanie znajduje czwarte przykazanie w odniesieniu do matki i ojca niż do dzieci; inne zastosowanie ma przykazanie szóste w odniesieniu do córki (dziewczyny, panienki), zakonnicy, żony, wdowy, panny.
Każdy ze stanów ma swoje niebezpieczeństwa, łaski, środki, obowiązki, zasługi do zdobycia.
2. W każdym stanie można osiągnąć świętość.
Są świeci biskupi, zakonnicy, ojcowie rodzin, młodzież, córki, wdowy, kapłani. Świętość polega na wypełnianiu woli Bożej. Kto pełni wolę Boga, ten w jego najczystszych oczach jest święty. Obowiązki wynikające ze stanu, z własnych uwarunkowań, z własnych zobowiązań oraz okoliczności życia są wyrazem woli oraz upodobania Boga. Każdy doświadcza szczególnych prób: osoba, na przykład matka rodziny, może cieszyć się lepszym lub gorszym zdrowiem; mieć lepszego czy gorszego męża i lepsze czy gorsze dzieci; żyć w lepszej czy gorszej atmosferze; mieszkać w mniej lub bardziej chrześcijańskim kraju; być młodsza lub starsza, doświadczać mniej lub więcej pokus.
Kto posada wiarę, ten w każdej rzeczy, w każdym wydarzeniu dostrzega odnoszącą się do niego wolę Boga. Dla każdego dzień jest łańcuchem drobnych wydarzeń, następujących po sobie chwil; nieustannym doświadczeniem prób i trudności; oraz małych bezcennych zasług.
Kto potrafi wszystko uświęcać, sprawi, że jego życie tkane będzie złotą nicią; inni natomiast doświadczą niedoskonałości, braków, a nawet grzechów.
3. Rachunek sumienia odnoszący się do obowiązków wynikających ze stanu jest konieczny i ma ogromne znaczenie: dla każdego dnia, każdej spowiedzi, każdego dnia skupienia, każdych rekolekcji.
Zatem: każdy powinien zdobyć wiedzą na temat swoich szczególnych obowiązków, powołania, zadania. Każdy powinien modlić się, prosząc Boga o specjalne łaski, których potrzebuje.
Rachunek sumienia. - Do jakiego stanu należę i na ile poznałem wynikające z niego obowiązki? Często odprawiam rachunek sumienia? Modlę się? Szukam rady? Postępuję naprzód?
Postanowienie. - Często będę sobie stawiać pytanie: kiedy znajdę się u kresu życia, czy będę spokojny bo odpowiedziałem na to, czego Bóg ode mnie chciał?
Modlitwa. - Panie, który na wszystkich czekasz w swoim ojcowskim domu, ale każdemu dajesz inną drogę, zadania, okoliczności, zwróć na mnie swoje dobrotliwe spojrzenie. Uczyń ze mnie swoje dobre dziecko, uległe Twojej woli; abym zawsze i we wszystkim podobał się Tobie. Niech w moim życiu nie będzie niczego, co wynika jedynie z moich kaprysów; niczego przeciwnego Tobie, niczego bez Ciebie. Uczyń mnie podobnym do Twojego umiłowanego Syna, który zawsze i we wszystkim podobał się Tobie.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.