8 sierpnia - Eucharystia - IV
„To my jesteśmy świątynią Boga żywego, jak rzekł Bóg: Zamieszkam z nimi i wśród nich będę się przechadzał, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się - mówi Pan - i nie dotykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan Wszechmocny" (2 Kor 6,16-18).
1. Jest Sakramentem obecności Jezusa Chrystusa pośród ludzi i naszym duchowym pokarmem. Jest pierwszym, nie z racji konieczności, ale ze względu na swoją doskonałość.
Zawiera bowiem nie tylko łaskę, ale także Autora łaski. Jest nie tylko działaniem i cnotą Jezusa, ale jest również Jego rzeczywistą | obecnością. On przychodzi we własnej osobie, tak jak we własnej osobie żyje w Niebie; wciela się w miejsce materii chleba i wina; jest Synem Bożym, który stał się człowiekiem i który przychodzi do tego kościoła, tak jak kiedyś przebywał w betlejemskiej grocie.
Co więcej, ten Sakrament, w odróżnieniu od innych Sakramentów, jest permanentny. W innych Sakramentach działanie i cnota Jezusa Chrystusa mają charakter przejściowy, dzieją się w jednej chwili: na przykład kiedy Kapłan mówi: „Ja odpuszczam tobie grzechy”; w tym przypadku natomiast przez posługę kapłańską, w konsekracji, Jezus zstępuje na ołtarz, a później zostaje. Zostaje tam do momentu, w którym Kapłan przyjmuje Komunię; Eucharystię się przechowuje, Jezus Chrystus pozostaje przez cały dzień, całą noc, aż do momentu, w którym wszystkie święte Hostie zostaną spożyte. Jeśli ich zabraknie, kapłan we Mszy św. konsekruje nowe i w ten sposób Jezus Chrystus pozostaje wśród nas „przez wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mt 28, 20).
2. Na trzecim miejscu ten Sakrament jest kontynuacją Wcielenia. Celem Wcielenia jest zbudowanie jedności pomiędzy Bogiem a człowiekiem: „Bóg tak umiłował świat, że dał swojego jednorodzonego Syna” (J 3, 16); ta miłość objawia się i realizuje przede wszystkim we Wcieleniu, kiedy natura ludzka i natura boska jednoczą się w jednej osobie. Ale Jezus Chrystus rozszerza i kontynuuje Wcielenie, chcąc się zjednoczyć, na ile to możliwe, z każdym chrześcijaninem. Swoje życie chce ustanowić w każdym z nas. Nie będzie to jedność hipostatyczna czy personalna; ale będzie najbardziej wewnętrzna wśród jedności moralnych, otrzyma specjalną | nazwę, jedność eucharystyczna Jezusa z człowiekiem. Dlatego Jezus, kiedy musiał opuścić ziemię, rozwiązał problem swojej nieobecności wśród ludzi i jednoczesnego pozostania na ziemi, wstępując do Nieba, gdzie zasiada po prawicy Boga; i ustanawiając Eucharystię: „Bierzcie i jedzcie: to jest ciało moje”.
3° Mój Jezu, tutaj jest cel wszystkich innych Sakramentów: jedność eucharystyczna, czyli prawdziwa, rzeczywista, fizyczna z Jezusem Chrystusem. Inne Sakramenty są podporządkowane Eucharystii: albo żeby móc ją przygotowywać dzięki Święceniom, albo żeby móc ją przyjmować dzięki Chrztowi czy Pokucie. Dlatego Komunii św. należy się moja miłość, wszystko ma służyć mi do tego, abym dobrze przygotował się na jej przyjęcie.
Rachunek sumienia. - Jaki jest mój szacunek do Eucharystii? Jaka wiara? Jaka miłość? Jak się przygotowuję do Komunii św.?
Postanowienie. - Chcę odnowić i ożywić moją wiarę w wielką prawdę: oto Emmanuel, Bóg z nami.
Modlitwa. - Kłaniam się Tobie, Boże nieskończony, pod przymiotami tymi utajony! Tobie me serce całe się oddaje, gdy Cię uważa, aż w sobie utaję.
Wzrok, smak, dotknienie w Tobie się omyła, sam słuch Twoich słów w wierze mnie posila. Wierzę, coś Ty rzekł: „To jest Ciało moje"; cóż prawdziwszego nad to słowo Twoje?
Na krzyżuś Bóstwo ukrył, tu i Ciało Twe święte taisz, które tam wisiało; Ja gdy w oboje wierząc, być wyznawam, z pokutnym łotrem pokłon Ci oddawam.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.