9 czerwca - Zesłania Ducha Świętego

"Posyłasz swego ducha, a są stworzone, i odnawiasz oblicze ziemi. Niech na wieki trwa chwała Pana, niech Pan się cieszy z dzieł swoich" (Ps 104, 30-31).

1. Jezus Chrystus, podczas swojej działalności apostolskiej położył fundamenty pod Kościół; przekazał mu również władzę oraz powierzył misję. Duch Święty musiał jednak jeszcze dopełnić formację apostołów, przyoblekając ich w niebieskie dary.

Najpierw w sposób widzialny Kościołem zarządzał Jezus Chrystus; teraz będzie zarządzał Duch Święty, który będzie dusza Kościoła.

Zesłanie Ducha Świętego jest ogłoszeniem powstania Kościoła. Oto Ewangelia: "Jezus powiedział do swoich uczniów: "Każdy, kto Mnie miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go. Przyjdziemy do niego i będziemy u niego mieszkać. Ten, kto Mnie nie miłuje, nie przestrzega mojej nauki. Nauka, jednak której słuchacie, nie jest moja, lecz Ojca, który Mnie posłał. Powiedziałem to, przebywając jeszcze wśród was. A Wspomożyciel - Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, pouczy was o wszystkim oraz przypomni wszystko, co wam powiedziałem. Pozostawiam wam pokój, obdarzam was moim pokojem. Ale Ja nie obdarzam was w taki sposób, jak czyni to świat. Nie pozwólcie, aby wasze serca były wstrząśnięte i nie lękajcie się. Słyszeliście przecież, co wam powiedziałem: Odchodzę, lecz powrócę do was. Gdybyście Mnie miłowali, to rozradowalibyście się, że idę do Ojca. Ojciec bowiem jest większy ode Mnie. A mówić wam to teraz, zanim się stanie, abyście uwierzyli, gdy to nastąpi. Już nie będę długo z wami rozmawiał, gdyż nadchodzi władca tego świata, który nie ma nic wspólnego ze Mną. Trzeba jednak, aby świat zrozumiał, że miłuję Ojca i tak postępuję, jak On mi polecił" (J 14, 23-31).

2. Obiecany Duch Święty zstępuje więc na apostołów. Wydarzenie to opisują Dzieje Apostolskie.

"Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, byli wszyscy w tym samym miejscu. Nagle rozległ się szum z nieba, jakby uderzenie gwałtownie wiejącego wiatru. I napełnił cały dom, w którym przebywali. Zobaczyli też jeżyki podobne do ognia. Rozdzielały się one i na każdym z nich spoczął jeden. Wszystkich napełnił Duch Święty. Zaczęli mówić różnymi językami, tak jak im Duch pozwalał się wypowiadać. Przebywali wtedy w Jeruzalem mieszkańcy Judei i pobożni Żydzi ze wszystkich krajów świata. Kiedy usłyszeli ten szum, zebrali się tłumnie. Zdumieli się, gdyż każdy z nich słyszał, że przemawiają jego własną mową. Dziwiąc się temu bardzo, mówili: "Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jak to możliwe, że każdy z nas słyszy swą ojczystą mowę? Są tu Partowie, Medowie, Elamici, mieszkańcy Mezopotamii, Judei, Kapadocji, Pontu, Azji, Frygii, Pamfilii, Egiptu, części Libii położonej w pobliżu Cyreny i przybysze z Rzymu. Są Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy oraz Arabowie, a słyszymy, jak w naszych językach mówią o wielkich dziełach Boga" (Dz 2, 1-11).

Święty Grzegorz mówi: "Duch Święty przemienił tych zwyczajnych, cielesnych ludzi, prowadząc ich swoją miłością. Kiedy na zewnątrz widzialne były języki ognia, w ich wnętrzu rozpalał się płomień miłości i gorliwości; ich umysł przyjmował światło, którym było poznanie i zrozumienie tego wszystkiego, czego nauczał Jezus".

3. [Duch] Zstępuje również na nas. Przyzywajmy Go słowami Veni Creator: "O Stworzycielu, Duchu, przyjdź, nawiedź dusz wiernych Tobie krąg. Niebieską łaskę zesłać racz sercom, co dziełem są Twych rąk.

Pocieszycielem jesteś zwan i najwyższego Boga dar. Tyś namaszczeniem naszych dusz, zdrój żywy, miłość, ognia żar.

Ty darzysz łaską siedmiokroć, bo moc z prawicy Ojca masz, przez Ojca obiecany nam, mową wzbogacasz język nasz.

Światłem rozjaśnij naszą myśl, w serca nam miłość świętą wlej i wątłą słabość naszych ciał pokrzep stałością mocy swej.

Nieprzyjaciela odpędź w dal i twym pokojem obdarz wraz. Niech w drodze z przewodem Twym miniemy zło, co kusi nas.

Daj nam przez Ciebie Ojca znać, daj, by i Syn poznany był, i Ciebie, jedno Tchnienie Dwóch, niech wyznajemy z wszystkich sił.

Niech Bogu Ojcu chwała brzmi, Synowi, który zmartwychwstał, i Temu, co pociesza nas, niech hołd wieczystych płynie chwał. Amen".

Rachunek sumienia. - Czy rozumiem wagę i znaczenie dzisiejszej uroczystości? Przygotowuję się z pokorą, ufnością i modlitwą na przyjęcie darów Ducha Świętego?

Postanowienie. - Nigdy nie sprzeciwię się Duchowi Świętemu przez grzech.

Modlitwa. - Przybądź, Duchu Święty, spuść z niebiosów wzięty światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich, Dawco darów mnogich, przyjdź Światłości sumień! O najmilszy z Gości, słodka serc radości, słodkie orzeźwienie. W pracy Tyś ochłodą, w skwarze żywą wodą, w płaczu utulenie.

Światłości najświętsza! Serc wierzących wnętrza poddaj swej potędze!

Bez Twojego tchnienia cóż jest wśród stworzenia? Jeno cierń i nędze!

Obmyj, co nieświęte, oschłym wlej zachętę, ulecz serca ranę! Nagnij, co jest harde, rozgrzej serca twarde, prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym, w Tobie ufającym, siedmiorakie dary! Daj zasługę męstwa, daj wieniec zwycięstwa, daj szczęście bez miary! Amen. Alleluja.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.