9 kwietnia - Akcja Katolicka
"Ty więc, dziecko moje, nabieraj mocy w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie. To, co usłyszałeś ode mnie wobec licznych świadków, powierz ludziom godnym zaufania, którzy z kolei byliby zdolni nauczać innych" (2 Tm 1-2).
1. Akcja Katolicka jest uczestnictwem oraz współpracą wiernych w dziełach i gorliwości kapłanów.
Kapłan głosi wiarę: dobry chrześcijanin wspiera dzieło misyjne, dzieło eucharystyczne; wygłasza konferencje oraz zachęty; poświęca się dziełu druku katolickiego, radiu, dobremu kinu; prowadzi apologetyczną polemikę; na wszelki możliwe sposoby wspiera nauczanie religijne, kulturę chrześcijańską oraz dobre szkoły.
Kapłan kieruje duszami: Papież całym światem; Biskup diecezją; Proboszcz parafię; kapłan na wiele sposobów uczestniczy w ich pracy; buduje organizacje i kieruje inicjatywami. Dobry chrześcijanin współpracuje, promuje kobiety, młodzież, dzieci; dużo czyta dla nabrania dobrych przyzwyczajeń, walczy ze złem; pracuje na rzecz dobrego rządu i prawej administracji; wspiera wszystkie katolickie inicjatywy.
Kapłan jest sługą kultu i szafarzem Bożych tajemnic (por. 1 Kor 4,1). Dobry chrześcijanin buduje jedność Kościoła; prowadzi ludzi do sakramentów; uczestniczy w liturgii, współpracuje z Kościołem, promuje kult, publicznie wyznaje swoją wiarę.
2. Wszyscy mamy obowiązek miłości względem naszych braci: mamy im pomagać w dziele zbawienia.
Wszyscy mamy możliwość zrobienia czegoś: apostolstwo modlitwy, dobrego przykładu, cierpienia, dzieł i wydawnictw: na ile się da i zgodnie z naszymi życiowymi możliwościami.
Wszyscy będziemy musieli odpowiedzieć przed Bogiem, jeśli choćby jedna dusza zagubi się z naszego powodu; albo jeśli dojdzie do mniejszej świętości, niż byłoby to możliwe z naszą pomocą.
Wszyscy jesteśmy: "ludem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym..." jak mówi św. Piotr (1 P 2,9). Akcja Katolicka, czy będzie mieć charakter działania prywatnego, czy będzie organizacją, zawsze, zgodnie z nauczaniem Kościoła, jest rodzajem królewskiego kapłaństwa. Dzięki niej jesteśmy uczestnikami dzieła i tajemnicy zbawienia powierzonych Papieżowi, Biskupom i Duchowieństwu.
Kobiety i mężczyźni, młodzieńcy i panny, robotnicy, chłopi, intelektualiści, poddani i rządzący: wszyscy, w jakiś sposób, mogą współpracować i oddawać chwałę Bogu. Zbawiać dusze i rozwijać społeczeństwo.
3. Wielką zasługę zdobędzie każdy, kto odważnie i wspaniałomyślnie, wzorując się na przykładzie Zbawiciela, weźmie odpowiedzialność za życie, rodzinę, parafię, wspólnotę.
Modlitwa, głos w wyborach, słowo, idee, wiedza itd. są talentami o wielkiej wartości: będziesz musiał zdać z nich sprawę przed Bogiem. W służbie miłości można posłużyć się wszystkim.
Rachunek sumienia. - Jakie jest moje przekonanie odnoście do tych prawd? Wypełniam moje zadanie czy ograniczam się do próżnego narzekania? Ile i jak modlę się za bliźnich?
Postanowienie. - Z wiarą i odwagą zajmę moje miejsce w działaniu, poddam się radom spowiednika.
Modlitwa. - Miłosierny Panie, proszę Cię o chrześcijan godnych tego imienia: o naśladowców Chrystusa, heroicznie Mu wiernych, współpracujących z Nim żyjącym i działającym w osobach swoich kapłanów.
Wybrał ich sobie spośród wielu uczniów, którzy poszli za Nim. Niech chrześcijanie myślą i czują tak jak Kościół. Niech wspierają wszystkie jego inicjatywy, niech wierzą w całe jego nauczanie; niech mają litość nad tymi, którzy idą drogą zatracenia i niech działają zgodnie z przykładem Jezusa Chrystusa, który za nas umarł na krzyżu.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.