9 października - Duch nieczysty
"Do Ciebie wołam, Panie, skało moja, nie zatykaj uszu przede mną, bym wskutek Twego milczenia nie był podobny zstępującym do grobu. Usłysz głos mego błagania, gdy wołam do Ciebie, gdy wznoszę ręce ku Twemu miejscu najświętszemu" (Ps 28, 1-2).
1. Dzisiejsza liturgia ukazuje nam Jezusa walczącego z duchem nieczystym. Co więcej, w tych dniach w Brewiarzu czytamy opis historii czystego Józefa; który jaśniał licznymi cnotami, mówi św. Ambroży, ale w sposób szczególny odznaczał się czystością. Jezus wyrzuca ducha, który był nieczysty.
Tekst Ewangelii mówi: „Jezus wyrzucał demona z człowieka niemego. A gdy demon wyszedł, niemy zaczął mówić. Tłumy zdumiewały się, ale niektórzy mówili; «Wyrzuca demony mocą ich przywódcy, Belzebuba». Inni zaś, chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku z Nieba. On jednak, znając ich myśli, powiedział: «Każde królestwo wewnętrznie podzielone staje się pustkowiem i dom na dom się wali.
Jeśli więc szatan walczy sam ze sobą, jak przetrwa jego | królestwo? Wy mówicie, że Ja wyrzucam demony mocą Belzebuba. Jeżeli więc Ja mocą Belzebuba wyrzucam demony, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. Jeśli jednak Ja wyrzucam demony mocą palca Bożego, to nadeszło już do was królestwo Boże. Gdy ktoś silny i uzbrojony strzeże swego pałacu, jego mienie jest bezpieczne. Lecz gdy nadejdzie mocniejszy od niego, pokona go, zabierze uzbrojenie, któremu zaufał, i rozdzieli zdobyte na nim łupy. Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie, a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza. Kiedy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po pustyni i szuka tam odpoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: «Wrócę do swego domu, z którego wyszedłem». Po powrocie okazuje się, że jest on posprzątany i przyozdobiony. Wtedy idzie i bierze siedem innych duchów, gorszych od siebie. Wchodzą tam i mieszkają. I to, co się dzieje później z tym człowiekiem, jest gorsze od tego, co było wcześniej». Gdy On jeszcze mówił, jakaś kobieta z tłumu zawołała do Niego: «Szczęśliwe łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś». Lecz On powiedział: «Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je»” (Łk 11, 14-28).
2. Święty Paweł w epistole mówi: „Niech nie będzie u was mowy o nierządzie i nieczystości albo o chciwości. Nie pozwalajcie sobie na bezwstydne postępowanie, niedorzeczne gadanie czy niestosowne żarty, lecz postępujcie w życzliwości. To bowiem powinniście wiedzieć, że nikt rozpustny, bezwstydny lub skąpy, czyli bałwochwalca, nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga” (Ef 5, 3-5).
Jezus Chrystus rzuca na ziemię ducha nieczystego, odbiera mu jego broń, wyrzuca go. Posługując się przypowieścią, ukazuje swoją władzę nad demonem. Szatan był przekonany o niezniszczalności potęgi swojego królestwa, tak jak dobrze uzbrojony człowiek nie boi się o los swojego domu, do którego wejścia strzeże. Jezus Chrystus dzięki swojej łasce zwycięża diabła, wyrzuca go z duszy, odbierając mu niesprawiedliwą zdobycz. Oczyszczona dusza zostaje przyozdobiona łaską. Natomiast trudniej jest pokonać ducha nieczystego: błąka się on po miejscach pustynnych i szuka odpoczynku; ale go nie znajduje. Wtedy wraca do duszy, z której został wygnany: i znajduje ją piękną i przyozdobioną. I na nowo podejmuje atak: napotykając opór, bierze ze sobą siedmiu towarzyszy, jeszcze gorszych niż on... Jeżeli dusza pozwala mu na ponowne wejście, jakże wielki upadek! Jej stan będzie gorszy niż wcześniej; ponieważ ponowne upadki są większym złem. Po tym wyjaśnieniu można zrozumieć, co chciała powiedzieć kobieta wysławiająca mądrość Jezusa. Błogosławioną ta, która jest Ci matką.
3. Można powiedzieć, że wytrwałe zachowywanie czystości jest wielkim cudem łaski i cnoty. I wcale nie mniejszym cudem jest odzyskanie czystości, chociaż do tego potrzeba czasem gwałtowności, modlitwy, czuwania. Ale kto się modli, może wszystko. Również kajdany złych przyzwyczajeń można rozbić. Korzystanie z Sakramentów oraz nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy, połączone z roztropnością, bez wątpienia mogą zaowocować cudem.
Rachunek sumienia. - Czuwam? Modlę się? Umartwiam zmysły?
Postanowienie. - Rozważę: diabeł jest psem na łańcuchu: kto podejdzie zbyt blisko, może zostać pogryziony.
Modlitwa. - Panie, który widzisz, że opadliśmy z sił, strzeż naszego wnętrza i tego co na zewnątrz, abyśmy zostali uwolnieni od każdego grzechu ciała oraz każdej złej myśli.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.
1. Dzisiejsza liturgia ukazuje nam Jezusa walczącego z duchem nieczystym. Co więcej, w tych dniach w Brewiarzu czytamy opis historii czystego Józefa; który jaśniał licznymi cnotami, mówi św. Ambroży, ale w sposób szczególny odznaczał się czystością. Jezus wyrzuca ducha, który był nieczysty.
Tekst Ewangelii mówi: „Jezus wyrzucał demona z człowieka niemego. A gdy demon wyszedł, niemy zaczął mówić. Tłumy zdumiewały się, ale niektórzy mówili; «Wyrzuca demony mocą ich przywódcy, Belzebuba». Inni zaś, chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku z Nieba. On jednak, znając ich myśli, powiedział: «Każde królestwo wewnętrznie podzielone staje się pustkowiem i dom na dom się wali.
Jeśli więc szatan walczy sam ze sobą, jak przetrwa jego | królestwo? Wy mówicie, że Ja wyrzucam demony mocą Belzebuba. Jeżeli więc Ja mocą Belzebuba wyrzucam demony, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. Jeśli jednak Ja wyrzucam demony mocą palca Bożego, to nadeszło już do was królestwo Boże. Gdy ktoś silny i uzbrojony strzeże swego pałacu, jego mienie jest bezpieczne. Lecz gdy nadejdzie mocniejszy od niego, pokona go, zabierze uzbrojenie, któremu zaufał, i rozdzieli zdobyte na nim łupy. Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie, a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza. Kiedy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po pustyni i szuka tam odpoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: «Wrócę do swego domu, z którego wyszedłem». Po powrocie okazuje się, że jest on posprzątany i przyozdobiony. Wtedy idzie i bierze siedem innych duchów, gorszych od siebie. Wchodzą tam i mieszkają. I to, co się dzieje później z tym człowiekiem, jest gorsze od tego, co było wcześniej». Gdy On jeszcze mówił, jakaś kobieta z tłumu zawołała do Niego: «Szczęśliwe łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś». Lecz On powiedział: «Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je»” (Łk 11, 14-28).
2. Święty Paweł w epistole mówi: „Niech nie będzie u was mowy o nierządzie i nieczystości albo o chciwości. Nie pozwalajcie sobie na bezwstydne postępowanie, niedorzeczne gadanie czy niestosowne żarty, lecz postępujcie w życzliwości. To bowiem powinniście wiedzieć, że nikt rozpustny, bezwstydny lub skąpy, czyli bałwochwalca, nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga” (Ef 5, 3-5).
Jezus Chrystus rzuca na ziemię ducha nieczystego, odbiera mu jego broń, wyrzuca go. Posługując się przypowieścią, ukazuje swoją władzę nad demonem. Szatan był przekonany o niezniszczalności potęgi swojego królestwa, tak jak dobrze uzbrojony człowiek nie boi się o los swojego domu, do którego wejścia strzeże. Jezus Chrystus dzięki swojej łasce zwycięża diabła, wyrzuca go z duszy, odbierając mu niesprawiedliwą zdobycz. Oczyszczona dusza zostaje przyozdobiona łaską. Natomiast trudniej jest pokonać ducha nieczystego: błąka się on po miejscach pustynnych i szuka odpoczynku; ale go nie znajduje. Wtedy wraca do duszy, z której został wygnany: i znajduje ją piękną i przyozdobioną. I na nowo podejmuje atak: napotykając opór, bierze ze sobą siedmiu towarzyszy, jeszcze gorszych niż on... Jeżeli dusza pozwala mu na ponowne wejście, jakże wielki upadek! Jej stan będzie gorszy niż wcześniej; ponieważ ponowne upadki są większym złem. Po tym wyjaśnieniu można zrozumieć, co chciała powiedzieć kobieta wysławiająca mądrość Jezusa. Błogosławioną ta, która jest Ci matką.
3. Można powiedzieć, że wytrwałe zachowywanie czystości jest wielkim cudem łaski i cnoty. I wcale nie mniejszym cudem jest odzyskanie czystości, chociaż do tego potrzeba czasem gwałtowności, modlitwy, czuwania. Ale kto się modli, może wszystko. Również kajdany złych przyzwyczajeń można rozbić. Korzystanie z Sakramentów oraz nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy, połączone z roztropnością, bez wątpienia mogą zaowocować cudem.
Rachunek sumienia. - Czuwam? Modlę się? Umartwiam zmysły?
Postanowienie. - Rozważę: diabeł jest psem na łańcuchu: kto podejdzie zbyt blisko, może zostać pogryziony.
Modlitwa. - Panie, który widzisz, że opadliśmy z sił, strzeż naszego wnętrza i tego co na zewnątrz, abyśmy zostali uwolnieni od każdego grzechu ciała oraz każdej złej myśli.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.