Myśli bł. Jakuba Alberione na czerwiec

1. Człowiek jest zawsze uczniem Boga i sam Bóg jest wielkim Mistrzem człowieka zwłaszcza poprzez swoje dzieła: stworzenie..., historię ludzkości..., dar rozumu..., objawienie..., nieustanne działanie Ducha Świętego w Kościele.

2. Uczeń ma być tak jak św. Józef, a więc u boku kapłana: w formacji, we wspólnej pracy, w apostolstwie. Współpraca z kapłanem przez modlitwę jest najważniejsza: przyczynia się do jego uświęcenia...

3. Jak św. Józef wykonują oni żmudną pracę, aby współpracować dla przyjścia Królestwa Bożego; ich droga do świętości jest podobna do jego drogi; znajdują swoją radość w pobożności, w pokornej zgodzie z wolą Bożą, w działającym milczeniu. Łączą życie kontemplacyjne z życiem aktywnym. Ich apostolstwo jest szerokie, nowoczesne, satysfakcjonujące...

4. Pan rozrzucił po świecie wiele wspaniałomyślnych dusz, które wzywa do siebie, do doskonałości, u boku kapłanów. Kto okaże im gest miłości, otworzy im drzwi i skieruje je ku specjalnej świętości?... A poza tym dlaczego nie mogliby włączyć się do apostolstwa? Jak swego czasu pojawiły się instytuty, w których kapłan-zakonnik znalazł otwartą drogę do dzieł misyjnych i duszpasterskich, tak [dlaczego nie] umożliwić dziś bratu zakonnemu uczestnictwa w misji kapłana; [dlaczego nie] uczynić go prawie-kapłanem?... Kapłan i brat, złączeni w tym samym apostolstwie, aby przygotować sobie koronę w niebie. Oto uczniowie!

5. W tej przepięknej misji chłopcy dobrej woli mogą odnaleźć swoje miejsce i dobrze wykorzystać całą swoją energię intelektualną,duchową i fizyczną. Wszelka praca techniczna w drukarni i cała działalność rozpowszechniania księgarskiego, filmowego, prasowego stanowią dla nich najlepsze i różnorodne pole apostołowania.

6. Uczeń oznacza - odpowiednio do łacińskiego uczyć się - tego, kto się uczy, a w naszym przypadku "uczy się od Tego, który jest Mądrością, Prawda i Życiem: od Jezusa Chrystusa".

7. Dla wszystkich jest otwarta brama życia zakonnego: dla artysty malarza, dla adwokata, dla inżyniera, dla lekarza, dla muzyka, dla filmowca, dla publicysty, dla profesora, dla księgowego itd., bez potrzeby rezygnowania ze swojego zawodu. Pozostając uczniami, znaleźliby szerokie pole do pracy...

8. Środki techniczne - prasa, kino, radio, telewizja, płyty itd. - gdy znajdują się w służbie zła, powodują prawdziwe spustoszenie w duszach; ten widok rozpala w sercu apostoła potężny ogień gorliwości. Uczeń Jezusa Mistrza wynagradza za zło przez działania negatywne, ale zwłaszcza przez działania pozytywne...

9. Braci zakonnych było bardzo wielu (św. Benedykt, św. Franciszek z Asyżu...). Ich zajęciem była modlitwa i różne prace. Dziś często są zakrystianami, furtianami, stróżami, szukają dobroczyńców lub wykonują różne prace fizyczne...

10. Co odróżnia powołanie ucznia od powołania kapłana? Nie zdrowie ani inteligencja, ani wyższa pozycja... Lecz zainteresowania razem z uzdolnieniami: jednym słowem - powołanie.

11. Każdy powinien zawsze posiadać wiedzę odpowiednią do swojego stanu, znajomość katechizmu, ascetyki, liturgii, historii zbawienia, historii Kościoła itd. Ponadto: kapłan wie, że jeśli zna dziedziny właściwe i niezbędne do tego, aby być dobrym kapłanem i pisać, to nie jest dla niego ujmą nie znać medycyny, inżynierii itp. Uczeń wie, że jeśli zna dobrze swoje apostolstwo i potrafi je dobrze pełnić, to wszyscy go szanują. Nie jest dla niego ujmą nie znać teologii,socjologii, prawa cywilizacyjnego itp.

12. Święty Józef trzyma w niebie strug i młotek, zajmując najbardziej zaszczytne miejsce, podczas gdy najbardziej święty i wyróżniający się papież, który trzyma tiarę, ma swoje miejsce niżej. W dążeniu do świętości kapłan łączy się z uczniem, aby pomagać mu słowem Bożym, kierownictwem, modlitwą.

13. Jeśli życie ucznia zostanie dobrze przedstawione duszom niewinnym, osobom prawym, dorosłym znającym już nikczemność świata lub właśnie rozczarowanym pierwszymi doświadczeniami; jeśli będzie ono przedstawione w jego aktualnych formach działalności, rozumiane w jego czystej duchowości ewangelicznej, postrzegane z perspektywy apostolstwa pełnionego w skupieniu - jednakże obejmującego setki tysięcy i miliony dusz - zafascynuje ono ogromną liczbę aspirantów, którzy dobrze uformowani, podejmą drogę ascezy według dwóch przykazań: "Będziesz miłował Pana... będziesz miłował bliźniego jak siebie samego".

14. Niezliczone dobra:
a/ Ich dobre czyny ze względu na śluby osiągają zasługi o wiele większe, niż gdyby zostały spełnione w rodzinie.
b/ Ich praca jest ewangelizacją, apostolstwem, wkładem społecznym i nadprzyrodzonym na rzecz społeczeństwa - właśnie dlatego że wykonywana jest w łączności z kapłanem.
c/ Noszą w sobie wyraźny i pewny znak zbawienia, jeśli są wierni.
d/ Doznają w życiu wielkiego pokoju, są z dala od wielu niebezpieczeństw; jeśli upadną, powstają szybciej; mają wiele środków do zbawienia; mają bardziej pogodną śmierć i specjalną chwałę w Niebie.

15. Plany Boga Stwórcy, potwierdzone przez Boga Odkupiciela, co do kobiety krystalizują się i realizują w szeregu bólów,przeciwności, małych i wielkich heroizmów.

16. Współczesna kobieta powinna kształtować współczesnego mężczyznę: powinna wyjść naprzeciw potrzebom współczesnego człowieka; powinna posługiwać się współczesnymi środkami.

17. Trzeba koniecznie zastanowić się nad wkładem, jaki kobieta może dać Kościołowi i ludzkości swoim poświęceniem i swoją siłą, którą ma z natury. Dlatego Rodzina Świętego Pawła nie została pomyślana tylko dla mężczyzn; Pan chciał, aby były w niej także kobiety.

18. Kobietę-siostrę poruszył los miliardów niewiernych pogan i zostawia ona cywilizowany świat, aby dzielić z nimi ich nieszczęścia, żyjąc często krócej, niezrozumiana a nawet prześladowana.

19. Widzimy kobietę w całej pełni: kultura i duchowość, rodzina i społeczeństwo, skuteczne wsparcie w świeckich sprawach i w inicjatywach religijnych.

20. Posłużyć się kobietą, aby dotrzeć do mężczyzny; powierzyć kobiecie tę najwyższą funkcję: uświęcanie mężczyzny.

21. Kobieta mogłaby mieć w ręku świat!

22. Apostolstwo słowa pisanego jest najbardziej odpowiednie dla kobiety. Kobieta w Kościele Bożym nie pełni posługi słowa, ale w tej posłudze skutecznie współpracuje.

23. Każda siostra zakonna, a zwłaszcza wy, które jesteście zawsze w kontakcie z ludźmi, powinnyście być żywą księgą, w której można przeczytać, jak naśladować Jezusa Chrystusa, jak żyć po Bożemu, jak w praktyce żyć Ewangelią.

24. Te małe siostry można spotkać wszędzie. Oczywiście mam na myśli nie małe wzrostem... Chodzi mi o "małość" ewangeliczną: "Jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie się mali, nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego!". Boski Mistrz z pewnością nie chciał przez to powiedzieć św. Piotrowi, aby zmalał do wysokości 80 cm!... Miał na myśli małych w duchu!

25. Rozpowszechniać Pismo Święte: to list napisany przez Boga do ludzi, ale brakuje listonoszy, którzy go doręczą. Córki Świętego Pawła będą listonoszami. Brakuje tych, którzy go powielą, to Córki Świętego Pawła będą go powielać na maszynach. Jan wspaniałe rzeczy macie do zrobienia!

26. Błogosławione kroki, które zwiastują dobro, które zwiastują pokój. Błogosławione służebnice Kościoła, które mają serce tej matki. Błogosławione wędrowniczki Boże, które w mistycznej ciszy zakonnej poznają drogi świata i jutro pójdą nimi,aby dotrzeć do dusz.

27. Stan zakonny ma swoje korzenie głęboko w Ewangelii. Chrześcijaństwo będzie szło przez świat zawsze jak żywy paradoks, szaleństwo dla jednych, dla innych zgorszenie.

28. Życie zakonne w następnym pokoleniu może być wystawione na straszne próby, jeśli go nie podtrzyma autentyczna i mocna wiara.

29. Czas, który przeżywamy, jest bardziej niż jakikolwiek inny godziną zakonników.

30. Przeminie jeden czy drugi stan, jeden czy drugi zakon, jeden czy drugi instytut z powodu braku członków lub ducha zakonnego, ale nie zniknie, nie przeminie nigdy stan zakonny, ponieważ stanowi on integralną część Kościoła i jest zewnętrznym znakiem, jedną z głównych cech charakterystycznych jego świętości. Czy tego rozumiemy?

za: Jakub Alberione, Myśli, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2003.