Myśli bł. Jakuba Alberione na kwiecień
1. Troszczyć się i czuwać, aby apostolstwo pozostało na tym poziomie duszpasterskim, który charakteryzuje listy św. Pawła. Miłość do Jezusa Chrystusa i do dusz będzie dla nas cechą odróżniającą i oddzielająca to, co jest apostolstwem, od tego, co jest przemysłem i biznesem.
2. W księgarniach międzynarodowych pamiętajmy, co św. Paweł powiedziałby światu, gdyby dziś przeszedł? Co w szczególności powiedziałby narodowi, w którym znajduje się ta księgarnia? Wydałby i zaproponowałby najpierw duchowieństwu, potem wszystkim ludziom najlepsze pozycje z literatury międzynarodowej i światowej. Każdy księgarz nich postanowi zostać świętym (...).
3. Już wam mówiłem, że św. Paweł napisał 14 listów i w 12 rozprawia się z gadułami, ponieważ gaduły wprowadzają zamęt. Zatem nie rozmawiać? Rozmawiać, ale we właściwym czasie i o tym, co stosowne. Możecie zostać święte, bardzo święte! Dobra wola, opanowanie, milczenie kochające i działające.
4. Dusze wierzące wiedza, że każde słowo i każdy czyn Mistrza zawierają specjalną łaskę, ułatwiającą praktykowanie cnót, o których czytają. Adorują Słowo Boże, ukryte w lekturze, i proszą je o oświecenie, zrozumienie, poznanie i praktykowanie jego pouczeń. Ta lektura jest jak medytacja i żarliwa rozmowa z Jezusem, a dusze praktykujące ją stają się coraz bardziej zdecydowane naśladować Tego, kogo podziwiają i kochają.
5. Biblia to Epistola Dei ad homines [List Boga do ludzi]. Ona jest pierwszą i najważniejszą lekturą, aby poznać myśl Boga; zwłaszcza Nowy Testament. Dusze naprawdę pobożne znajdują w Ewangeliach prawdziwą rozkosz, ponieważ spotykają tam naukę i przykład naszego Pana Jezusa Chrystusa i nic nie uformuje w nich lepiej ducha pobożności, nic skuteczniej nie wprowadzi je na drogę naśladowania Boskiego Mistrza.
6. Ci, którzy czytają Pismo Święte, umacniają swoją wiarę; ci którzy na modlitwie biorą często do ręki tę Księgę i karmią się nią codziennie, stopniowo zaczynają rozumować w sposób nadprzyrodzony.
7. Umiłowanie Ewangelii jest znakiem i cechę charakterystyczną dusz, którym Bóg przeznacza wielkie zadania.
8. Powiecie, że Ewangelia jest trudna. Nie, nie jest, ponieważ Pan przeznaczył ją akurat dla naszego umysłu, tak jak chleb przeznaczył dla żołądka.Gdy jesteście smutni, otwórzcie Pismo Święte, a znajdziecie fragment, który was pocieszy. Podobnie gdy macie wątpliwości i obawy.
9. Biblię czyta się z prostotą. Kiedy tata napisze list, nie sprawdza się, czy są zachowane reguły gramatyki lub budowy zdań. Czyta się z prostotą to, co ojciec chce wyrazić, chce się zrozumieć wiadomości, które on przekazuje, sens jego słów.
10. Jeśli nie przeczytamy przynajmniej całej Biblii, to gdy staniemy na sądzie Bożym, otrzymamy naganę!
11. Jakim błędem jest rezygnowanie z lektury Biblii, zwłaszcza Ewangelii, na rzecz innych książek!
12. Ta ciągła dechrystianizacja życia, sztuki, myśli itd. wiąże się z brakiem animacji liturgiczno-biblijnej, której przez wieki pozbawialiśmy ludzi.
13. Biblia uczy nas nie tylko, jak indywidualnie prowadzić dobre życie, i nie tylko cnót rodzinnych oraz dotyczących religii, lecz uczy nas również tego, co my określamy jako cnoty społeczne. Biblia uczy nas miłości między narodami (...).
14. Czy zrozumielibyśmy kiedykolwiek, czym jest pokora, uległość, cierpliwość, znoszenie niesprawiedliwości, dziewictwo, miłość braterska aż do ofiary z siebie, jeśli byśmy nie czytali i nie rozważali przykładu i pouczeń naszego Pana odnośnie do tych cnót?
15. To oczywiste, że modlitwa człowieka, który opiera swoją duchowość na Biblii, jest pełna, kompletna, taka, jaka podoba się Bogu.
16. Co zatem możecie dawać? Boga, Jego słowo! Jak bardzo jesteście mocni, gdy cytujecie jedno zdanie Ewangelii! Słowo Boże jest najwyższym autorytetem! Kto może przeciwstawić się Bogu?
17. Oto czego Wam życzę: posilajcie się czystym chlebem, najlepszym chlebem.
18. Ponieważ my mamy rozdawać naukę Bożą, powinniśmy być z jednej strony ludźmi światłymi, z drugiej strony przekazywać mądrość Bożą. Cytujemy tego lub innego autora... cytujmy Boga! Tak nauczał Bóg! To głosił Jezus Chrystus!
19. Biblia jest księgą-wzorem dla pisarza-apostoła. Bóg stworzył człowieka i dobrze wie, jak ukształtowane jest jego serce, dlatego też słowo Boga odpowiada najgłębszym potrzebom ludzkiego serca. Bóg jest jak matka, która gdy przygotowuje ubranie dla swojego dziecka, szyje je na miarę jego sylwetki.
20. Biblia jest księgą, którą mamy dawać. Dajemy ją albo na taśmie filmowej, albo poprzez prasę, albo przez radio, albo za pomocą płyt, albo za pomocą przezroczy, albo w inny sposób, posługując się wszystkimi środkami, w które Pan nas wyposażył, tak jak ubieramy się i spożywamy to, co On stworzył.
21. Nie wolno wam zabierać ze sobą w podróż Eucharystii, lecz Pismo Święte możecie nosić ze sobą wszędzie: ono jest jak wiatyk, który wam towarzyszy - jest towarzyszem, którego powinniście mieć zawsze w pobliżu.
22. Oto przyrzeczenia, które powinni złożyć apostołowie wydawnictw, zwłaszcza ci, którzy pracują w redakcji:
- przyrzekam darzyć Ewangelię należną jej czcią;
- okazywać Ewangelii szacunek całym umysłem, wolą, sercem;
- traktować Ewangelię jako Prawdę, Drogę, Życie mojego apostolstwa;
- czytać Ewangelię i rozważać ją zgodnie z duchem Kościoła Katolickiego;
- rozpowszechniać ją, troszczyć się o zwiększenie jej nakładu i szerzyć ją z nieustanną miłością;
- dostosować do niej całe życie, pragnąć mieć ją w pobliżu w godzinie śmierci i na piersi w trumnie.
23. Kościół, Mistrzyni wiary, moralności i modlitwy, trudzi się, aby uformować doskonałego chrześcijanina, obywatela nieba. Formacja odbywa się w Chrystusie, który jest Drogą, Prawdą i Życiem.
24. Kościół, Mistrzyni ludzkości, jest oświecany przez Ducha Świętego. Ma też dwa rodzaju nieprzyjaciół: błędy i ignorancję. Kościół nie odrzuca, lecz bada, sprawdza, udoskonala i zastosowuje każde odkrycie, każdą wiedzę, każdą naukę ludzką i Boską, ponieważ wszystko jest cennym wkładem w jego nauczanie.
25. Papież jest najwyższym i ciągłym propagatorem i obrońcą prawdziwej cywilizacji. Termin cywilizacja obejmuje wszystko, co się na nią składa: element religijny, moralny, filozoficzny, naukowy, estetyczny, polityczny i społeczny. Wielowiekowa historia jest tego dowodem.
26. Jest taki znak, który wynika z wieczności, władzy i nadprzyrodzoności Kościoła: w różnych okolicznościach znajduje on zawsze człowieka, który odpowiada potrzebom epoki. Tym człowiekiem, który jest zakotwiczony na wybrzeżu wieczności i wznosi się ponad zmienność wydarzeń, jest papież.
27. Pan prowadzi swój i nasz Kościół. Świadczy o tym dziewiętnaście wieków historii.
28. Potwierdźmy całą nasza miłość, uległość i oddanie papieżowi: należymy do papieża, aby należeć do Jezusa Chrystusa!
29. Dla dzieł o znaczeniu powszechnym Stolica Święta dysponuje armią zakonników. Jest w tym głęboka myśl: armia coraz liczniejsza, coraz lepiej przygotowana duchowo i naukowo, coraz bardziej skupiona wokół Wikariusza Jezusa Chrystusa, coraz bardziej uważna na każdy znak, coraz bardziej skuteczna w dziełach powierzonych poszczególnym instytutom...
30. Władza kościelna pewnego dnia postawiła nas na drodze apostolstwa innej niż ta, którą dotychczas zwykle się szło. Biskup Alby wezwał mnie i powiedział: "Teraz do twojej zwykłej posługi dodaję i powierzam ci inną, bardzo odpowiedzialną". Wskazał mi drogę: prasa diecezjalna.
21. Nie wolno wam zabierać ze sobą w podróż Eucharystii, lecz Pismo Święte możecie nosić ze sobą wszędzie: ono jest jak wiatyk, który wam towarzyszy - jest towarzyszem, którego powinniście mieć zawsze w pobliżu.
22. Oto przyrzeczenia, które powinni złożyć apostołowie wydawnictw, zwłaszcza ci, którzy pracują w redakcji:
- przyrzekam darzyć Ewangelię należną jej czcią;
- okazywać Ewangelii szacunek całym umysłem, wolą, sercem;
- traktować Ewangelię jako Prawdę, Drogę, Życie mojego apostolstwa;
- czytać Ewangelię i rozważać ją zgodnie z duchem Kościoła Katolickiego;
- rozpowszechniać ją, troszczyć się o zwiększenie jej nakładu i szerzyć ją z nieustanną miłością;
- dostosować do niej całe życie, pragnąć mieć ją w pobliżu w godzinie śmierci i na piersi w trumnie.
23. Kościół, Mistrzyni wiary, moralności i modlitwy, trudzi się, aby uformować doskonałego chrześcijanina, obywatela nieba. Formacja odbywa się w Chrystusie, który jest Drogą, Prawdą i Życiem.
24. Kościół, Mistrzyni ludzkości, jest oświecany przez Ducha Świętego. Ma też dwa rodzaju nieprzyjaciół: błędy i ignorancję. Kościół nie odrzuca, lecz bada, sprawdza, udoskonala i zastosowuje każde odkrycie, każdą wiedzę, każdą naukę ludzką i Boską, ponieważ wszystko jest cennym wkładem w jego nauczanie.
25. Papież jest najwyższym i ciągłym propagatorem i obrońcą prawdziwej cywilizacji. Termin cywilizacja obejmuje wszystko, co się na nią składa: element religijny, moralny, filozoficzny, naukowy, estetyczny, polityczny i społeczny. Wielowiekowa historia jest tego dowodem.
26. Jest taki znak, który wynika z wieczności, władzy i nadprzyrodzoności Kościoła: w różnych okolicznościach znajduje on zawsze człowieka, który odpowiada potrzebom epoki. Tym człowiekiem, który jest zakotwiczony na wybrzeżu wieczności i wznosi się ponad zmienność wydarzeń, jest papież.
27. Pan prowadzi swój i nasz Kościół. Świadczy o tym dziewiętnaście wieków historii.
28. Potwierdźmy całą nasza miłość, uległość i oddanie papieżowi: należymy do papieża, aby należeć do Jezusa Chrystusa!
29. Dla dzieł o znaczeniu powszechnym Stolica Święta dysponuje armią zakonników. Jest w tym głęboka myśl: armia coraz liczniejsza, coraz lepiej przygotowana duchowo i naukowo, coraz bardziej skupiona wokół Wikariusza Jezusa Chrystusa, coraz bardziej uważna na każdy znak, coraz bardziej skuteczna w dziełach powierzonych poszczególnym instytutom...
30. Władza kościelna pewnego dnia postawiła nas na drodze apostolstwa innej niż ta, którą dotychczas zwykle się szło. Biskup Alby wezwał mnie i powiedział: "Teraz do twojej zwykłej posługi dodaję i powierzam ci inną, bardzo odpowiedzialną". Wskazał mi drogę: prasa diecezjalna.
za: Jakub Alberione, Myśli, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2003.