Myśli bł. Jakuba Alberione na listopad
1. Jeśli jest się uważnym i wiernym modlitwie; jeśli pragnie się chwały Bożej i zbawienia dusz, organizuje się wiele przedsięwzięć, inicjatyw, dzieł... to rzuca się małe ziarenka, które rozwijają się, rosną przynoszą owoce... Z takich skromnych początków rodzą się dalsze inicjatywy, przedsięwzięcia, dzieła... aż pojawi się roślina, która będzie przypominać drzewo zasadzone nad zdrojem wody, która wypływa z Tabernakulum i która przyniesie owoc w swoim czasie.
2. Oto apostolstwo: być dziewicami i matkami. Im bardziej będzie się duszą czystą lub oczyszczoną, tym bardziej będzie się kontynuować apostolstwo Maryi i uczyni się je aktualnym i owocnym.
3. Oto przykład. Wykopaliście piękną studnię i znaleźliście dobrą i obfitą wodę. Lecz jeśli woda w studni tylko stoi, nie jest wykorzystana. Wykopanie studni było pracą przygotowująca - odkryło się wodę, ale potrzebne są krany, aby móc używać wody. Wykopanie studni i znalezienie dobrej i obfitej wody potrzebne jest do zbawienia.
4. W tym okresie obserwujemy wielkie poruszenie, wielki ruch nowych inicjatyw, aby prowadzić świat do Jezusa Chrystusa.
5. Rozsiewajcie, rozsiewajcie! To prawda, że sieje się w trudzie, lecz będzie się zbierać z radością. Myśl o tym, że dobrze wypełniło się apostolstwo, będzie dla duszy wielkim pocieszeniem w godzinie śmierci.
6. Jeśli nie będziemy mieli większego szczęścia niż Jezus i św. Paweł, nie zniechęcajmy się. Czyńmy dobro.
7. Nikt nie może upominać innych, jeśli sam nie jest przykładem. Dlatego każdy z nas będzie prosił o łaskę prawdziwego uświęcenia swego życia prywatnego, domowego, zawodowego, społecznego.
8. Rozpowszechnianie książek i czasopism nie jest skuteczne, dopóki nie prowadzi do spowiedzi, do Komunii świętej. Punkt dojścia jest tu: zjednoczenie z Jezusem - zawsze zmierzać do tego celu.
9. Apostolstwo życia wewnętrznego jest korzeniem każdego apostolstwa. Jest obowiązkiem wszystkich, może być pełnione przez wszystkich i jest możliwe zawsze.
10. Apostolstwo zakłada ducha poświęcenia - poświęcenia pieniędzy, czasu, zdrowia, poważania. Ono obejmuje porażki, krytyki, sprzeciw, często nawet ze strony tych, od których najmniej się tego spodziewamy, może również od tych osób, o których zbawienie wieczne się zabiega lub którym wyświadczyło się dobrodziejstwo.
11. Cierpienie jest nie tylko próbą, lecz apostolstwem. Jest tajemnicą radości. Jest udziałem w dziele zbawczym Odkupiciela.
12. My mamy zawsze prowadzić dusze do nieba, ale mamy prowadzić nie te, które żyły dziesięć wieków temu, lecz te, które żyją dziś. Mamy zaakceptować świat i ludzi takich, jacy są dziś, aby dziś czynić dobro.
13. Apostolstwo to dawać ludzkości zbawienie: Jezusa Chrystusa Drogę, Prawdę i Życie. Apostolstwo paulińskie jest uniwersalne, jeśli chodzi o miejsca i czasy.
14. Świat szybko się rozwija: rozrastają się skupiska miejskie, zmienia się kultura, rozwija się handel. Nagłe rewolucje pokojowe dokonują się za pomocą prasy, radia, kina, telewizji, lotnictwa, ruchów politycznych, społecznych, przemysłowych, energii atomowej... Trzeba, aby wszędzie była obecna religia (...).
15. Jak w minionych czasach przed bramą zakonną zwykle rozdawało się zupę, rozdawało się chleb - i w wielu miejscach czyni się to nadal - tak trzeba przed drzwiami klasztorów rozdawać prawdę. Rozdawać to, czego człowiek potrzebuje: poznanie Boga, poznanie swego wiecznego przeznaczenia.
16. Prasa, kino, radio, telewizja stanowią dziś najpilniejsze, najszybsze i najskuteczniejsze narzędzia katolickiego apostolstwa. Być może czas przyniesie nam inne, jeszcze doskonalsze środki. Teraz jednak wydaje się, że serce apostoła nie może pragnąć nic lepszego, aby dawać Boga duszom i dusze Bogu.
17. Grzechy łatwo się mnożą: w nocnych godzinach tysiące wielkich maszyn w każdej części świata z zaskakująca prędkością drukują miliony kopii czasopism i dzienników. Każdego wieczoru tłumy widzów zasiadają w kinach. Prawie cały dzień radio i telewizja nadają swoje transmisje... Kto może stwierdzić, jaki procent z tego jest dobry, a jaki niebezpieczny?
18. Ksiądz przemawia do małej trzódki, w kościołach w wielu regionach prawie pustych... Zostawiają nam świątynie, jeśli je nam zostawiają, a sobie zabierają dusze. Warto mieć na uwadze słowa kard. Elia Dalla Costy: "Albo odważnie popatrzymy na rzeczywistość, ponad mały światek, który nas otacza, i wtedy zobaczymy pilną potrzebę gruntownej przemiany mentalności i metod, albo w przeciągu kilku lat powstanie pustka wokół Mistrza życia. A życie słusznie wyeliminuje nas jako latorośle obumarłe, niepotrzebne, zawadzające".
19. Trzymanie przed sobą obrazka, który ukazuje pięć części świata z krótkim opisem ich sytuacji religijnej, może być dobrym przygotowaniem do Komunii św. i posłużyć do pierwszej części adoracji eucharystycznej. Obrazek taki może rozbudzić gorliwość.
20. Są dwie niebezpieczne pułapki:
* mówić tylko negatywnie o prasie, radiu, kinie, telewizji z powodu niebezpieczeństw, jakie często zawierają. (...)
* zwlekać z zajęciem się drukiem, radiem, kinem, telewizją, podczas gdy przeciwnicy już je zorganizowali. (...)
21. Instytut [Córek Świętego Pawła] ma do spełnienia wielką misję. To zrozumiałe, że zasadniczo spotka się z trudnościami. Gdy po raz pierwszy mówiło się o postawieniu siostry za maszyną drukarską, wielu się uśmiechało - nie dlatego, że to było złe, lecz dlatego, że nowe.
22. Dar słowa, powierzony przez Boga człowiekowi, jest ważny dla komunikacji między ludźmi i komunikacji z Bogiem.
23. Gdy te zdobycze techniki służą ewangelizacji, otrzymują konsekrację, zostają wyniesione do najwyższej godności. Biuro pisarza, pracownia techniczna, księgarnia stają się kościołem i amboną. Kto tam pracuje, zyskuje godność apostoła.
24. Nasze apostolstwo ma na celu nie tylko postęp pojedynczych dusz, lecz dąży do uformowania nowej mentalności w społeczeństwie, co oznacza pozostawienie śladu, wytyczenie nowego kierunku.
25. Niech zapanuje przekonanie, że w tych apostolstwach wymagany jest duch większego poświęcenia i głębsza pobożność.
26. Prasa, kino, radio, telewizja obejmują całe życie: indywidualne, rodzinne, społeczne, intelektualne, moralne, artystyczne, ekonomiczne, polityczne, międzynarodowe.
27. Maszyna drukarska, mikrofon, ekran są nasza amboną. Drukarnia, hala produkcyjna, sala kinowa, pomieszczenie techniczne są jakby naszym kościołem. Niebezpieczeństw jest wiele, ale uczynimy swoim powiedzenie św. Pawła: "Wszystko zaś czynię dla Ewangelii".
28. Uważajcie, żebyście się nie stały bez wyrazu. Jeśli staniecie się bez wyrazu, Zgromadzenie straci swoją wartość.
29. Nasze apostolstwo posiada wymiar materialny, który przypomina przemysł lub handel, ale nie jest ani jednym, ani drugim, a mimo to wymaga takiej samej inteligencji, roztropności i sprawiedliwości jak jedno i drugie.
30. Słowo, które podczas powszechnego Soboru Watykańskiego II rozbrzmiewało najczęściej pod sklepieniem Bazyliki św. Piotra, było takie: "duszpasterstwo, duszpasterstwo", czyli dotrzeć do dusz, zbawiać dusze i znaleźć nowe środki.
za: J. Alberione, Myśli, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2003.
2. Oto apostolstwo: być dziewicami i matkami. Im bardziej będzie się duszą czystą lub oczyszczoną, tym bardziej będzie się kontynuować apostolstwo Maryi i uczyni się je aktualnym i owocnym.
3. Oto przykład. Wykopaliście piękną studnię i znaleźliście dobrą i obfitą wodę. Lecz jeśli woda w studni tylko stoi, nie jest wykorzystana. Wykopanie studni było pracą przygotowująca - odkryło się wodę, ale potrzebne są krany, aby móc używać wody. Wykopanie studni i znalezienie dobrej i obfitej wody potrzebne jest do zbawienia.
4. W tym okresie obserwujemy wielkie poruszenie, wielki ruch nowych inicjatyw, aby prowadzić świat do Jezusa Chrystusa.
5. Rozsiewajcie, rozsiewajcie! To prawda, że sieje się w trudzie, lecz będzie się zbierać z radością. Myśl o tym, że dobrze wypełniło się apostolstwo, będzie dla duszy wielkim pocieszeniem w godzinie śmierci.
6. Jeśli nie będziemy mieli większego szczęścia niż Jezus i św. Paweł, nie zniechęcajmy się. Czyńmy dobro.
7. Nikt nie może upominać innych, jeśli sam nie jest przykładem. Dlatego każdy z nas będzie prosił o łaskę prawdziwego uświęcenia swego życia prywatnego, domowego, zawodowego, społecznego.
8. Rozpowszechnianie książek i czasopism nie jest skuteczne, dopóki nie prowadzi do spowiedzi, do Komunii świętej. Punkt dojścia jest tu: zjednoczenie z Jezusem - zawsze zmierzać do tego celu.
9. Apostolstwo życia wewnętrznego jest korzeniem każdego apostolstwa. Jest obowiązkiem wszystkich, może być pełnione przez wszystkich i jest możliwe zawsze.
10. Apostolstwo zakłada ducha poświęcenia - poświęcenia pieniędzy, czasu, zdrowia, poważania. Ono obejmuje porażki, krytyki, sprzeciw, często nawet ze strony tych, od których najmniej się tego spodziewamy, może również od tych osób, o których zbawienie wieczne się zabiega lub którym wyświadczyło się dobrodziejstwo.
11. Cierpienie jest nie tylko próbą, lecz apostolstwem. Jest tajemnicą radości. Jest udziałem w dziele zbawczym Odkupiciela.
12. My mamy zawsze prowadzić dusze do nieba, ale mamy prowadzić nie te, które żyły dziesięć wieków temu, lecz te, które żyją dziś. Mamy zaakceptować świat i ludzi takich, jacy są dziś, aby dziś czynić dobro.
13. Apostolstwo to dawać ludzkości zbawienie: Jezusa Chrystusa Drogę, Prawdę i Życie. Apostolstwo paulińskie jest uniwersalne, jeśli chodzi o miejsca i czasy.
14. Świat szybko się rozwija: rozrastają się skupiska miejskie, zmienia się kultura, rozwija się handel. Nagłe rewolucje pokojowe dokonują się za pomocą prasy, radia, kina, telewizji, lotnictwa, ruchów politycznych, społecznych, przemysłowych, energii atomowej... Trzeba, aby wszędzie była obecna religia (...).
15. Jak w minionych czasach przed bramą zakonną zwykle rozdawało się zupę, rozdawało się chleb - i w wielu miejscach czyni się to nadal - tak trzeba przed drzwiami klasztorów rozdawać prawdę. Rozdawać to, czego człowiek potrzebuje: poznanie Boga, poznanie swego wiecznego przeznaczenia.
16. Prasa, kino, radio, telewizja stanowią dziś najpilniejsze, najszybsze i najskuteczniejsze narzędzia katolickiego apostolstwa. Być może czas przyniesie nam inne, jeszcze doskonalsze środki. Teraz jednak wydaje się, że serce apostoła nie może pragnąć nic lepszego, aby dawać Boga duszom i dusze Bogu.
17. Grzechy łatwo się mnożą: w nocnych godzinach tysiące wielkich maszyn w każdej części świata z zaskakująca prędkością drukują miliony kopii czasopism i dzienników. Każdego wieczoru tłumy widzów zasiadają w kinach. Prawie cały dzień radio i telewizja nadają swoje transmisje... Kto może stwierdzić, jaki procent z tego jest dobry, a jaki niebezpieczny?
18. Ksiądz przemawia do małej trzódki, w kościołach w wielu regionach prawie pustych... Zostawiają nam świątynie, jeśli je nam zostawiają, a sobie zabierają dusze. Warto mieć na uwadze słowa kard. Elia Dalla Costy: "Albo odważnie popatrzymy na rzeczywistość, ponad mały światek, który nas otacza, i wtedy zobaczymy pilną potrzebę gruntownej przemiany mentalności i metod, albo w przeciągu kilku lat powstanie pustka wokół Mistrza życia. A życie słusznie wyeliminuje nas jako latorośle obumarłe, niepotrzebne, zawadzające".
19. Trzymanie przed sobą obrazka, który ukazuje pięć części świata z krótkim opisem ich sytuacji religijnej, może być dobrym przygotowaniem do Komunii św. i posłużyć do pierwszej części adoracji eucharystycznej. Obrazek taki może rozbudzić gorliwość.
20. Są dwie niebezpieczne pułapki:
* mówić tylko negatywnie o prasie, radiu, kinie, telewizji z powodu niebezpieczeństw, jakie często zawierają. (...)
* zwlekać z zajęciem się drukiem, radiem, kinem, telewizją, podczas gdy przeciwnicy już je zorganizowali. (...)
21. Instytut [Córek Świętego Pawła] ma do spełnienia wielką misję. To zrozumiałe, że zasadniczo spotka się z trudnościami. Gdy po raz pierwszy mówiło się o postawieniu siostry za maszyną drukarską, wielu się uśmiechało - nie dlatego, że to było złe, lecz dlatego, że nowe.
22. Dar słowa, powierzony przez Boga człowiekowi, jest ważny dla komunikacji między ludźmi i komunikacji z Bogiem.
23. Gdy te zdobycze techniki służą ewangelizacji, otrzymują konsekrację, zostają wyniesione do najwyższej godności. Biuro pisarza, pracownia techniczna, księgarnia stają się kościołem i amboną. Kto tam pracuje, zyskuje godność apostoła.
24. Nasze apostolstwo ma na celu nie tylko postęp pojedynczych dusz, lecz dąży do uformowania nowej mentalności w społeczeństwie, co oznacza pozostawienie śladu, wytyczenie nowego kierunku.
25. Niech zapanuje przekonanie, że w tych apostolstwach wymagany jest duch większego poświęcenia i głębsza pobożność.
26. Prasa, kino, radio, telewizja obejmują całe życie: indywidualne, rodzinne, społeczne, intelektualne, moralne, artystyczne, ekonomiczne, polityczne, międzynarodowe.
27. Maszyna drukarska, mikrofon, ekran są nasza amboną. Drukarnia, hala produkcyjna, sala kinowa, pomieszczenie techniczne są jakby naszym kościołem. Niebezpieczeństw jest wiele, ale uczynimy swoim powiedzenie św. Pawła: "Wszystko zaś czynię dla Ewangelii".
28. Uważajcie, żebyście się nie stały bez wyrazu. Jeśli staniecie się bez wyrazu, Zgromadzenie straci swoją wartość.
29. Nasze apostolstwo posiada wymiar materialny, który przypomina przemysł lub handel, ale nie jest ani jednym, ani drugim, a mimo to wymaga takiej samej inteligencji, roztropności i sprawiedliwości jak jedno i drugie.
30. Słowo, które podczas powszechnego Soboru Watykańskiego II rozbrzmiewało najczęściej pod sklepieniem Bazyliki św. Piotra, było takie: "duszpasterstwo, duszpasterstwo", czyli dotrzeć do dusz, zbawiać dusze i znaleźć nowe środki.
za: J. Alberione, Myśli, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2003.