06.01. - Epifania

"Chodźcie, śpiewajmy Panu, wzywajmy radośnie skałę naszego zbawienia. Zbliżmy się przed \Jego oblicze z dziękczynieniem, radośnie śpiewajmy Mu psalmy. Bo Pan jest wielkim Bogiem, wielkim królem nad wszystkimi bogami" (Ps 95, 1-3).

1. Epifania oznacza "objawienie". W Narodzeniu Jezus objawił się Żydom, reprezentowanym przez Maryję, Józefa, Pasterzy. W Epifanii objawia się wielkiemu światu pogan. Jest to tajemnica Boga niewidzialnego, którego imię poganie musieli odczytać w Jego dziełach; a który teraz staje się widzialny: "Ojciec objawia Syna".

Prorok Izajasz otrzymuje wielką wizję Kościoła, reprezentowanego przez Jerozolimę, do której przybywają Narody. Mówi: "Powstań, zajaśniej, bo nadeszła twoja światłość i wzeszła nad tobą chwała Pana! Bo oto ciemność okrywa ziemię i mrok spowija narody, ale nad toba wschodzi blask Pana i jawi się nad Tobą Jego chwała! Narody pójdą do twojej światłości i królowie do blasku twojej jutrzenki. Wszyscy się gromadzą, przychodzą do ciebie. Toi synowie przybywają z daleka, a twoje córki - jak dzieci są niesione na rękach. Na ten widok rozpromienisz się radością, a twoje serce przepełni wzruszenie, gdyż przez morze napłyną do ciebie bogactwa, tobie przypadnie majętność narodów. Zapełnisz się mnóstwem wielbłądów, dromaderami z Madianu i Efy. Wszystkie one przybędą do ciebie z Seby. Przyniosą złoto i kadzidło i będą z radością głosić chwałę Pana" (Iz 60, 1-6).

2. Ewangelia ukazuje nam pierwszy epizod tego wielkiego wydarzenia, które będzie się działo przez wieki: oto Mędrcy, kierowani przez gwiazdę, docierają aż do Betlejem, do Dziecięcia Jezus.

"Kiedy Jezus narodził się w Betlejem Judzkim za panowania Heroda, do Jerozolimy przybyli ze Wschodu mędrcy. Pytali oni: "Gdzie jest nowo narodzony król Żydów? Zobaczyliśmy bowiem na wschodzie Jego gwiazdę i przybyliśmy oddać Mu hołd". Gdy to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał wszystkich wyższych kapłanów oraz nauczycieli ludu i pytał ich, gdzie ma ich narodzić Chrystus. A oni mu powiedzieli: "W Betlejem Judzkim. Tak bowiem zostało napisane przez proroka: "A ty, Betlejem, ziemio Judy, wcale nie jesteś najmniejsze spośród wielkich miast Judy, gdyż z ciebie wyjdzie wódz, który będzie pasterzem Izraela, mojego ludu". Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wypytywał ich, kiedy ukazała się gwiazda. Wysyłając ich do Betlejem,powiedział: "Idźcie i wypytajcie się dokładnie o to Dziecko. Gdy Je znajdziecie, dajcie mi znać, żebym i ja mógł pójść i oddać Mu hołd". Oni wysłuchali króla i wyruszyli w drogę. A gwiazda, którą widzieli, gdy wschodziła, prowadziła ich aż do miejsca, gdzie znajdowało się Dziecko. Tam się zatrzymała. Ogromnie się ucieszyli na jej widok. Gdy weszli do domu, zobaczyli Dziecko z Jego Matką, Maryją. Upadli na kolana i oddali Mu hołd. Otworzyli swe szkatuły i ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A ponieważ otrzymali we śnie polecenie, żeby nie wstępowali do Heroda, inną drogą wrócili do swojej ojczyzny" (Mt 2, 1-12).

3. Również my idziemy do Jezusa, niosąc złoto naszej wiary, kadzidło naszej modlitwy, mirrę naszego umartwienia. Dziecię leżące w żłobie jest tym samym Bogiem, który nas stworzył, który nas podtrzymuje w istnieniu, który będzie nas prowadził i który da nagrodę dobrym. Dziecię Jezus jest Zbawicielem, od Niego pochodzi każda łaska, w Nim jest zbawienie. Jego prosimy o przebaczenie naszych grzechów, z Nim jednoczymy się w świętych Sakramentach, szczególnie w Komunii św.; do Niego uciekamy się we wszystkich naszych potrzebach. Dziecię Jezus jest również człowiekiem: urodził się, aby oddać swoje życie na odkupienie. Umartwiajmy nasze zmysły, wykorzystajmy nasze życie, by Jemu służyć i kochać Go.

Rachunek sumienia. - Naśladujemy świętych Mędrców? Jaka, przed Jezusem, jest nasza wiara, szczególnie w Kościół? Jaka jest nasze modlitwa? Opiera się na sercu czystym i prawym? Umartwiamy nasze zmyły? Kochamy Jezusa?

Postanowienie. - W Oktawie Epifanii podejmę częste akty wiary i miłości do Jezusa Eucharystycznego.

Modlitwa. - W Mędrcach adorujących Dziecię Jezus zobaczmy początek naszego powołania i naszej wiary; i z sercem pełnym radości świętujmy początek naszego zbawienia, ponieważ od tego momentu otwarła się przed nami droga prowadząca do Królestwa niebieskiego (św. Leon Wielki). Dlatego módlmy się wraz z Kościołem słowami kolekty: "Boże, Ty w dniu dzisiejszym za przewodem gwiazdy objawiłeś swego Jednorodzonego Syna poganom, spraw łaskawie, abyśmy poznawszy Cię już przez wiarę, zostali doprowadzeni do oglądania twarzą w twarz blasku Twojej chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa".

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.