11 lutego - Niebo: wizja uszczęśliwiająca

„Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to okaże, będziemy do Niego podobni, gdyż ujrzymy Go takim, jakim jest" (1 J 3,2).

1. Niebo jest jasnym i intuicyjnym poznaniem Boga, takim, jakim On sam jest. Dusza nie zrozumie Boga, bo jest On nieskończony; ale zobaczy Go twarzą w twarz, bezpośrednio. Na ziemi możemy Go poznawać jedynie poprzez stworzenia. Sobór Florencki mówi: „Określamy, że dusze oczyszczone przez chrzest z grzechu pierworodnego, jeśli nie mają innych plam lub jeśli zupełnie zostały oczyszczone, natychmiast po śmierci wchodzą do Nieba, gdzie wprost mogą kontemplować Boga w Trójcy Jedynego, takim, jaki On jest”. Jezus Chrystus uczył, że aniołowie nieustannie oglądają oblicze Boga. Święty Paweł mówi: „Teraz widzimy Boga niewyraźnie jak w zwierciadle, potem będziemy oglądać twarzą w twarz... potem poznam tak, jak sam zostałem poznany (1 Kor 13, 12). Spotkamy się z Bogiem, będziemy podziwiać Jego piękno, blask, na Jego twarzy odczytamy każdą prawdę.

Poznamy Trójcę Świętą, Świętą Naturę Jezusa Chrystusa, Najświętszą Dziewicę, wszystkich świętych, prawdę o naturalnym porządku, otrzymane łaski, naszą odpowiedź na nie.

2. Wizja Boga jest dla człowieka osiągalna za pomocą wiary. Kto wierzy w tajemnice i prawdy nauczane przez Kościół, pewnego dnia pozna je i z niebywałą jasnością zrozumie. Światło wiary zasługuje na światło chwały. Wiara sprawia, że wierzymy we wszystkie punkty, dogmaty i prawdy objawione przez Boga. Ta wiara zostaje wlana w momencie Chrztu, jest praktykowana poprzez podejmowane przez człowieka czyny, rośnie dzięki katechezie i staje się faktorem działającym w prawdziwych chrześcijanach. Mamy trzy obowiązki wynikające z wiary: „nosse, credere, profiteri”: czyli nauczanie, przyjęcie, wyznanie jej przed światem. „Do każdego, kto przyzna się do Mnie przed ludźmi, przyzna się Syn Człowieczy przed aniołami Bożymi” (Łk 12, 8).

3. Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego, stworzyciela nieba i ziemi. Wierzę w Jezusa Chrystusa, Jego Syna jedynego i naszego Pana, który przyjął ludzkie ciało i nas nauczał, cierpiał, umarł za nas i zmartwychwstał, który siedzi po prawicy Ojca. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, odpuszczenie grzechów i życie wieczne.

Rachunek sumienia. - Zgłębiam prawdy wiary? Moja wiara jest mocna i stała? Czy w słowach i czynach daję świadectwo mojej wiary?

Postanowienie. - Studiując książki i pochylając się nad słowem Bożym, chcę pogłębiać moją znajomość prawd wiary.

Modlitwa. - Panie, spraw, aby moja wiara była coraz silniejsza. Bo bez niej niemożliwe jest, abym się Tobie podobał. Abym mógł do Ciebie się zbliżyć, abym mógł rozpocząć życie duchowe, muszę mieć wiarę. Jak wielkim darem obdarzyłeś mnie, Boże, przez to, że mogłem urodzić się na łonie Kościoła katolickiego! Z całego serca dziękuję Ci i chcę żyć zgodnie z moją wiarą.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.