11 marca - Owoce odkupienia w człowieku

"Wy jednak nie tak nauczyliście się Chrystusa. Słyszeliście bowiem o Nim i w Nim zostaliście pouczeni zgodnie z prawdą w Jezusie, że należy odrzucić starego człowieka z jego wcześniejszym sposobem życia, człowieka niszczonego przez zwodnicze żądze. Pozwólcie się odnawiać Duchowi w waszym myśleniu i przyobleczcie się w nowego człowieka, stworzonego zamysłem Boga w sprawiedliwości i prawdziwej świętości" (Ef 4, 20-24).

1. Odkupienie Jezusa Chrystusa jest obfite. Wynagradza za grzech Adama i grzechy wszystkich ludzi; zasługuje na łaskę dla wszystkich; każdy człowiek, jednocząc się z Jezusem Chrystusem, może stać się świętym. "Cała nasza chluba jest w Chrystusie: w którym żyjemy i w którym zdobywany zasługi; w którym czynimy zadośćuczynienie, wydając owoce godne nawrócenia, mające moc z Niego, przez Niego ofiarowane Ojcu i dzięki Niemu przez Ojca przyjęte (Sobór Trydencki).

Owoce Odkupienia znajdują swoje zastosowanie w różny sposób i zawsze wymagają naszej współpracy. Jezus Chrystus ofiaruje Odkupienie każdemu: w taki czy inny sposób; ale Jego łaskę można odrzucić; i rzeczywiście wiele osób tak robi.

Grzech pierworodny jest znoszony, wybaczany w momencie Chrztu. Grzech powszedni, aktualny - w sakramencie pokuty. Łaskę otrzymuje się w każdym sakramencie; najobfitsza jest ona w Najświętszej Eucharystii. Wzrost łaski następuje poprzez każdy dobry czyn, każdy przejaw cnoty, przez modlitwę, jedność z Duchem Świętym. Dzięki łasce człowiek staje się dzieckiem Bożym posiadającym prawo do wiecznego dziedzictwa w Niebie. Jest również wiele łask habitualnych; one służą nam pomocą w każdej potrzebie. Kto się modli, otrzymuje je zawsze we właściwym momencie. Towarzyszy nam Jezus, wstawiennictwo Najświętszej Maryi, asystencja Aniołów Stróżów, pomoc świętych oraz dusz czyśćcowych. "Gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska (Rz 5, 20). Pan z wyżyn nieba udziela nam wszelkiego błogosławieństwa duchowego w Chrystusie" (Ef 1,3).

[2.] Wiedza wlana nie jest nam udzielana w taki sposób, w jaki została dana Adamowi. W Niebie będziemy cieszyć się natomiast wizją Boga, która jest wiedzą najwyższą. Na ziemi chrześcijanin posiada jednak dar wiary, dzięki któremu poznaje prawdy objawione, a wśród nich najwyższe tajemnice.

Nienaruszalność nie jest nam przywracana w jednej chwili, ale stopniowo, dzięki łasce jesteśmy w stanie zapanować nad pożądliwością. Walczymy i zwyciężając, wzrastamy w zasługach i w świętości.

Nie mamy ochrony przed chorobami ani przed śmiercią. Ale Jezus Chrystus na swoim przykładzie uczy nas, w jaki sposób należy je przyjmować i jak uczynić z nich narzędzie zasługi i chwały. Święty Paweł mówi: "Chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk prowadzi do cierpliwości" (Rz 5,3); w ten sposób zwycięsko wychodzi się z próby i żyje się nadzieją życia wiecznego. Jezus nie przestaje być blisko nas i dzięki Jego łasce, to co trudne, staje się proste.

Przy końcu będziemy się cieszyć: nienaruszalnością, obojętnością na choroby oraz chwalebnym zmartwychwstaniem, dzięki darom Jezusa Chrystusa, który wyszedł z grobu.

[3.] Jezus Chrystus przez swoją mękę wysłużył nam również dobra doczesne, te, których potrzebujemy do naszego wiecznego zbawienia. Rzeczywiście, o ile są wykorzystywane jako prawdziwa pomoc dla duszy, są prawdziwymi łaskami: na przykład zdrowie, pokarm, ubranie itd. "Tak udoskonalony, stał się przyczyną wiecznego zbawienia dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni" (Hbr 5,9).

Rachunek sumienia. - Znam owoce Odkupienia? Przyjmuję je? Pokładam w nich nadzieję? Zasługuje na nie?

Postanowienia. - Jezus jest dla mnie wszystkim: chcę żyć zaufaniem do Niego. Jezus Chrystus jest zbawieniem dla każdego, kto w Nim pokłada nadzieję; jest potępieniem dla tego, kto Go nie przyjmuje.

Modlitwa. - Boże, który ukarałeś Judasza za jego zbrodnię; i który nagrodziłeś Dobrego Łotra za jego wyznanie winy, spraw, abyśmy czuli moc Twojego miłosierdzia; żeby tak zdecydowanie, jak w czasie swojej męki, nasz Pan Jezus Chrystus potraktował jednego i drugiego stosownie do ich zasług, usunął teraz z nas skazę starego człowieka i udzielił łaski swojego zmartwychwstania.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.