19 czerwca - Cechy życia w Nazarecie - I

"Oto mój sługa, którego wspieram, mój wybrany, którego sobie upodobałem. Zesłałem na niego mojego ducha, a on zaniesie narodom sprawiedliwość" (Iz 42, 1).

1. Było to życie modlitwy. W Świętym Domu modlono się rano, wieczorem, a także w ciągu dnia, w godzinach, które Żydzi poświęcali na modlitwę: pierwsza, trzecia, szósta... Oprócz tego uroczyście obchodzono żydowskie święta: Paschę, Pięćdziesiątnicę, Święto Namiotów; szabat był dniem w całości poświęconym praktykom kultu, pobożności i miłości, spędzanym w synagodze i w domu. Pobożność wewnętrzna: trwanie w ciągłej jedności z Bogiem, często odmawianie aktów strzelistych, myśli nadprzyrodzone. Pobożność zewnętrzna: psalmy, święte wypowiedzi, pieśni duchowe. Ten nazaretański domek był najpobożniejszym sanktuarium w historii ludzkości, tam trzy Najświętsze Osoby współzawodniczyły w oddawaniu chwały Panu z całym Niebem, Aniołami i sprawiedliwymi spoczywającymi na łonie Abrahama. Chwała przepełniona radością, chwała pełna, chwała godna Boga: nigdy wcześniej Pan nie otrzymał takiego uwielbienia, błagań, dziękczynienie, zadośćuczynienia i tak cennych ofiar. Modlitwa jest najważniejszym zajęciem w życiu. Dzięki niej człowiek osiąga swój cel i prowadzi do tego celu wszystkiego stworzenia, tak jak pasterz prowadzący owce do zagrody. Dla większej chwały Boga, dla uświęcenia człowieka.

2. Modlitwa najwyższa. Są mnisi kontemplacyjni, są zakonnicy czynni, są zakonnicy życia mieszanego. Kościół jest ogrodem posiadającym wiele trawników ukwieconych zgromadzeniami zakonnymi. Dały one niezliczoną liczbę dziewic, wyznawców, dusz kontemplacyjnych, pokutników, mistyków: armia modlących się. Ale modlitwa tych trzech Najświętszych Osób była najdoskonalsza ze wszystkich. Jezus Chrystusa, zawsze cieszący się wizją uszczęśliwiającą, już na ziemi posiadał intuicyjną wizję Boga, od momentu stworzenia swojej duszy. Maryja była duszą najbardziej mistyczną: otrzymała więcej wewnętrznych poruszeń, więcej mistycznych darów niż wszyscy święci razem wzięci. Święty Józef był głową Świętej Rodziny. Cieszył się głęboką rodzinną zażyłością z Synem Boga i ze swoją najświętszą Żoną; wiele razy Aniołowie przekazywali mu Boża wiedzę. Ponieważ, zgodnie z wewnętrznym planem Boga, musiał prowadzić Jezusa i Maryję, otrzymał specjalne dary, pouczenia Ojca Niebieskiego, którego był reprezentantem.

2. W ciągłej modlitwie. Nie była to tylko modlitwa ustna i myślna; ale także życiowa. Działanie dla Pana w całości ukierunkowane na specjalną łaskę to modlitwa życiowa W domku w Nazarecie była do wypełnienia misja, cel do osiągnięcia: odkupienie wszystkich ludzi. Jezus pełnił tę misję jako odkupiciel; Maryja i Józef współpracowali jako współodkupiciele. Każde ich działanie było nakierowane na nieustanną modlitwę.

Rachunek sumienia. - Czy pośród rozlicznych zajęć modlitwa jest dla mnie najważniejsza? Poświęcam jej najlepszy czas? Do jakiej doskonałości doszedłem dzięki modlitwie?

Postanowienie. - Każdego dnia będę się troszczył o moją modlitwę.

Modlitwa. - Paweł Apostoł mówiąc: Jezu, o Tobie jako wzorze modlitwy, napisał: "On to podczas swego ziemskiego życia, z wielkim wołaniem i łzami zanosił błagania i prośby do Tego, który mógł Go ocalić od śmierci. I został wysłuchany dzięki swej uległości (Hbr 5, 7). Twoja modlitwa byłą więc doskonała, tak wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Spraw, abym nauczył się od Ciebie, jak należy się modlić: naucz mnie modlitwy.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.