21 marca - Łaska stworzona - I
"Nie ma większej miłości nad tę, gdy ktoś poświęca swoje życie za przyjaciół. Wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli spełniacie wszystko, co wam polecam. Już nie nazywam was ługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan. Nazwałem was przyjaciółmi, gdyż dałem wam poznać wszystko, czego dowiedziałem się od Ojca" (J 15, 13-15).
1. Jest darem jedności przekazywanym przez Ducha Świętego "Communicatio Sancti Spiritus". Miłość Boga (łaska stworzona) wypełniła nasze serca przez Ducha Świętego, który jest nam dany (łaska niestworzona)" (Rz 5, 5).
Łaska stworzona jest darem nadprzyrodzonym: łączy się z duszą na stałe; człowiek rzeczywiście staje się prawy, święty, drogi Bogu; jest uczestnikiem Bożej natury, przybranym dzieckiem i przyjacielem Boga, zdolnym do podejmowania dzieł zjednujących zasługi dla życia wiecznego oraz jest dziedzicem Nieba.
Łaska stworzona jest uczestnictwem w życiu Bożym; jest wszczepieniem w Chrystusa, ścisłym podobieństwem do Boga, tak w naturze, jak i w działaniu na ziemi oraz w chwale niebieskiej.
Jest to dar nadprzyrodzony, którego człowiek sam z siebie nie mógłby ani wymagać, ani o nim myśleć, ani go pragnąć: jeśli sam Bóg nie zechciałbym go podarować i dać mu na nowo po jego utracie, jaka dokonała się przez grzech pierworodny.
Jest to trwały dar dla duszy, w odróżnieniu od łaski habitualnej, która jest udzielana jako pomoc do pełnienia dobrych dzieł.
2. Człowiek, wcześniej grzesznik, staje się przyjacielem Boga, wewnętrznie jest święty, prawy, część mistycznego Ciała.
Przybrane dziecko Boga: dzięki Bożemu przybraniu ze zwykłego stworzenia staje się dzieckiem. To przybranie jest podobne nieco do ludzkiej adopcji: tak jak wtedy, gdy młody chłopiec zostaje uznany za syna i dziedzica wielkiego pana. Jest podobna, ale w niewyobrażalny sposób przekracza kategorię ludzkiej adopcji.
Przyjaciel Boga. Jezus Chrystus mówi: "Już nie nazywam was sługami... Nazwałem was przyjaciółmi..." (J 15,5), jesteście moimi przyjaciółmi... Przyjaźń ta pociąga za sobą relację uczuć, wymianę dóbr, radości, pocieszeń. Jesteśmy wszczepienie w Chrystusa, zatem będziemy czynić dobre dzieła, które staną się własnością Chrystusa i będą miały dla Niego wartość nadprzyrodzoną, podporządkowaną życiu wiecznemu.
3. Święty Piotr mówi, że Boża Moc "obdarowała nas cennymi i ważnymi obietnicami, dzięki którym staniemy się uczestnikami Bożej natury i uchronimy się przed zepsuciem spowodowanym powszechną w świecie żądzą" (por. 2 P 1,4).
Nasza wdzięczność Bogu za Jego wspaniałe dary wyraża się przede wszystkim w starannej trosce o ich zachowanie i pomnożenie.
Rachunek sumienia. - Czy wielki dar łaski złożony w moim sercu noszę w sobie z należną czcią i szacunkiem?
Postanowienie. - Każdego dnia chcę dziękować Bogu za to, że uczynił mnie chrześcijaninem i obdarzył życiem nadprzyrodzonym.
Modlitwa. - Panie, który światłem Ducha Świętego oświecasz i nauczasz serca wiernych, prosimy Cię, spraw, abyśmy mogli kosztować darów udzielanych przez tego Ducha i byśmy zawsze w Nim znajdowali pocieszenie.
Ześlij, Panie, łaskę Ducha Świętego, która szczodrobliwie nas oczyszcza, aby nas broniła przed każdą przeciwnością i niebezpieczeństwem.
Panie, niech Duch Pocieszyciel, który od Ciebie pochodzi, oświeca nasze umysły, naucza nas całej prawdy tak, jak obiecał nam to Twój Syn.
Panie, który przenikasz każde serce i znasz każdą wolę, przed którym żadna tajemnica nie jest zakryta, przez dar Ducha Świętego oczyść nasze uczucia i myśli, abyśmy mogli kochać Cię w sposób doskonały i godnie oddawać Tobie chwałę.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.
1. Jest darem jedności przekazywanym przez Ducha Świętego "Communicatio Sancti Spiritus". Miłość Boga (łaska stworzona) wypełniła nasze serca przez Ducha Świętego, który jest nam dany (łaska niestworzona)" (Rz 5, 5).
Łaska stworzona jest darem nadprzyrodzonym: łączy się z duszą na stałe; człowiek rzeczywiście staje się prawy, święty, drogi Bogu; jest uczestnikiem Bożej natury, przybranym dzieckiem i przyjacielem Boga, zdolnym do podejmowania dzieł zjednujących zasługi dla życia wiecznego oraz jest dziedzicem Nieba.
Łaska stworzona jest uczestnictwem w życiu Bożym; jest wszczepieniem w Chrystusa, ścisłym podobieństwem do Boga, tak w naturze, jak i w działaniu na ziemi oraz w chwale niebieskiej.
Jest to dar nadprzyrodzony, którego człowiek sam z siebie nie mógłby ani wymagać, ani o nim myśleć, ani go pragnąć: jeśli sam Bóg nie zechciałbym go podarować i dać mu na nowo po jego utracie, jaka dokonała się przez grzech pierworodny.
Jest to trwały dar dla duszy, w odróżnieniu od łaski habitualnej, która jest udzielana jako pomoc do pełnienia dobrych dzieł.
2. Człowiek, wcześniej grzesznik, staje się przyjacielem Boga, wewnętrznie jest święty, prawy, część mistycznego Ciała.
Przybrane dziecko Boga: dzięki Bożemu przybraniu ze zwykłego stworzenia staje się dzieckiem. To przybranie jest podobne nieco do ludzkiej adopcji: tak jak wtedy, gdy młody chłopiec zostaje uznany za syna i dziedzica wielkiego pana. Jest podobna, ale w niewyobrażalny sposób przekracza kategorię ludzkiej adopcji.
Przyjaciel Boga. Jezus Chrystus mówi: "Już nie nazywam was sługami... Nazwałem was przyjaciółmi..." (J 15,5), jesteście moimi przyjaciółmi... Przyjaźń ta pociąga za sobą relację uczuć, wymianę dóbr, radości, pocieszeń. Jesteśmy wszczepienie w Chrystusa, zatem będziemy czynić dobre dzieła, które staną się własnością Chrystusa i będą miały dla Niego wartość nadprzyrodzoną, podporządkowaną życiu wiecznemu.
3. Święty Piotr mówi, że Boża Moc "obdarowała nas cennymi i ważnymi obietnicami, dzięki którym staniemy się uczestnikami Bożej natury i uchronimy się przed zepsuciem spowodowanym powszechną w świecie żądzą" (por. 2 P 1,4).
Nasza wdzięczność Bogu za Jego wspaniałe dary wyraża się przede wszystkim w starannej trosce o ich zachowanie i pomnożenie.
Rachunek sumienia. - Czy wielki dar łaski złożony w moim sercu noszę w sobie z należną czcią i szacunkiem?
Postanowienie. - Każdego dnia chcę dziękować Bogu za to, że uczynił mnie chrześcijaninem i obdarzył życiem nadprzyrodzonym.
Modlitwa. - Panie, który światłem Ducha Świętego oświecasz i nauczasz serca wiernych, prosimy Cię, spraw, abyśmy mogli kosztować darów udzielanych przez tego Ducha i byśmy zawsze w Nim znajdowali pocieszenie.
Ześlij, Panie, łaskę Ducha Świętego, która szczodrobliwie nas oczyszcza, aby nas broniła przed każdą przeciwnością i niebezpieczeństwem.
Panie, niech Duch Pocieszyciel, który od Ciebie pochodzi, oświeca nasze umysły, naucza nas całej prawdy tak, jak obiecał nam to Twój Syn.
Panie, który przenikasz każde serce i znasz każdą wolę, przed którym żadna tajemnica nie jest zakryta, przez dar Ducha Świętego oczyść nasze uczucia i myśli, abyśmy mogli kochać Cię w sposób doskonały i godnie oddawać Tobie chwałę.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.