22 marca - Łaska stworzona - II
"Tak i wy uważajcie siebie za umarłych dla grzechu, żyjących zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie. Niech więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając swoim pożądliwościom. Nie oddawajcie swego ciała grzechowi jako oręż niesprawiedliwości, ale oddawajcie samych siebie Bogu jako ci, którzy powstali z martwych; a swoje ciało oddajcie Bogu jako oręż sprawiedliwości. Niech nie panuje nad wami grzech. Przecież nie jesteście poddani Prawu, lecz łasce" (Rz 6, 11-14).
1. Jezus Chrystus mówi: "Każdy, to miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go. Przyjdziemy do niego i będziemy u niego mieszkać" (J 14, 23). Trójca Święta, mieszkając w chrześcijaninie, wzbogaca go swoimi darami. Można to zweryfikować w sposób klasyczny, niemal namacalne jest we chrzcie, w bierzmowaniu, w spowiedzi, a w sposób szczególny w Komunii św. Wraz z Jezusem Chrystusem, Synem Bożym, do duszy przychodzą Ojciec i Duch Święty. Później w sposób zupełnie niezmysłowy można zaobserwować, jak dusza, dzięki doskonałemu żalowi za grzechy, staje się napełniona łaską. Bóg daje jej nowe życie: życie Boże, tożsame, chrześcijańskie, pełne łaski.
W porządku naturalnym życie składa się z trzech elementów: pierwiastki życia, który jest jakby źródłem życia; władz, których działanie wywołuje życiowe skutki; działań i czynów, które ukazują życiową energię oraz sprzyjają rozwojowi życiowemu.
Podobnie w porządku nadprzyrodzonym mieszkanie Boga w nas powoduje trzy skutki: łaska habitualna albo pierwiastek życia sprawia, że stajemy się podobni do Boga: jeśli można tak powiedzieć, ubóstwia istotę duszy, dzięki czemu staje się ona zdolna do pełnienia czynów o charakterze nadprzyrodzonym, przygotowujących do nadprzyrodzonego życia wiecznego w Niebie.
To życie w łasce różni się od życia naturalnego; nie jest czymś, co stoi wyżej; ale przenika duszę, przekształca ją, ubóstwia. Asymiluje to wszystko, co w człowieku jest dobre: naturę, wychowanie, przyzwyczajenia; udoskonala i ubóstwia wszystkie te czynniki, nadając im wartość nadprzyrodzonych zasług. W ten sposób zasługujący charakter zdobywają nauka, praca, jedzenie, oddychanie i każda, nawet najmniej znacząca czynność. Przykład: jedzenie jest czynnością wspólną tak zwierząt, jak i ludzi. U zwierząt jest to jednak czynność tylko i wyłącznie instynktowna, zwierzęca. W przypadku człowieka, który podejmuje ją rozumnie, staje się czynnością ludzką.
2. Drugi skutek, mający swoje źródło w łasce, zbudowany jest na bazie cnót wlanych oraz darów Ducha Świętego. Bóg, mieszkając w duszy, działa, wznosi, ubóstwia umysł, wlewając w niego nadzieję oraz cnoty moralne: sprawiedliwość, roztropność, umiarkowanie i męstwo; działa w uczuciach, udoskonala ich przejawy, przemienia miłość, która wznosi się na poziom miłości Bożej - caritas. Chrześcijanin podejmuje czyny, które nie są zwykłymi czynami ludzkimi, ale nabierają one charakteru nadprzyrodzonego, boskiego, zasługującego. Święty Tomasz mówi: "Tak jak z istoty duszy wypływają jej władze i moce, które są zasadami działania; tak z łaski wypływają cnoty i moce duszy, dzięki którym moce te mogą podejmować skuteczne działanie". Jest to nowy organizm duchowy i nadprzyrodzony, który tworzy się w nas i działa na sposób boski.
3. Aby te władze mogły zacząć pracować, Trójca Święta udziela łask habitualnych, które oddziałują na umysł, wolę i uczucia. Władze wspierane łaską habitualną przechodzą do działania, a podejmowane przez czyny stają się źródłem życia wiecznego.
Panie, który wszystko stworzyłeś i nadałeś porządek wszystkim bytom i władzom udzielonym żyjącym, spraw, aby całe moje życie i każde moje działanie było podporządkowane umysłowi. Spraw, aby mój umysł, wola i uczucia było prowadzone przez wiarę oraz były zgodne z porządkiem życia nadprzyrodzonego.
Rachunek sumienia. - To są pierwsze zasady życia nadprzyrodzonego. Rozumiem je? Żyję nimi? Z żyjącego we mnie Ducha Świętego czerpię konieczne dla mnie łaski habitualne?
Postanowienie. - Będę pamiętał, że nie jestem zwykłym człowiekiem, ale dzięki łasce Boga jestem chrześcijaninem: muszę żyć życiem nadprzyrodzonym.
Modlitwa. - Przyjdź, Duchu Święty, żyj we mnie, zawładnij całym moim jestestwem, duszą, umysłem, wolą i uczuciem.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.
3. Aby te władze mogły zacząć pracować, Trójca Święta udziela łask habitualnych, które oddziałują na umysł, wolę i uczucia. Władze wspierane łaską habitualną przechodzą do działania, a podejmowane przez czyny stają się źródłem życia wiecznego.
Panie, który wszystko stworzyłeś i nadałeś porządek wszystkim bytom i władzom udzielonym żyjącym, spraw, aby całe moje życie i każde moje działanie było podporządkowane umysłowi. Spraw, aby mój umysł, wola i uczucia było prowadzone przez wiarę oraz były zgodne z porządkiem życia nadprzyrodzonego.
Rachunek sumienia. - To są pierwsze zasady życia nadprzyrodzonego. Rozumiem je? Żyję nimi? Z żyjącego we mnie Ducha Świętego czerpię konieczne dla mnie łaski habitualne?
Postanowienie. - Będę pamiętał, że nie jestem zwykłym człowiekiem, ale dzięki łasce Boga jestem chrześcijaninem: muszę żyć życiem nadprzyrodzonym.
Modlitwa. - Przyjdź, Duchu Święty, żyj we mnie, zawładnij całym moim jestestwem, duszą, umysłem, wolą i uczuciem.
za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.