30 grudnia - Święta Rodzina

"Synowie, słuchajcie swojego ojca, bo tak postępując, będziecie żyć szczęśliwie. Gdyż Pan wywyższył ojca względem dzieci i umocnił prawo matki nad synami" (Syr 3, 1-2).

Rodzina jest komórką społeczeństwa cywilnego oraz społeczeństwa religijnego, czyli Kościoła. Syn Boży, który przyszedł, aby odnowić to, co zniszczył i zepsuł grzech, rozpoczął od rodziny. On jest najlepszy pośród wszystkich dzieci. Rodzina z Nazaretu jest najlepszą ze wszystkich rodzin; jej życie było bardzo dobrym życiem rodzinnym, wzorowym pod względem wypełniania obowiązków religijnych i rodzinnych. To wszystko jasno wynika z Ewangelii, którą czytamy dziś, w święto Świętej Rodziny.

"Gdy Jezus miał dwanaście lat, udali się tam zgodnie ze zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, młody Jezus pozostał w Jeruzalem, o czym nie wiedzieli Jego rodzice. Myśląc, że jest wśród pielgrzymów, przeszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. A gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go. Dopiero po trzech dniach znaleźli Go w świątyni. Siedział pośród nauczycielki, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Gdy Go zobaczyli, zdziwili się. Matka powiedziała do Niego: "Dziecko, dlaczego nam to zrobiłeś? Twój ojciec i ja, pełni bólu, szukaliśmy Ciebie". On im odpowiedział: "Dlaczego Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że muszę być w tym, co jest mego Ojca?". Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi, wrócił do Nazaretu i był im posłuszny. A Jego matka zachowywała wszystkie te słowa w swym sercu. Jezus wzrastał w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi".

2. Maryja i Józef wypełniali religijny obowiązek dorocznej pielgrzymki do świątyni na święto Paschy; przyszedł również czas na Jezusa, czyli osiągnął On wiek dwunastu lat, dlatego rodzice zabrali Go ze sobą. Obowiązki religijne odnoszą się do wszystkich członków rodziny: tak do rodziców, jak i do dzieci. Wspólne ich wypełnianie ma wielką wartość wychowawczą oraz zjednuje Boże błogosławieństwo i zapewnia wielki pokój rodzinie. Piękny jest obraz rodziny, która wieczorem zbiera się przy stole i odmawia Różaniec.

Piękny jest obraz rodziny, kiedy wspólnie albo przynajmniej jedno po drugim: rodzice, dzieci, także te już dorosłe, idą do Kościoła na niedzielną Mszę św. Piękny jest obraz rodziny, kiedy wspólnie, w pierwszą niedzielę miesiąca, przystępuje do świętych Sakramentów, aby móc wrócić potem do domu z radością, niosąc ze sobą pokój i skarby łaski. W sposób szczególny wszystko zależy od rodziców, zwłaszcza od ojca.

Poszukiwany i odnaleziony w świątyni Jezus powiedział: Czy nie wiedzieliście, że muszę być w tym, co jest mego Ojca? Po powrocie do Nazaretu: Jezus był posłuszny. Dyskretnie unosi się rąbek welonu, za którym ukryte jest prywatne życie Świętej Rodziny, życie pełne pokoju, pracy, cnoty, modlitwy, prowadzone w czterech ścianach domowego zacisza. Matka troszcząca się o wszystko, zawsze cierpliwa, cicha, z nieustannym uśmiechem na twarzy; ojciec, w pocie czoła wykonujący swoją pracę, który o wszystko ma staranie, bogaty we wszelką cnotę, bardzo skromny w swoich pragnieniach; Syn, który postępuje w mądrości, latach i łasce, pełen uczucia, najposłuszniejszy, obdarzający uśmiechem i radością, dzięki któremu paca staje się lżejsza, co więcej, przyjmujący na siebie, w miarę możliwości, obowiązki ojca i matki... Aniołowie z Nieba przybywali, aby nawiedzić ten dom, który był siedliskiem cnót, w którym żyły trzy najświętsze Osoby na ziemi.

Potrzeba ograniczyć zewnętrzne zadania i rozrywki; przywrócić rodzinie jej świętość i jej wzniosłość; trzeba ocalić rodzinę.

3. Jezus, Józef i Maryja błogosławią rodziną chrześcijańskie, pocieszają je w strapieniach, dają im czystą radość, wzmacniają ich uczucia. Niech każdy członek rodziny dobrze pojmie, jakie obowiązki należą do niego i co ma robić, aby pomnożyć wspólne dobro.

Rachunek sumienia. - Wypełniam moją część obowiązków rodzinnych? Czy może jestem raczej tym, który ma jedynie pretensje i oczekiwania?

Postanowienie. - Często będę spoglądał na Świętą Rodzinę; zawierzę jej moją rodzinę.

Modlitwa. - Panie Jezu Chryste, Tyś w posłuszeństwie Maryi i Józefowi życie rodzinne niewysłowionymi cnotami uświęcił, spraw za ich obojga przyczyną, abyśmy przykład z tej świętej Rodziny brali i razem z Nią na wieki przebywać mogli.

Spraw, Panie, aby Ci, których karmiłeś swoimi Boskimi Sakramentami, potrafili wytrwale naśladować przykład Świętej Rodziny, aby w godzinie naszej śmierci wraz ze świętym Józefem wyszła nam na spotkanie chwalebna Dziewica Matka Twoja; byśmy dzięki Tobie zasłużyli na przyjęcie w wiecznym mieszkaniu.

"Czymś wspaniałym, mówi Leon XIII, jest dla nas wspominanie małęego domu w Nazarecie i pokornego życia, jakie tam prowadzone było; jeszcze piękniejsze jest celebrowanie ukrytego życia Jezusa. Tam jako chłopiec pokornie uczył się od Józefa rzemiosła i pozostając w cieniu był szczęśliwy, że może towarzyszyć mu w wykonywaniu ciesielskiej pacy. Pot, powiedział, płynął po moim ciele, zanim obmyła je krew; ten trud stal w służbie przebłagania za grzechy rodzaju ludzkiego. Blisko Bożego chłopca jest jego najdroższa matka; blisko oblubieńca jest pobożna oblubienica, szczęśliwa, że z pełną miłości troską może pomagać w zmaganiu się z trudami życia. Wy, którym nie był obcy ciężar pracy, którzy poznaliście, czym jest niedola, pomóżcie tym nieszczęsnym ludziom, których nęka bieda i którzy zmagają się z przeciwnościami życia".

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.