9 marca - Odkupienie

"Chrystus zaś, który pojawił się jako najwyższy kapłan dóbr przyszłych, wszedł do namiotu większego i doskonalszego, nie ręką uczynionego, czyli nienależącego do tego stworzenia. Nie z krwią kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do świątyni, znajdując wieczne odkupienie" (Hbr 9, 11-12).

1. Grzech człowieka zawiera w sobie dwa rodzaju zła: ciężką obrazę Boga oraz utratę łaski i prawa do chwały. Względem Boga jest to ogromna obraza; dla człowieka wieczny upadek duchowy.

Odkupienie jest dziełem cudownej dobroci Jezusa Chrystusa, który: z jednej strony w wystarczający sposób daje zadośćuczynienie obrazie i niesprawiedliwości względem Boga; z drugiej strony na nowo zasługuje, wyprasza łaskę i prawo do chwały.

Odkupienie tworzą dwa elementy: zadośćuczynienie i zasługa. Odkupienie została dokonane przez Chrystusa, który wykupił człowieka. Odkupienie została dokonane przez Chrystusa dzięki wszystkim Jego dziełom, cnotom, trudom związanym z Jego życiem począwszy od Wcielenia  do śmierci, ale w sposób szczególny i niezwykły dzięki Jego męce i ofierze krzyża.

Odkupienie było dziełem miłości. "Bóg bogaty w miłosierdzie, dzięki swej wielkie miłości, którą obdarzył nas... przywrócił nas do życia z Chrystusem" (Ef 2, 4). Odkupienie było dziełem sprawiedliwości, ponieważ Bóg w swoim nieskończonym miłosierdziu zechciał uwolnić nas od grzechu przez stosowne zadośćuczynienie; co więcej, jest ono pełen i obfite: "Gdzie rozprzestrzenił się grzech, tam pojawiła się jeszcze obfitsza łaska" (Rz 5, 20). W ten sposób ucałowały się łaska i pokój (por. Ps 85, 11).

2. Grzech jest utratą życia wiecznego. Odkupienie jest jego odnalezieniem i przywróceniem; dokonało się za cenę przelania Krwi Jezusa Chrystusa.

Grzech pozbawił wszystkich ludzi życia wiecznego, czyli łaski zawierającej również prawa do chwały. Któż jest bez grzechu? Nikt, nawet człowiek w pierwszym dniu swojego życia. Wszyscy rodziny się skażeni grzechem, pozbawieni łaski, wykluczeni z Nieba.

Chrystus to wszystko nam przywraca: "Bo nie dano ludziom żadnego innego imienia pod niebem (oprócz Chrystusa), w którym możemy być zbawieni" (Dz 4, 12).

Jezus Chrystus jest Człowiekiem-Bogiem; jako człowiek przelał swoją krew; jako bóg nadał tej ofierze wymiar nieskończony.

3. Przemyślę zdanie: "Bóg tak umiłował świat, że dał swojego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginał, lecz miał życie wieczne" (J 3, 16). Bóg nie oszczędził swojego Syna i nam Go podarował; jakby mógł wraz z Nim nie dać nam wszystkich innych dóbr? (por. Rz 8,32). Jezus Chrystus obdarzył nas miłością i umarł dla nas jako hostia składana w ofierze zadośćuczynienia. Jezus Chrystus w Duchu Świętym przekazał nam owoce swojej męki.

"Miłość Boga wypełnia nasze serca przez Ducha Świętego, który jest nam dany" (Rz 5,5).

Rachunek sumienia. - Czy zastanawiałem się, co oznacza Odkupienie? Znam dobrze Krzyż? Jestem wdzięczny za miłosierną miłość Boga?

Postanowienie. - Będę pamiętał o tym, że "Został zmiażdżony przez nasze winy" (Iz 53,5).

Modlitwa. - Jezu, który dla nas i dla naszego zbawienia zstąpiłeś z Nieba, za sprawą Ducha Świętego w łonie Maryi Dziewicy przyjąłeś ludzkie ciało, spraw, abyśmy potrafili odpowiedzieć na Twoją miłość, abyśmy nauczyli się od Ciebie nienawiści do grzechu i byśmy mogli wejść na drogę cnoty.

za: J. Alberione, Krótkie medytacje na każdy dzień roku, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.